پس از جدایی پاکو خمس از تراکتور نام‌های داخلی و خارجی مختلفی پیرامون نیمکت این تیم مطرح شد. ابتدا صحبت از بازگشت قربان بردیف به میان آمد و سپس کریس کلمن برای هدایت تی‌تی‌ها مطرح شد که آمدن هر کدام به تبریز بنا به دلایلی منتفی شد.
تی‌تی‌ها که در کورس قهرمانی با سرخابی‌ها بودند با نمایش ضعیف‌شان در هفته‌های اخیر حتی کسب سهمیه آسیایی را بعید می‌بینند.
۱۲ خارجی در طول ۵۳ سال روی نیمکت باشگاه قرمز پوش تبریزی نشسته‌اند که ۷ سرمربی به دوران مالکیت محمدرضا زنوزی مربوط می‌شوند. بنا بر اعلام مالک و مدیران تراکتور، سکان‌دار جدید این تیم هم خارجی خواهد بود و به همین بهانه نگاهی داریم به خارجی‌های نیمکت تی‌تی‌ها در ادوار مختلف.
۱. واسیلی گوجا
از حضور واسیلی گوجا به عنوان تکنیسین فنی کارخانه تراکتورسازی در ایران چندی نمی‌گذشت که فرمان تیم محبوب تبریزی‌ها به مرد سیبیلوی رومانیایی سپرده شد.
گوجا با کسب نتایج خیره کننده، قلب تراکتوری‌ها را به دست آورد و تغییر و تحولات ساختاری ایجاد شده توسط این سرمربی فقید و استعدادیابی او از کف خیابان‌های تبریز بود که باعث ظهور ستاره‌هایی همچون کریم باقری، سیروس دین‌محمدی، حسین خطیبی و ... شد.
گوجا در سال ۲۰۱۶ میلادی بدرود حیات گفت. او به خاطر اقدامات ارزشمند و ماندگار هنوز هم نزد پرشورها محترم است.
۲. یوان دیمیترو
دیمیترو در سال ۱۳۷۳ جانشین هموطنش شد. تراکتور با هدایت این سرمربی به لیگ دسته دوم سقوط کرد ولی در همان سال نایب قهرمان جام حذفی شد.
دیمیترو یک بار هم در سال ۷۶ مربی تراکتور شد که به دلایل نتایج ضعیف در اواسط فصل از هدایت این تیم برکنار شد.
۳. بوریس تیبیلیوف
این سرمربی روس در سال ۱۳۷۷ به عنوان یک مربی صاحب سبک به تراکتور آمد اما نتایج این تیم در آن دوران به قدری پرنوسان بود که کاظم امانی، مدیر وقت باشگاه تراکتور پس از پایان نیم فصل اول، او را اخراج کرد تا ستار نوبری جانشین تیبلیوف شود.
۴. ارنست میدندروب
تراکتور که چند سالی بود با هزینه‌های گزاف برای بازگشت به سطح اول فوتبال ایران دست و پا می‌زد، در یک اتفاق پر سروصدا از سرمربی پرآوازه آلمانی رونمایی کرد.
ارنست میدندروب با سابقه مربیگری در بوخوم و آرمینیا بیله‌فلد به تراکتور آمد اما نتایج متوسطش در ایران هیچ‌گاه تیم تبریزی را مدعی صعود به لیگ برتر نکرد و با برکناری گهرخانی از سمت مدیریت، قرارداد میدندروپ هم فسخ شد.
۵. تونی اولیویرا
اگر بگوییم تونی در تبریز، محبوب‌ترین بوده بیراه نگفته‌ایم! سرمربی سابق بنفیکا البته نه به اندازه میدندروپ شهرت داشت و نه سیبیل‌هایش به اندازه گوجا پرپشت بود اما تونی طوری در قلب تراکتوری‌ها جای گرفت که "هیچ‌کس مثل تونی نمیشه" به جمله دائمی محافل تراکتوری تبدیل شود.
اولیویرا در سه مقطع سکان هدایت تراکتور را بر عهده داشت و یک قهرمانی در جام حذفی و ۲ نایب قهرمانی در لیگ برتر از دستاوردهای تراکتور تحت فرمان تونی است. مرد بنفیکایی یک بار هم تا یک قدمی لمس جام قهرمانی لیگ برتر پیش رفت اما در نهایت موفق به انجام این کار نشد.
۶. ارطغرل سائلام
پس از جدایی امیر قلعه‌نویی و یحیی گل‌محمدی از تراکتور بحران زده سائلام برای نخستین بار به نیمکت تراکتور رسید؛ مربی ترک تباری که ارتباط خوبی با پرشورها برقرار کرده بود و هواداران از سبک بازی شناور تیم مرد جوان ترکیه‌ای رضایت داشتند. عمر حضور سائلام روی نیمکت تراکتور اما چندان بلند نبود و او پس از ابقای تی‌تی‌ها در لیگ برتر با رتبه یازدهم، از جمع آنها جدا شد.
