در حدیثی ازامام باقر (ع) در خصوص اینکه آیا قدر فرصت‌ها را می‌دانیم آمده است:
عَنْ أَبِی جَعْفَرٍ (ع) قَالَ إِنَّ اللَّهَ تَبَارَکَ وَ تَعَال َى یَق ُولُ یَا ابْنَ آدَمَ تَطَوَّلْتُ عَلَیْکَ بِثَلَاثٍسَتَرْتُ عَلَیْکَ مَا لَوْ یَعْلَمُ بِهِ أَهْلُکَ مَا وَارَوْکَوَ أَوْسَعْتُ عَلَیْکَ فَاسْتَقْرَضْتُ مِنْکَ فَلَمْ تُقَدِّمْ خَیْراًوَ جَعَلْتُ لَکَ نَظِرَةً عِنْدَ مَوْتِکَ فِی ثُلُثِکَ فَلَمْ تُقَدِّمْ خَیْراً.
امام باقر علیه السلام فرمود: خداوند متعال می‌فرماید. اى فرزند آدم! سه نعمت بزرگ و سه منّت بر تو نهادم.
۱- زشتی‌ها و عیوبى را بر تو پوشانیدم که اگر خانواده ات آن‌ها را می‌دانستند پرده پوشى نمی‌کردند (یا تو را به خاک نمى سپردند)؛
۲- گشایش و توسعه در زندگى به تو دادم سپس از تو قرض خواستم «که چند برابر عوض دهم» ولى تو قدم خیرى بر نداشتى و چیزى را از پیش نفرستادى؛
۳- نزدیک مرگت ثُلث مال را در اختیار تو نهادم (که هر گونه وصیت بخواهى بنمائى) باز هم قدمى برنداشتى و چیزى از پیش نفرستادى.
الخصال، ج۱، ص: ۱۳۶
