به گزارش افکارنیوز به نقل از خبر آنلاین، در این مطلب، قصد، دفاع از قراردادهای میلیاردی بازیکنانی نیست که در فوتبال ملی آنها را به این حال و روز می بینیم. قصد دفاع از آن بازیکنانی را هم نداریم که در سطح شهر و به ویژه خیابان های بالا شهر، آوازه دور دور کردن شان پیچیده و آدم همیشه حاضر پارتی ها هستند. قصد ما دفاع از آن دسته فوتبالی هایی است که بدین شکل، پیشگام یک اتفاق شیرین، در یک واقعه تلخ می شوند. به خاطر داریم مصاحبه های متعددی را از آدم های غیر ورزشی که فوتبال را متهم کرده اند به سیاهی، کثیفی و مملو از زشتی. فوتبالی که آدم خوب در آن، پیدا نمی شود و اگر شود، محدود. اما بعد از زلزله شمال غرب کشور، موجی که برای کمک به زلزله زدگان شکل گرفت، از سوی فوتبالی ها به راه انداخته شد. بازیکنان تیم ملی بودند که جزو اولین هم دردها، از هزاران کیلومتر دورتر (مجارستان) با زلزله زدگان هم دردی کردند. آنها بودند که از هر کانالی برای کمک به زلزله زدگان استفاده کردند و سهمی در حرکت بزرگ داشتند.

اغلب شان نیز، پنهانی چنین کردند. کریم باقری، علیرضا اکبرپور، سیروس دین محمدی و خیلی های دیگر نیز به این چرخ، سرعت بخشیدند. خیلی ها هم دردی کردند. علی دایی به عنوان اولین چهره فوتبالی به مناطق زلزله زده رفت و در ایامی که خیلی از غیر فوتبالی ها در مقابل صدا و سیما سکوت کرده بودند، گفت: رسانه ملی در پخش اخبار و تصاویر زلزله خوب عمل نکرد. بله، فوتبال با آدم هایش بود که بدین گونه پیشگام شد تا آدم های سینمایی نیز جلو بیایند. تا باشگاه استقلال و پرسپولیس کمک های خود را برای زلزله زدگان ارسال کند، در حالیکه هنوز آدم های غیر فوتبال که همیشه فوتبال را متهم به کثیفی می کردند، در لاک خود بودند. هنوز کمک های فوتبالی ها ادامه دارد. هنوز آدم های فوتبالی از آمریکا، اسپانیا، آلمان و هر جای دیگر با زلزله زده ها هم دردی می کنند. هنوز... اما آن آدم های غیر فوتبالی سکوت کرده اند تا فردا اگر بازیکنی خطایی کرد، آن را علم کنند و به سر فوتبالی ها بکوبند. در شبکه های مختلف پخشش کنند و فوتبال را زشت بخوانند.