چند فصلی می‌شود که سروش رفیعی تبدیل به دستگاه تولید حاشیه برای پرسپولیس شده است و مدام نام او را می‌شنویم. البته نه بابت درخشش در مستطیل سبز که به خاطر اظهارنظرهای متعدد و کنش‌گیری‌های عجیب و بی‌جا.
حتی هواداران هم از صحبت درخصوص هافبک پر از اطوار تیمشان گریزان هستند؛ ولی نمی‌توان بخش زیادی از حرف‌های او را در یک برنامه زنده تلویزیونی نادیده گرفت. هرچند نفس تریبون دادن به بازیکنی را که مدت‌هاست معمولی شده اما در صدا و سیما حاضر می‌شود تا از خودش دفاع کند، نمی‌فهمیم و این خودش یک مثنوی هفتاد من تحلیل می‌طلبد!
رفیعی یک‌بار دیگر مشخص کرد در پرسپولیس چیزی به اسم مدیریت واحد وجود ندارد و انگار تیم به‌صورت جزیره‌ای اداره می‌شود. اینکه یک هوادار متمول در تیم پاداش پخش کند و کاپیتان‌ها مسوولیت تقسیم آن را به عهده داشته باشند، از آن دست اتفاقاتی است که فقط در پرسپولیس رخ می‌دهد. از مضحکه مذاکره این بازیکن با دراگان اسکوچیچ هم بگذریم که یک بار دیگر مشخص کرد او نقشی ورای آنچه را که بابتش در تیم حقوق می‌گیرد، ایفا می‌کند.
مساله سر همان مدیریتی است که یک فرد با تکیه بر ثروت نامتنهی‌اش، از کانادا برای باشگاه تصمیم بگیرد؛ چرا؟ چون خرج تیم را می‌دهد! نکته غم‌انگیز این قصه سوررئال، توصیف وضعیت یکی از بزرگ‌ترین باشگاه‌های ایران و حتی قاره کهن است. اینکه باشگاه توانایی تهیه برای پدیده جوانش را ندارد و هوادار پولدار هزینه آن را می‌پردازد، آغاز همه دردسرها و مشکلات است. با این اوضاع مگر می‌شود جلوی تصمیمات و سلایق این فرد ایستادگی کرد؟ وقتی تا این اندازه وابستگی به پرداختی‌هایش وجود دارد و بزرگ‌ترهای تیم هم از او تبعیت می‌کنند. اصلا مگر باشگاه پرسپولیس به قول آقایان خصوصی نشده؟ یعنی هدف از واگذاری سهام به کنسرسیوم بانکی این بوده که جیب امثال لوکاس ژوائو، کارلوس گاردیو و مشتی دلال پر شود؟
سوال مهم‌تر این است که پس قانون سقف بودجه با این جابه‌جایی‌های یواشکی چه شد؟ این کاری که هوادار ثروتمند پرسپولیس انجام می‌دهد، نه تنها لطف که خیانت است. تمام اعضای تیم و مدیران هم چه در ارتباط مستقیم با او و چه در جریان کار قرار داشته باشند، همگی جزو سیاهه ضربه زنندگان به یکی از پرطرفدارترین تیم‌های آسیا لیست می‌شوند. اینکه امثال رفیعی باد به غبغب می‌اندازند و ضمن برشمردن حمایت‌های فرد مذکور با افتخار از دخالت در تیم سخن می‌گویند، تنها ساختار فشل و ناکارآمدی مدیران را نشان می‌دهد. شاید الان چند میلیارد اضافه‌تر در جیب چند بازیکن برود، اما قطعا در آینده پرسپولیس تاوانی چندبرابر آن سر این بی‌مبالاتی خواهد داد.
