در بسیاری از مواقع بازیکنان، کادرفنی و حتی پیشکسوتان یک تیم فوتبال از رفتار فضای مجازی و هواداری گلایه می‌کنند اما در روز گذشته هواداران استقلال و سپاهان در ورزشگاه شهرقدس و نقش‌جهان مصداق بارز وفادارانی بودند که پای تیمشان ماندند، فریاد کشیدند و بعد از گل تساوی که وارد دروازه رقبایشان کردند با تحرکی که روی سکوها داشتند به اندازه بازیکنان داخل زمین انرژی گذاشتند و حتی چندین برابر اعضای تیم حرص خوردند!
استقلال که از یک افتضاح تاریخی به این مسابقه آمده بود بازهم تنها نبود و تعدادی از هوادارانش را همراه خود داشت که از ساعاتی قبل در ورزشگاه حضور داشتند، تک به تک پیش از شروع مسابقه بازیکنان را تشویق کردند، کادرفنی را حمایت کردند و در هوای پاییزی و باد نسبتا سردی که در ورزشگاه می‌وزید به انتظار جبرانو سنگ تمام گذاتشتن بازیکنانشان شدند اما چیزی که مشاهده کردند چه بود؟ بازهم نداشتن مسئولیت پذیری کافی، اشتباهات فردی که روی مغز و روانشان بود و در نهایت تقدیم دو امتیاز به تیم تازه لیگ برتری شده پیکان، آن هم در شرایطی که پرسپولیس امتیاز از دست داده بود و سپاهان تراکتور مقابل هم قرار گرفته بودند.
این هواداران پیش از سوت پایان مسابقه و در حالی که بازی با نتیجه دو بر دو پیش می‌رفت همچنان تیمشان را تشویق می‌کردند، حتی بازیکنانی که بعد از شکست مقابل الوصل با صحبت‌هایشان دل آنها را رنجانده بودند هم از دم تیغ عبور ندادند و صبوری کردند. نتیجه دو بر دو مقابل تیم ده نفره بعد از شکست هفت بر یک چیزی نبود که انتظار تشویق یا حتی سکوت از آنها داشت، آنها همان چیزی را انجام دادند که باید در جایگاه هواداری انجام داد، حتی در بالاترین سطح فوتبال هم بارها دیده شده که هواداران رئال مادرید بازیکنانی که کیفیت خوبی به نمایش نمی‌گذارند را با تنها سلاح‌شان " شعار " مورد انتقاد قرار می‌دهند و این چیزی نیست که باعث شود بازیکن قهر کند و بعد از قراردادهای سنگین تیم را در همین ابتدای کار تنها بگذارد.
برای سپاهان هم شرایط به همین شکل بود، هواداران سپاهان که بعد از شکست مقابل الحسین اردن، پایان شکست‌ناپذیری آنها در نقش جهان مقابل پرسپولیس بار دیگر به ورزشگاه خانگی آمدند تا تیمشان را حمایت کنند اما از همان ابتدا نداشتن برنامه ریزی مناسب آنها را به عصبی‌ترین شکل ممکن به ورزشگاه فرستاد، زن و مرد هوادار سپاهان پشت گیت‌های ورزشگاه ساعات طولانی ماند تا در نهایت بعد از گذشت چند دقیقه به ورزشگاه برود.
هوادران سپاهان هم مانند استقلالی‌ها بعد از گل تساوی استادیوم را روی سرشان گذاشتند و حمایت بی‌نظیری از تیمشان انجام دادند، آنها هم 90 دقیقه بازیکنان تیم را حمایت کردند و با تشویق‌هایشان تیم را به حمله تشویق کردند اما در نهایت گل امیرحسین حسین زاده باعث شد تا آنها هم علیه عوامل باشگاه شعارهایی سربدهند که حتی اگر با هوش‌هیجانی و لحظه‌ای هم باشد از منطق خارج نیست!
رفتارهای پوپولیستی مدیران، بی‌تدبیری کادرفنی در بسیاری از مواقع و ضعف‌های فنی بازیکنان بعد از اعتمادسازی، مصاحبه‌ها و بزرگ‌نمایی که تیم‌ها بعد از هر خرید و رونمایی از آنها انجام می‌دهند توقع هوادار را به سطحی می‌رساند که آنها چیزی جز قهرمانی طلب نکنند، وقتی یک بازیکن عنوان گران‌ترین مدافع را یدک می‌کشد و در رونمایی از تعدادی دیگر با تاج و ژست‌های خاص به هواداران معرفی‌می‌شوند همانطور که در فضای مجازی به محبوبیت بالایی می‌رسند باید توقع نقدهای تند و تیز را هم داشته باشند.
این روزهای فوتبال ایران نمونه بارزی از لذت نبردن، حرص و جوش و اشک ریختن هواداران تیم‌هایی است که درصد زیادی از جامعه فوتبال‌دوستان ایرانی را تشکیل می‌دهند، وضعیت حال حاضر استقلال بعد از خریدهای بزرگ، کش و قوس مدیریت و سرمربی سپاهان و از طرفی دیگر شرایط نابسامان باشگاه پرسپولیس چکیده‌ای بوده که در هفته های ابتدایی فوتبال را به آنها زهر کرده است
