زمانی که آدیداس توپ رسمی جام جهانی ۲۰۱۰ یعنی جابولانی را معرفی کرد، بسیاری از دروازه‌بانان آن را آزمایش کردند و شروع به شکایت کردند. ژولیو سزار، دروازه‌بان برزیل گفت: کیفیت توپ طوری است که انگار آن را از یک سوپرمارکت خریدید.
جانلوئیجی بوفون ایتالیایی نیز گفت: توپ جدید کیفیت بدی دارد. من فکر می‌کنم شرم‌آور است که در چنین رقابت مهمی که ستاره‌های زیادی در آن حضور دارند، با چنین توپی فوتبال بازی کنیم.
لوئیس فابیانو، مهاجم برزیلی درباره اینکه دقیقاً چه چیزی جابولانی را منحصر به فرد کرده است گفت: این توپ بسیار عجیب است و به‌طور ناگهانی مسیرش تغییر می‌کند و این باورنکردنی و بسیار بد است.
در حالی که خیلی از بازیکنان از جابولانی شکایت می‌کردند، یکی از بازیکنان حاضر در جام جهانی متوجه شد که می‌تواند از ویژگی‌های این توپ برای خودش به بهترین شکل ممکن استفاده کند. این بازیکن دیگو فورلان، کاپیتان تیم ملی اروگوئه بود. چند ماه قبل از شروع جام جهانی، فورلان که در آن زمان برای اتلتیکو بازی می کرد، از تیم جابولانی خواست به مادرید بروند و تمرینات سختی را با این توپ آغاز کرد.
سباستین آبرو، مهاجم پیشین اروگوئه گفت: سه ماه قبل از جام جهانی، فورلان از آدیداس خواست تا توپ‌های جابولانی را برای او ارسال کند. پس از تمرین، دیگو تنها می‌ماند و تمرین شوتزنی می‌کرد.
به گزارش اسپورت ۲۴، در جام جهانی، اروگوئه از گروه صعود کرد و به نیمه نهایی نیز رسید و فورلان در طول مسابقات پنج گل به ثمر رساند و به عنوان بهترین بازیکن شناخته شد و توپ طلا را کسب کرد.
جابولانی در حداقل سه گل فورلان در آفریقای جنوبی نقش داشت.
گل از داخل محوطه جریمه مقابل آفریقای جنوبی، گل از روی یک ضربه ایستگاهی مقابل غنا و گل مقابل هلند در نیمه نهایی همه با شوت‌های راه دور پیچیده‌ای که دیگو با دقت آن‌ها را آماده کرده بود، به ثمر رسید.
فورلان درباره موفقیتش در این دوره گفت: هیچ رازی وجود ندارد. تمرین زیاد، تمرین زیاد و تمرین بیش‌تر. من خوش شانس بودم و جابولانی هم با من خیلی خوب رفتار کرد و من با این توپ خیلی خوب کنار آمدم.
