اهمیت حدیث در میان مسلمانان از آن روست که از منابع اصلی استنباط احکام در فقه و عقاید در علم کلام محسوب می‌شود. همچنین احادیث از منابع اولیه پژوهش‌های تاریخی است.
امام صادق علیه السلام:
إنّ نَصارى نَجْرانَ لَمّا وَفَدوا على رسولِ اللّه ِ. صلى الله علیه و آله وکانَ سیّدُهُم الأهْتَمَ والعاقِبَ والسَّیّدَ ... فقالوا: إلى ما تَدْعون؟ فقالَ: إلى شَهادَةِ أنْ لا إلهَ إلّا اللّه ُ. وأنّی رسولُ اللّه ِ. وأنّ عیسى عَبدٌ مَخلوقٌ یأکُلُ ویَشْرَبُ ویُحْدِثُ ... فقالَ رسولُ اللّه ِ. صلى الله علیه و آله: فباهِلُونی، فإنْ کُنتُ صادقا نزلَتِ اللّعنةُ علَیکُم، وإنْ کنتُ کاذبا اُنزِلَتْ علَیَّ، فقالوا: أنْصَفْتَ، فتَواعَدوا للمُباهَلةِ. فلَمّا رجَعوا إلى مَنازِلهم قالَ رؤساؤهُم...: إنْ باهَلَنا بقَومِهِ باهَلْناهُ، فإنَّهُ لیسَ بِنَبیٍّ، وإنْ باهَلَنا بأهْلِ بَیتِهِ خاصّةً فلا نُباهِلُهُ، فإنَّهُ لا یُقْدِمُ على أهلِ بیتِهِ إلّا وهُو صادقٌ. فلَمّا أصبَحوا جاؤُوا إلى رسولِ اللّه ِ. صلى الله علیه و آله ومعَهُ أمیرُ المؤمنینَ وفاطمةُ والحسنُ والحسینُ صلوات اللّه علیهم ... فَعَرَفوا وقالوا لرسولِ اللّه ِ. صلى الله علیه و آله: نُعْطیکَ الرِّضا فَأعْفِنا من المُباهَلة، فصالَحَهُم رسولُ اللّه ِ. صلى الله علیه و آله على الجِزیةِ وانْصَرَفُوا.
امام صادق علیه السلام:
نصاراى نجران به همراه رئیس و نایب و ... نزد پیامبر خدا صلى الله علیه و آله آمدند و عرض کردند: ما را به چه دعوت مى کنى؟ فرمود: به این که شهادت دهید خدایى جز اللّه نیست و من فرستاده خدایم و عیسى بنده اى مخلوق است که مى خورد و مى آشامد و صحبت مى کند ... پیامبر خدا صلى الله علیه و آله فرمود: پس با من مباهله کنید. اگر من راستگو باشم لعن و نفرین، شما را مى گیرد و اگر دروغگو باشم لعن ونفرین، مرا مى گیرد. گفتند: منصفانه است. آن گاه وعده مباهله گذاشتند. وقتى به خانه هاى خود برگشتند بزرگانشان گفتند: اگر با قوم خود به مباهله آمد با او مباهله مى کنیم؛ زیرا در این صورت او پیامبر نیست، اما اگر فقط با خانواده اش براى مباهله آمد با او مباهله نمى کنیم؛ چون اگر خانواده اش را به خطر انداخت حتما راست مى گوید. صبح که شد نزد پیامبر خدا آمدند، دیدند آن حضرت، امیرالمؤمنین و فاطمه و حسن و حسین علیهم السلام را همراه خود آورده است. آنان متوجّه شدند و به رسول خدا گفتند: با تو توافق مى کنیم، ما را از مباهله معاف بدار. پس، رسول خدا بر گرفتن جزیه از آن‌ها مصالحه کرد و آنان پراکنده شدند و رفتند.
تفسیر القمّی: ۱ / ۱۰۴.
