یکی از مسائل مهم اجتماعی توجه به جایگاه دختران و پسران است. متأسفانه اکنون هستند افرادی که سعی دارند جایگاه دختران را در جامعه کم‌ارزش و در مقابل، فضیلت پسران را نسبت به آنان بالاتر جلوه دهند.
متأسفانه در این نوع نگاه که برگرفته از آموزه‌های غرب است، دختران و زنان در جامعه ابزاری برای تبلیغات تجاری و ابزاری برای شهرت‌طلبی و شهوت‌گرایی هستند که این دیدگاه در درجه اول باعث سرافکندگی آنان می‌شود طوری که در آینده نمی‌توانند نقش خود را به عنوان همسر و مادر به خوبی ایفا کنند.
ضمن اینکه شاهدیم برخی نواندیشان و شبه روشنفکران با شعار «برابری جنسیتی» که برگرفته از مکتب فمنیسم است، بر دامنه این تهدیدات می‌افزایند. در حالی که از نگاه اسلام زنان و مردان هر کدام باید بر اساس ظرفیت ذاتی که خداوند به آن‌ها عطا کرده مسئولیت‌های اجتماعی و حتی رشته تحصیلی خویش را انتخاب کنند.
بنابراین در عصر کنونی که جامعه غربی در اوج بهره‌کشی از زنان و دختران تلاش می‌کند با قانونمند کردن ضد ارزش‌های خود برای دیگر جوامع و فرهنگ‌ها، فشارهای فراوانی را خصوصاَ بر مسلمانان وارد کند، توجه به جایگاه دختران در سخن و سیره معصومان بسیار با اهمیت است؛ دینی که بر خلاف تبلیغاتی که علیه آن می‌شود بیشترین تکریم را نسبت به جایگاه دختران و زنان دارد.
لذا یکی از مهم‌ترین آموزه‌های اجتماعی دین مبین اسلام توجه به جایگاه و شأن فرزندان به خصوص دختران است تا جایی که پیامبر گرامی اسلام(ص) در یک روایت درباره ارزش دختر فرمودند: بهترین فرزندان شما دختران هستند؛ خَیْرُ اَوْلادِکُمْ اَلْبَناتُ.
پیامبر(ص) همچنین در روایتی دیگر با هشدار نسبت به مراقبت بر عدم تزلزل جایگاه دختر در خانواده فرمودند: هرکس دخترى داشته باشد که او را تباه نسازد و خوارش نکند و پسرش را بر وى برترى ندهد، خدا او را به بهشت مى‌برد؛ مَنْ کانَ لَهُ أُنْثى فَلَمْ یُبِدْها وَ لَمْ یُهِنْها وَ لَمْ یُؤْثِرْ وَلَدَهُ عَلَیْها أَدْخَلَهُ اللّهُ الْجَنَّةَ.»
و نیز در سخنانی درباره جایگاه معنوی فرزند دختر فرمودند: «دختران، دلسوز، مددکار و بابرکت‌اند. هرکس یک دختر داشته باشد، خداوند او را پوششى از دوزخ قرار مى‌دهد و هر کس دو دختر داشته باشد، به خاطر آن وارد بهشت مى‌شود و هرکس سه دختر یا مانند آن خواهر داشته باشد، جهاد و صدقه از او برداشته مى‌شود؛ اَلْبَناتُ هُنَّ الْمُشْفِقاتُ الْمُجَهِّزاتُ الْمُبارَکاتُ، مَنْ کانَتْ لَهُ ابْنَةٌ واحِدَةٌ جَعَلَهَا اللّه ُ لَهُ سِتْرا مِنَ النّارِ، و مَنْ کانَتْ عِنْدَهُ ابْنَتانِ اُدْخِلَ الْجَنَّةَ بِهِما، وَ مَنْ کانَتْ عِنْدَهُ ثَلاثُ بَناتٍ أوْ مِثْلُهُنَّ مِنَ الاَْخَواتِ وُضِعَ عَنْهُ الْجِهادُ وَ الصَّدَقَةُ» (کنز العمّال ، ح 45399)
خود نبی مکرم اسلام(ص) در برخورد با دخترش فاطمه(س) بسیار عجیب رفتار می‌کردند. حضرت دست دخترش فاطمه(س) را می‌بوسید و میفرمود: «پدرش فدای او باد» و زمانی که حضرت عازم سفر بود فاطمه (س) آخرین کسی بود که پیامبر از او خداحافظی می‌کرد و در بازگشت نیز زودتر از هر کسی به دیدن وی می‌رفت و میفرمود: «بوی بهشت را از دخترم فاطمه استشمام می‌کنم.»
