پرونده هفته نخست لیگ برتر در حالی بسته شد که دو مدعی قهرمانی امتیازات حساس و شاید گرانی را از دست دادند. گران به این دلیل که شاید همین امتیازات از دست رفته در پایان فصل منجر به عدم قهرمانی تیم شود. سپاهان که در خانه گل‌گهر به میدان رفته بود ۳ بر یک باخت و تراکتور هم در خانه نتوانست از سد نفت مسجدسلیمان بگذرد و در روزی که تنها یک موقعیت گل روی دروازه حریف ایجاد کرده بود به یک امتیاز بسنده کرد.
بدون شک هفته اول هم برای محرم نویدکیا درس بود و هم برای علی‌منصور. در مورد سپاهان آنچه باید به طور صریح بدان اشاره کرد این است به خوبی حمله دفاع نمی‌کند و گویی همه هوش تیم به حمله است اما در خصوص تراکتور نتیجه‌گیری کمی متفاوت است. تراکتور در بازی با نفت مسجدسلیمان نتوانست موقعیت‌های خوبی را روی درواز حریف ایجاد کند. بازی دفاعی حریف و تراکم در منطقه یک‌سوم دفاعی بهانه خوبی برای این شکل از بازی نیست. البته سرمربی تراکتور بعد از بازی بهانه‌ای نگرفت و حتی گفت در آینده هم تیم‌های زیادی برابر ما با این شیوه بازی خواهند کرد و ما باید یاد بگیریم در برابر تیم‌هایی که دفاعی بازی می‌کنند چگونه فوتبال بازی کنیم و برنده شویم.
اتفاقات هفته نخست هم برای محرم نویدکیا درس شد هم برای علی‌منصور. البته جای خوشحالی است که این امتیازات در هفته نخست از دست رفت. به این خاطر که هنوز اتفاق خاصی رخ نداده و هر دو تیم می‌توانند شرایط را تغییر دهند و از هفته دوم گام‌های محکم‌تری در مسیر قهرمانی بردارند. تیم برنده تیمی است که از اشتباهات درس بگیرد و امتیازاتی که از دست می‌دهد را توجیه نکند. در این صورت عیب خود را نخواهد دید و تیمی که عیبش را نبیند بدون شک هیچ تلاشی برای رفع اشکالات نخواهد داشت.
البته که مصاحبه‌ها و وعده و وعیدها هم کاری نه برای سپاهان پیش خواهد برد نه برای تراکتور . «از هفته بهتر می‌شویم» یک وعده است و این‌طور باید گفته شود که اشکال داشتیم و تا عیب‌ها را برطرف نکنیم قادر به تغییر نتیجه بازی در هفته بعدی نخواهیم بود. حق انتخاب البته با سپاهان و تراکتور است. اینکه عیب‌های خود را ببینند و برای رفع اشکالات کوشا باشند یا صحبت از هفته‌های بهتر بکنند بدون اشاره به ایرادات.
