حدیث امام زمان(عج) درباره چگونگی بهرمندی از ایشان در زمان غیبت

اهمیت حدیث در میان مسلمانان از آن روست که از منابع اصلی استنباط احکام در فقه و عقاید در علم کلام محسوب می‌شود. همچنین احادیث از منابع اولیه پژوهش‌های تاریخی است.

الإمامُ المهدیُّ علیه السلام:

أمّا وَجـهُ الانْتِفاعِ بی فی غَیبَتی فکالانْتِفاعِ بالشَّمسِ إذا غَیَّبها عَنِ الأبصارِ السَّحابُ، وإنّی لَأمانٌ لأهلِ الأرضِ کما أنّ النُّجومَ أمانٌ لأهلِ السَّماءِ.

امام مهدى علیه السلام: چگونگى بهره‌مند شدن از من در روزگار غیبتم همچون بهره‌مند شدن از خورشید است، آنگاه که در پس ابر از دیدگان پنهان مى شود. من مایه امان زمینیانم همچنان که ستارگانْ مایه امان آسمانیان هستند.

[ بحار الأنوار: ۵۲ / ۹۲ / ۷.]