سرویس مذهبی افکار- بخشی از بیانات حضرت آیت الله بهجت (ره) می فرمودند:
از واضحات است که ترک معصیت در اعتقاد و عمل بى نیاز مى کند از غیر آن؛ یعنى غیر محتاج است به آن، و او محتاجِ غیر نیست، بلکه مولِّد حسنات و دافع سیّئات است:(وَ ما خَلَقْتُ الْجِنَّ وَالاِْنْسَ إِلاّ لِیَعْبُدُونِ.)[یعنى] عبودیّتِ ترکِ معصیت در عقیده و عمل.
بعضى گمان مى کنند که ما از ترک معصیت عبور کرده ایم!! غافلند از اینکه معصیت، اختصاص به کبائر معروفه ندارد، بلکه اصرار بر صغائر هم کبیره است؛ مثلاً نگاه تند به مطیع براى تخویف، إ یذاءِ مُحرَّم است؛[و] تبسّم به عاصى براى تشویق، اعانت بر معصیت است.
محاسن اخلاقِ شرعیّه و مفاسد اخلاق شرعیّه در کتب و رسائل عملیّه متبیّن شده اند.
دورى از علماء و صلحا سبب مى شود که سارقینِ دین فرصت را غنیمت بشمارند و ایمان و اهلش را بخرند به ثمنهاى بَخْس و غیرمبارک، همه اینها مجرّب و دیده شده است.
از خدا مى خواهیم که عیدى ما را در اعیاد شریفه اسلام و ایمان، موفقیّتِ به((عزم راسخِ ثابتِ دائم بر ترک معصیت)) قرار بدهد که مفتاح سعادت دنیویّه و اُخرویّه است، تا اینکه ملکه بشود ترک معصیت؛ و معصیت براى صاحب ملکه، به منزله زهر خوردن براى تشنه است یا میته خوردن براى گرسنه است.
البتّه اگر اين راه تا آخر مشكل بود و به سهولت و رغبت منتهى نمى شد، مورد تكليف و ترغيب و تشويق از خالق قادر مهربان نمى شد.
