امام حسین علیه السلام فرمودند:
خداوند، محمّد صلی الله علیه و آله را برای خلقش برگزید و با پیامبری گرامیش داشت و او را برای رسالت خود برگزید. سپس خداوند، او را در حالی نزد خود برد که حضرت صلی الله علیه و آله برای بندگان خدا خیر خواسته بود و آن چه را که برای آن فرستاده شده بود رسانده بود. ما خاندان، یاوران، اوصیاء، وارثان و سزاوارترین مردم هستیم برای دست یافتن به مقام او در میان مردم.
اما قوم ما این مقام را از ما گرفتند و به خود اختصاص دادند و ما هم بدین امر تن دادیم و از تفرقه تنفّر و عافیت مردم را خوش داشتیم و این در حالی است که می دانیم ما به این حقّ که حقّ ماست، سزاوارتر از کسانی هستیم که آن را در اختیار گرفته اند.
متن حدیث:
الإمام الحسین علیه السلام: إنَّ اللّه َ اصطَفی مُحَمَّدًا صلی الله علیه و آله عَلی خَلقِهِ، و أکرَمَهُ بِنُبُوَّتِهِ، و اختارَهُ لِرِسالَتِهِ، ثُمَّ قَبَضَهُ اللّه ُ إلَیهِ و قَد نَصَحَ لِعِبادِهِ، و بَلَّغَ ما اُرسِلَ بِهِ صلی الله علیه و آله. و کُنّا أهلَهُ و أولِیاءَهُ و أوصِیاءَهُ و وَرَثَتَهُ و أحَقَّ النّاسِ بِمَقامِهِ فِی النّاسِ، فَاستَأثَرَ عَلَینا قَومُنا بِذلِکَ، فَرَضینا، و کَرِهنَا الفُرقَةَ، و أحبَبنَا العافِیَةَ، و نَحنُ نَعلَمُ أنّا أحَقُّ بِذلِکَ الحَقِّ المُستَحَقِّ عَلَینا مِمَّن تَوَلاّهُ.
«البدایه و النهایه، ج۸، ص۱۵۷- تاریخ طبری، ج۵، ص۳۵۷»