سائلام در نیم‌فصل دوم لیگ هفدهم دوباره به تراکتور آمد. او موفق شد تراکتور را از پایین جدول جدا کند و در مجموع عملکرد قابل قبولی داشت و انتظار می‌رفت که خودش در آغاز لیگ بیست‌ودوم سرمربی سرخ‌پوشان باشد اما انجام نشدن توافق مالی با مدیران باشگاه باعث شد تا او با انتشار پیامی احساسی از پرشورها خداحافظی کند و از این تیم جدا شود.
۷. جان توشاک
جان توشاک نخستین سکان‌دار تیم تحت مالکیت زنوزی لقب گرفت و با کارنامه‌ای درخشان به تبریز آمد. این مرد ولزی اما پس از ۶ هفته و کسب تنها یک پیروزی و حذف تراکتور از گردونه مسابقات جام‌حذفی این تیم را ترک کرد تا بی‌ثباتی‌های نیمکت "تراکتور خصوصی" استارت بخورد.
۸. ژرژ لیکنز
مرد کت‌وشلوار پوش بلژیکی دنیای فوتبال دومین سرمربی خارجی تراکتور مدل خصوصی شد. لینکز هم از حیث رزومه دست کمی از توشاک نداشت اما در آستانه رسیدن ثبات به نیمکت تی‌تی‌ها در پایان فصل ۹۸-۱۳۹۷ در شرایطی که از ۱۵ مسابقه، ۷ برد، ۵ مساوی و ۳ باخت را به دست آورده بود از نیمکت این تیم جدا شد.
مرد ۷۳ ساله بلژیکی، بعد از تراکتور هدایت تیمی را بر عهده نگرفت و بعدها از دنیای فوتبال خداحافظی کرد.
۹. مصطفی دنیزلی
پس از لیکنز نوبت به مصطفی دنیزلی ترک‌تبار رسید تا سکان هدایت تیم پرطرفدار را بر عهده بگیرد. سرمربی سابق تیم‌های گالاتاسرای، فنرباغچه، بشیکتاش و پرسپولیس حتی یک نیم‌فصل کامل در تراکتور دوام نیاورد و به دلیل جالبی از این تیم جدا شد؛ گفته می‌شد مصطفی دنیزلی به دلیل وقوع زلزله‌ای در شهر تبریز برای زندگی در این شهر مضطرب شده است.
۱۰. زونیمیر سولدو
شروع کار با فیروز کریمی در لیگ بیست و یکم برای تراکتور نافرجام بود و در نهایت زونیمیر سولدو با کارنامه‌ای نه چندان پرفروغ به عنوان سرمربی تراکتور انتخاب شد.
سرمربی کروات با ۷ باخت، ۵ مساوی و تنها ۲ برد در ۱۴ مسابقه، تراکتور را به رتبه سیزدهم فرستاد و بعد از رقم زدن دورانی کابوس‌وار برای تی‌تی‌ها، این تیم را ترک کرد.
۱۱. قربان بردیف
مرد صورت یخی روس برای هدایت تراکتور در لیگ بیست‌ودوم انتخاب شد. عملکرد بردیف در تراکتور متوسط بود اما خرید بازیکن در نقل‌وانتقالات را خوب بلد بود و بازیکنانی چون آلوز و گوستاوو در آن دوره و با نظر این سرمربی به جمع تی‌تی‌ها ملحق شدند.
شرایط عالی نبود ولی حداقل نرمال پیش می‌رفت که قبول پیشنهاد سوچی روسیه توسط بردیف، دست تراکتوری‌ها را در میانه راه، لای پوست گردو گذاشت.
۱۲. پاکو خمس
مرد خوش پوش اسپانیایی با چهره‌ای عبوس و رزومه‌ای معمولی و بدون فتح جام، شانزدهمین سکان‌دار تراکتور شد.
خمس فصل گذشته نتایج خوبی کسب کرد تا تی‌تی‌ها به ادامه کار با این سرمربی ترغیب شوند. عملکرد نسبتاً قابل قبول پاکو در فصل جاری هم تکرار شد اما نکته تاریک عملکرد این سرمربی مقابل مدعیان بود و همین باعث عقب افتادن تراکتور از کورس قهرمانی شد.
خمس ۵۰ بار روی نیمکت تراکتور نشست و پس از باخت دور از انتظار ۴ بر یک برابر ذوب‌آهن، به پایان خط رسید.
عجیب اما واقعی
خمس شانزدهمین سکان‌دار تراکتور بود تا با رفتنش آمار عجیبی را پدید آورد. در ۶ فصل اخیر زنوزی مالک تراکتور بوده و تی‌تی‌ها در این مدت ۱۶ بار مربی عوض کرده‌اند؛ این یعنی حداقل ۲ سرمربی به ازای هر فصل که آمار قابل توجهی به حساب می‌آید و نشان دهنده ناپایداری نیمکت قرمزپوشان است.
پرشورها هر بار چشم به راه رسیدن شخصی هستند که آرزوی دیرینشان یعنی رسیدن به قهرمانی لیگ برتر را فراهم سازد. باید دید این بار چه کسی سزاوار این انتظار تی‌تی‌ها خواهد بود.
