حدیث امام هادی(ع) درباره غیبت امام زمان(عج)

اهمیت حدیث در میان مسلمانان از آن روست که از منابع اصلی استنباط احکام در فقه و عقاید در علم کلام محسوب می‌شود. همچنین احادیث از منابع اولیه پژوهش‌های تاریخی است.

امام هادى علیه السلام :
لَولا مَنْ یَبْقى بَعْدَ غَیْبَةِ قائِمِکُمْ علیه السلام مِنَ الْعُلَماءِ الدّاعینَ اِلَیْهِ وَ الدّالّینَعَلَیْهِ وَ الذّابّینَ عَنْ دینِهِ بِحُجَجِ اللّه ِ وَ المُنْقِذینَ لِضُعَفاءِ عِبادِ اللّه ِ مِنْ شِباکِ اِبْلیسَوَ مَرَدَتِهِ وَ مِنْ فِخاخِ النَّواصِبِ لَما بَقىَ اَحَدٌ اِلاَّ ارْتَدَّ عَنْ دینِ اللّه ِ وَ لکِنَّهُمُ الَّذینَ یُمْسِکونَاَزِمَّةَ قُلوبِ ضُعَفاءِ الشّیعَةِ کَما یُمْسِکُ صاحِبُ السَّفینَةِ سُکّانَها اُولئِکَ هُمُ الاَْفْضَلونَعِندَ اللّه ِ عَزَّوَجَلَّ ؛

اگر پس از غایب شدن حضرت قائم علیه السلام دانشمندان الهى که مردم را به سوى او دعوتمى کنند و راهنمایى مى نمایند و از دینش دفاع مى کنند و بندگان ناتوان خداوند رااز دام شیطان و دام هاى دشمنان اهل بیت علیهم السلام نجات مى دهند ، نبودند ، هیچ کسنمى ماند مگر این که از دین باز مى گشت ، ولى آنان اند که زمام دل هاى شیعیان ضعیف راهمچون سکّان در دست ناخداى کشتى به دست گرفته اند . اینان همان انسان هاىبرتر نزد خداوندند .
احتجاج ، ج 2، ص 260