غلامحسین پیروانی در فوتبال ایران به مردی درستکار و یک مربی سازنده و اخلاق‌مدار شهرت دارد. این مرد سرد و گرم چشیده روزگار پس از یک جراحی سخت چند روزی را در شرایط خطرناک تحت مراقبت‌های ویژه پشت‌سر گذاشت و بعد از خروج از حالت کما و مداوای لازم از بیمارستان ترخیص شد و در منزل مشغول استراحت است. روز گذشته به صورت تلفنی جویای احوال غلامحسین پیروانی شدیم و در ادامه در خصوص مسائل مرتبط با فوتبال کشور نیز صحبت کردیم که بخشی از آن را می‌خوانید.
پزشکان پولی از من نگرفتند
به دلیل مشکلاتی که داشتم روی کلیه و پروستات من عمل جراحی باز انجام شد اما خون زیادی از بدنم رفت. حدود هشت کیسه خون از دست دادم و ریه‌هایم از کار افتاد. یک هفته‌ای را بیهوش بودم تا یک کلیه‌ام کار افتاد و خدا را شکر کارم به دیالیز نکشید. از تمام تیم پزشکی نهایت تشکر را دارم. آنها آن‌قدر نسبت به من محبت داشتند که به‌رغم همه تلاش‌ها از بنده پولی بابت جراحی نگرفتند. می‌خواهم بگویم به آن دنیا رفتم و برگشتم و این نیز تقدیر من است. هفته‌هاست در منزل هستم و در خانه قدم می‌زنم. ضمن اینکه با توجه به شرایط کرونا صلاح نیست بخواهم از منزل خارج شوم. دعا می‌کنم کار کسی به بیمارستان کشیده نشود که هم برای خودش سختی دارد و هم برای خانواده، اقوام، دوستان و... یاد این بخش از شعر حضرت مولانا افتادم: دنیا هم هیچ و اهل دنیا هم هیچ/ ای هیچ برای هیچ بر هیچ مپیچ/ دانی که پس از مرگ چه ماند باقی/ عشق است و محبت است و باقی همه هیچ...
مدام پیگیر احوالم بودند
بدون تعارف زندگی شیرین است و انسان از حیات خوشحال می‌شود. خیلی از دوستان و عزیزان مدام پیگیر احوال من بودند. اگر بخواهم اسم تک‌تک آنها را ببرم باید ساعت‌ها فکر کنم و صدها یا هزاران اسم به زبان بیاورم. خیلی خوشحالم که چنین دوستان خوبی دارم. دوست دارم بگویم؛ من ز دربار حسین بن علی ماهانه دارم/ کی دگر چشم طمع بر مردم بیگانه دارم/ تا گرفتم دست‌خط نوکری از مادر او/ بر در دربار آن شه منصبی شاهانه دارم...
ویروس کرونا اکثر کشورهای دنیا را فلج کرده اما اقتصاد کشورمان درگیر بحران‌های عمیقی است و گرفتاری مردم خیلی افزایش پیدا کرده. من فقط می‌توانم آرزو کنم شرایط بهتر شود. در دوره و زمانه‌ای هستیم که 100 میلیون تومان بی‌ارزش شده اما برای پیدا کردن 100 هزار تومان باید یک سنگ 100 تنی را خرد کرد.
نمی‌توانند خصوصی کنند
به نظر من پرسپولیس و استقلال را نمی‌توان خصوصی کرد و سالیان سال است دولت‌ها عوض می‌شوند و مدام صحبت از خصوصی شدن این دو باشگاه مردمی می‌شود. حتی اگر به ظاهر این دو باشگاه خصوصی شوند باز مجبور خواهند شد مثل گذشته اداره شوند. شرایط امروز به نحوی شده که بازیکنان بابت پیشنهاد مالی 10 یا 20 درصد بیشتر از استقلال و پرسپولیس جدا می‌شوند یا اینکه ترجیح می‌دهند با رقم بیشتر قید پیشنهادات این دو تیم بزرگ را بزنند. زمانی که بازی می‌کردم در جام تخت‌جمشید اگر به یک بازیکن یک میلیارد هم می‌دادند، حاضر نبود قید پرسپولیس و استقلال را بزند. البته در آن دوران با یک میلیارد می‌شد ده‌ها خانه و خودرو خرید! وارد دورانی شده‌ایم که مادیات خیلی علنی جای معنویات را گرفته است.
به رحمتی گفتم اول مربی شو بعد سرمربی
بحث داشتن مدرک پرولایسنس در لیگ برتر با توجه به اینکه از هیچ لحاظ ساختار یک فوتبال حرفه‌ای را نداریم دردی را از فوتبال ایران دوا نمی‌کند. الان شنیده‌ام که حدود 65 نفر این مدرک را دارند ولی اولین شرط دریافت چنین مدرکی تسلط کامل به زبان انگلیسی است. آیا 15 درصد دوستان عزیز به این زبان تسلط کافی دارند؟ حداقل خود اهالی فوتبال شناخت کافی از یکدیگر دارند و بهتر است با صداقت و شفافیت بیشتری جلو برویم. به نظر شما امثال نکونام و رحمتی با این سابقه ملی و باشگاهی و کار کردن با انواع مربیان داخلی و خارجی قابلیت کار دارند یا افرادی که بدون هیچ سابقه بازی در سطح اول فوتبال وقت این را داشته‌اند در کلاس‌های مربیگری شرکت کنند و مدرک بگیرند؟ صدالبته بازیکنان بزرگ فوتبال ما باید برای ارتقای سطح دانش خود به‌عنوان یک مربی در همه کلاس‌ها شرکت کنند تا با شرایط بهتری در کارشان به دنبال کسب موفقیت باشند. اتفاقاً مهدی رحمتی برای قبول سمت سرمربیگری شهرخودرو با من مشورت کرد، به خودش گفتم در این زمانه فضای مجازی مربی تعیین و مربی برکنار می‌کند، گفتم لاجرم هرکه بالاتر نشست استخوانش سخت‌تر خواهد شکست و به نظرم هنوز می‌توانی بازی کنی و برای مربیگری اول کار به‌عنوان مربی و سپس به‌عنوان سرمربی کار کن. به هر حال او هم شرایط خاص خودش را دارد و زانوهایش سال‌هاست اذیتش می‌کند. برایش آرزوی موفقیت دارم.
