پیامبر اکرم(ص) در حدیثی در خصوص "کسانی که غیبت کردن در قبال آنها جایز است" می فرمایند:
رسولُ اللّه صلی الله علیه و آله: أربَعةٌ لَیست غِیبَتُهُم غِیبَةً: الفاسِقُ المُعلِنُ بِفِسقِهِ، والإمامُ الکَذّابُ إن أحسَنتَ لم یَشکُرْ و إن أسَأتَ لم یَغفِرْ، و المُتَفَکِّهونَ بالاُمَّهاتِ، و الخارِجُ عنِ الجَماعةِ الطاعِنُ علی اُمَّتِی الشاهِرُ علَیها بسَیفِهِ.
چـهار گروه اند کـه غیبت کردن از آنها غـیبت نیست: فاسقی که فسق خودرا آشکارمی سازد، پیشوای دروغگویی که اگر خوبی کنی سپاسگزاری نمی‌کند و اگر بدی کنی نمی‌بخشد، کسانی که از سر خنده و شوخی فحش و ناسزا به مادر می‌‌دهند، و کسی که از جماعت مسلمانان کناره گیری کرده و بر امّت من عیب گیرد و به روی آنها شمشیر کشد.
منبع: "بحارالانوار، جلد ۷۵، صفحه ۲۶۱- منتخب میزان الحکمه، صفحه ۴۳۸"
