گروه ورزشی فرهاد فخرآبادی: اول شدن فدارسیون فوتبال ایران در عجیب ترین کنفدراسیون فوتبال قاره ای یکی دیگر از شگفتی های AFC را رقم زد. پنجشنبه بعد از ظهر بود که با استفاده از تصاویر اینترنتی که مرتبا قطع و وصل می شد در جریان این مراسم قرار گرفتیم تا اینکه اولین جایزه اعلامی به فدراسیون فوتبال ایران رسید! علی آقای کفاشیان باد در گلو انداخته و این بار بر خلاف همیشه بدون لبخند به روی صحنه آمد و به پاس این همه ناکامی با غرور جایزه را دریافت کرد و گفت: " نتایج می‌تواند خوب یا بد باشد، اما کسب این عنوان نشان داد که ما در مسیر درستی قرار داریم.
"
این حرف را که شنیدیم لبخندی از جنس لبخندهای جناب رئیس فوتبال روی لبمان نشست؛ نطقمان کور شد و به این فکر فرو رفتیم که یا ما و کشورهای صاحب فوتبال مسیر درست را بلد نیستیم و یا اینکه حرف جناب رئیس را بد متوجه می شویم. کمی صبر کردیم تا دبیر کل اسبق کمیته ملی المپیک در مصاحبه ای پس از دریافت غرور آمیز جایزه توضیحاتش را درباره مسیر درست ارائه کرد: " ما در فعالیت هایی که داریم نسبت به خیلی از کشور ها جلو هستیم و استحقاق این اتفاق را داشتیم، پس از ارزیابی‌هایی که AFC از فدراسیون‌های مختلف داشت و آیتم‌های متعددی را ملاک انتخاب بهترین فدراسیون قرار داده بود، نهایتا به این
نتیجه رسید که فدراسیون ایران بهترین فدراسیون آسیا در یک سال گذشته است. فوتبال پایه، فوتبال بانوان، برگزاری مسابقه‌ها، مباحثآموزشی و… از جمله معیارها بودند. "
طبیعتا می شود یک سری نکات مانند مجهز بودن ورزشگاه ها را ماست مالی کرد و یا تعداد دقیق تماشاگران مسابقات در هر مسابقه لیگ را با خیلی راحت عدد سازی کرد اما پیش قاضی و معلق بازی که نمی شود جناب رئیس! ما خودمان حی و حاضر هستیم و همه چیز را ریز به ریز می بینیم. حالا یکی یکی این معیارها را بررسی اجمالی کنیم ببینیم موفقیت چه بوده است.
فوتبال پایه:مصداق بارز " خشت اول گر نهد معمار کج " است، مدارس فوتبال مان که کاملا اوضاع قمر در عقرب سال های گذشته را دارد و فقط وسیله ای شده برای پر کردن جیب بعضی از آقایان و عملا هیچ خروجی مناسبی از آنها دیده نمی شود. خوب طبیعتا فوتبالی که مدارسش ضعیف باشد ستاره هایش هم کاملا دیمی رشد می کنند. لیگ های منطقه ای پایه هم که هنوز در آرزوی رونق اوایل دهه هفتاد هستند و فقط اسم زیبای آسیا ویژن را یدک می کشند. تیم های ملی پایه هم که در این یک سال گل و بلبل بوده اند. تیم ملی نوجوانان با اقتدار در تهران و در حضور تماشاگران خودی از رسیدن به فینال باز ماند، تیم ملی جوانان
هم که به راحتی تمام مقابل کره جنوبی چهارتائی شد و به جام جهانی نرفت؛ تیم ملی امید هم با شاهکار عالی جنابان بدون زحمت از رسیدن به المپیک باز ماند.
برگزاری مسابقات:این یکی واقعا جایزه دارد چون تنها کشوری هستیم که سرمربی تیم ملی اش برنامه مسابقات باشگاهی را مثل آب خوردن تغییر می دهد. لیگ مان که کاملا دلبخواهی برگزار می شود و هر وقت جناب کی روش مسافرت تشریف داشته باشند یک چند هفته ای لیگ را برگزار می کنیم و بعد از آمدن سرمربی و رفع خستگی مرد پرتغالی از سفر سازمان لیگ زحمت می کشد و برای بازی با فلان تیم ملی دو هفته لیگ را تعطیل می کند تا تیم آماده باخت شود. جام حذفی را هم که آنقدر حرف از برگزاری و عدم برگزاری اش زدند که خود جام مذکور شرمنده شد و در نهایت طی تصمیمی مدبرانه توسط مدیران برخی تیم ها حذف شدند و
برنامه ای برای بازی ها اعلام شد.
مباحثآموزشی:آموزش فوتبالمان هیچ نشانی از مدرنیته را به خود نمی بیند و طی این یک سال مدرس معروفی از فوتبال برای آموزش قدم به کشور نگذاشته است. اوضاع آموزش مربیانمان توسط کمیته آموزش آنقدر خوب است که نامدرانی که از فوتبال خداحافظی می کنند بلافاصله راهی قاره سبز می شوند تا آنجا یاد بگیرند که چه باید کنند. البته کم انصافی است که اندک پیشرفت را نبینیم، به هر حال فوتبال علی اصغری را مدرن تر اجرا می کنیم.
فوتبال بانوان:در بخش فوتبال بانوان که آنقدر ضعیف هستیم که هر چقدر به حافظه تاریخی مان رجوع می کنیم حتی یک موفقیت برای دل خوش کردن نمی بینیم البته احتمال دارد فدراسیون نشینان حل شدن موضع حجاب بانوان را نوعی پیروزی تلقی کنند، اما این بحثهیچ نشانی از پیشرفت فنی محسوب نمی شود. حالا شاید اعزام تیم ملی فوتسال بانوان به مسابقات جام جهانی کوچک در پرتغال افتخار بزرگی باشد که ما خبر نداریم.
حرف آخر: حالا فعلا کاری با بقیه حرف های شما نداریم که باز هم بحث تخلف انتخاباتی را منکر شدید و به نوعی وانمود کردید که رسانه ها چشم دیدن موفقیت شما را ندارند گویا فراموش کرده اید همین رسانه ها بودند که از شما در انتخابات ریاست فدراسیون حمایت کردند و بعد از انتخابتان هورا کشیدند. اما جناب علی کفاشیان خودمانیم اینجا که مسئولان AFC نیستند با همه بله با ما هم بله ؟
