در رقابت‌های هیجان‌انگیز لیگ برتر فوتسال با بازیکنان فوق‌العاده‌ای که همگی از قریحه‌های منحصر به‌فردی برخوردارند و هر کدام به مبارزه می‌پردازند تا نقش‌هایی که بر عهده دارند را با موفقیت به سرانجام برسانند و در این بین، ستاره‌ای غیرمنتظره ورای وظایفش پیش می‌رود و همه را شگفت‌زده می‌کند. محمدحسین درخشانی، بازیکن ملی‌پوش تیم گیتی‌پسند اصفهان که پیش از آغاز لیگ برتر زمزمه جدایی‌اش و پرواز به اوساسونا به گوش می‌رسید، با سماجت محمدکشاورز، سرمربی گیتیزن‌ها در نصف جهان ماندنی شد و چنان نمایشی را بر جای گذاشت تا در بسیاری از پارامترهای عدد چه در تیمش و چه در لیگ معتبر فوتسال ایران ، به عنوان سرآمدترین بازیکن و عامل قهرمانی گیتی‌پسند معرفی شود.
درخشانی ۲۳ بار سنگر باشگاه‌های لیگ برتری را فتح کرد و همان‌قدر به عنوان یک مدافع از فروپاشیدن دروازه تیمش جلوگیری کرد. در لیگ برتری که آقای گل‌های آن قاتلین بالفطره فوتسال ایران به شمار می‌روند و این عنوان در یک دهه اخیر بین مهدی جاوید و سعید احمدعباسی جابه‌جا می‌شد، اما ملی‌پوش گیتیزن‌ها در پستی نامتعارف با گشودن دروازه‌ها چنان موفق بود تا غیرمنتظره‌ترین آقای گل تاریخ قلمداد شود.
محمد کشاورز، مرد موفق این روزهای فوتسال ایران، وظایفی را برای درخشانی معین کرد تا در برنامه‌های هجومی‌اش نقش پررنگی داشته باشد. درخشانی سوای حضور عقب زمین این توانایی را داشت که در خط‌های کناری به عنوان فلنگ سرعتی به حرکت در بیاید و به‌طوری که تا باکس حریفان پیش برود. جایگیری‌های مناسب او در لب تیر که خیلی از نقشه‌های گلزنی مربیان به آن نقطه وابسته است، باعث شد تا درخشانی بی‌آنکه حتی گلی را از روی نقاط پنالتی (چه نقطه یک و چه نقطه دو) به ثمر برساند، برای اولین‌بار آقای گلی لیگ برتر را تجربه کند. اگرچه او پیش‌ترها در لیگ دسته اول کفش‌هایش را طلایی کرده بوده است.
هم تیم‌هایی درخشانی اعتقاد دارند که این بازیکن اگر نمره‌اش همیشه ۲۰ نبوده، اما هرگز پایین‌تر از هجده هم نگرفته است و همه این‌ها نشان می‌دهد که دستاورد بزرگ گیتیزن‌ها بدون درخشش درخشانی هرگز رقم نمی‌‌خورد. موفقیت بزرگ گیتی‌پسند با گل‌های درخشانی گره خورده است.
