بیرانوند در ماه‌های اخیر اشتباهات بسیاری در تیم ملی و در پرسپولیس داشت که همه را نگران کرده بود. او دچار روندی نزولی شده بود که در صورت ادامه، موقعیت او در تیم ملی را به خطر می‌انداخت. ستاره ای که فوتبال ایران برای رسیدنش به اینجا هزینه زیادی کرده بود...
بیرانوند در دربی توانست کلین شیت کند اما باز در خروج‌ها نامطمئن بود و یک بار شانس آورد که توپ به تیرک دروازه‌اش خورد. ضمن اینکه در سایر موارد چه از نظر فنی و چه روحی روانی، با آن مهره همیشگی فاصله داشت. اما در بازی برابر پیکان پس از مدت‌ها بار دیگر همان شماره یک مطمئن همیشگی را دیدیم. بیرانوند دوباره با اعتماد به نفس بازی‌سازی را از عقب آغاز می‌کرد، پشت مدافعان را جمع و در خروج‌ها کاملاً مطمئن توپ را از آن خود می‌کرد و با ارسال‌های بلند حملات را پایه‌ریزی می‌کرد.
بیرانوند چند شوت خوب بازیکنان پیکان را هم گرفت اما برای اینکه نشان بدهد دوباره همان علیرضا بیرانوند همیشگی شده در دقیقه ۶۳ با یک سوپرواکنش دروازه تیمش را نجات داد. او ضربه محمد آژیر مدافع جلو کشیده پیکان از روی خط ۶ قدم را با یک واکنش بسیار سریع از روی خط دروازه برگرداند تا دروازه پرسپولیس باز نشود. اما مهمتر از گل نخوردن، حتی مهمتر از این پیروزی و کلین شیت دوباره، بیرانوند بازگشت او به همان نقطه اوج قبلی بود.
توقع فوتبال دوستان از علیرضا بیرانوند خیلی فراتر از یک دروازه‌بان معمولی است. او نقطه اتکای یک تیم و کل فوتبال ما در تیم ملی است و باید همیشه با همین واکنش‌ها کیفیت و برتری خود را نسبت به سایرین نشان دهد.
