به گزارش افکار نیوزبه نقل از خبر آنلاین،
۱ - هیچکس بهتر از مانوئل ژوزه نمی فهمد، هیچ فردی برای پرسپولیس بهتر از او پیدا نمی شود و ده ها نمونه دیگر از این دست از حرف ها که اکثرا پس از ناکامی قرمزها از زبان سرمربی شان شنیده می شود. اما چرا هیچ ثباتی در تیم او دیده نمی شود؟ چرا اشتباهات گذشته که تصور می رفت مانوئل از آنها درس گرفته با قدرت تمام برگشته اند؟ باخت به تراکتورسازی بوی عقب گرد می داد. بوی بازگشت به همان عقایدی که روزهای نخست، زائیده " عدم شناخت " بود و حالا باز متولد می شوند با همان شکل، با همان بو و با همان اصرار. با جمله صحیح بازی کنیم و بیراه نگوئیم؛ شیر از خواب بیدار شده است. این تیم همان تیم اول فصل
است که در آن هنگام ژوزه آنها را نمی شناخت و حالا می شناسد و باز به اشتباه روی خیلی از اشتباهات گذشته اصرار می کند. بی مهره بودن بهانه است. دفاع چپ تیم ملی مهره ای که پیش از این احسان حاج صفی را ذخیره خودش در تیم کروش کرده بود باید نود دقیقه ذخیره مهره ای مثل فشنگچی باشد؟ ناکامی سرخ دلیل متافیزیکی ندارد. مانوئل حق ندارد بگوید بازیکنان مان محروم و مصدوم بودند و دست من خالی.
تیمی که بازیکن فیکس تیم ملی را ذخیره می کند یعنی مشکلش بیش از آنکه مهره باشد " بی مهری " است. در سالن کنفرانس خبری سرمربی پرتغالی هیچ دلیل قانع کنده ای برای ذخیره کردن پولادی ندارد و حتی توضیح نمی دهد چرا مجددا به زمان اعتماد به " فشنگچی ها " برگشته است. مگر در ابتدای فصل همین مهره ها موجب دوری پرسپولیس از نتیجه مطلوب نشدند؟ مگر سامان آقا زمانی امتحانش را پس نداده که می بایست مجدد در یکی از مهمترین بازی های پرسپولیس به عنوان " بازیکن جانشین " وارد زمین شود؟ مشکل دقیقا همین جاست. جایی که ژوزه می گوید حیطه اختیار اوست و کسی حق دخالت در آن را ندارد اما تماشاگر پرسپولیس می
بیند که بازیکنان ضعیف ابتدای فصل مجددا به هر بهانه ای مجال خودنمایی پیدا کردند و بهای این اعتماد همین ناکامی هاست.
اگر در دقایق پایانی امیرحسین فشنگچی می توانست موقعیت مناسب مقابل دروازه ترکتورسازی را درون دروازه قرار دهد جای تعجب داشت چون او در تمام طول بازی یکی از ضعیف ترین بازیکنان میدان بود. بازیکنی که توهم " تکنیکی بودن " ثانیه ای رهایش نمی کند و همین اعتماد به نفس کاذب شده بلای جان خودش و میلیون ها هوادار عاصی از فوتبال. امیدی به این بازیکن نیست. نه او و نه سامان آقا زمانی و نه بدتر از همه میثم نقی زاده که معجزه وار چندین ماه است در میانه پرسپولیس جا خوش کرده و دریغ از یک دقیقه بازی در خور نام این تیم. اینان متوسط های رو به ضعیفی اند که مانوئل ژوزه با بیرون راندن کریمی،
ندیدن پولادی، فراری دادن زاید و ده ها تصمیم پر ایراد دیگر، خلق شان کرده است. غلامرضا رضایی و جواد کاظمیان هم به آرامی در این سیاهه عذاب آور قرار می گیرند و حالا هوادار قرمز به وضوح می بیند مهاجمان نامی تیم شان در غیاب انصاری فرد و نوروزی قادر نیستند یک موقعیت نصفه و نیمه روی دروازه تیم میهمان به وجود بیاورند.
۲ - هیچکس بهتر از مانوئل برای پرسپولیس نیست. این حرف تکراری مرد غالبا شکست خورده ای است که در اواسط بازی تیمش مقابل تراکتورسازی به این نتیجه می رسد مساوی هم بد نیست. شکست دقیقا از همین لحظه شروع شد. هنگامه ای که سرمربی پرتغالی تراکتورسازی با ولع تمام در ورزشگاه آزادی فریاد می زد و تیمش را رو به جلو فرا می خواند اما در این سو مانوئل مسخ بازی شده بود. عینکش را بر می داشت پاک می کرد زیر لب غر می زد و وقتی توپ لو دادن های بازیکنانش را می دید فقط قادر به تکان دادن سرش بود و احتمالا چند فحش آبدار به زبان مادری. درتیم او بازیکن فیکس تیم ملی ذخیره می شود و احتمالا ژوزه تصور می
کند پولادی هم مثل کریمی اجیر کرده کروش است. او به راحتی شک می کند و راحت تر از آن تهمت می زند. ناگهان به یک خبرنگار بخت برگشته می تازد و می گوید تو مرا مسخره کردی و همین بهانه ای می شود برای صحبت نکردن با رسانه ها. یک روز دیگر با میثاقیان دست نمی دهد چون فکر می کند اهانت بزرگی از سوی میثاقیان به او شده است. آن هم هیچکس نه، اکبرمیثاقیان! کریمی را آدم کروش می داند و حالا هم نوبت پولادی شده است تا این چنین در ورزشگاه آزادی شاهد جولان دادن ذخیره اش در تیم ملی باشد آن هم در روزی که فشنگچی ضعیف ترین بازیکن میدان بود. اینان اشتباهات بزرگ مرد بزرگی است که همه عظمتش را در مصر جا
گذاشت و یک مرد مشکوک، عصبی و مغرور را به ایران فرستاد.
۳ - کیفیت این لیگ مشخص است. وضعیت بازیکنان تیم های صدرنشین هم عیان. پرسپولیس با وجود کثرت محروم و مصدوم در بازی مقابل تراکتورسازی باز هم از نصف بیشتر صدرنشینان پر مهره تر بود اما مانوئل ژوزه خودش را به ندیدن زده است. چشم او مجدد به سمت بازیکنانی رفته که درابتدای فصل متهمین شماره یک شکست بودند. در این بین تنها جای شهاب گردان خالی بود که در دو هفته گذشته بخاطرمصدومیت نیلسون او هم به ترکیب بازگشت و نتیجه اش هم دریافت چهار گل بود. حالا سامان آقا زمانی هم می تواند امیدوارتر باشد. فشنگچی هم تا پایان فصل فرصت دارد تا دفاع چپ تیم ملی را ذخیره خودش ببیند و در زمین مسابقه
تمرین توپ خراب کردن کند بدون ذره ای ترس از خروج از زمین. این وضعیت امروز پرسپولیس است؛ مجموعه ای که چوب اشتباهات بی پایان سرمربی اش را می خورد. و اینچنین است که عذاب قصد هجرت از این تیم را ندارد. آنها تکلیف تماشاگر را به صورت روشن مشخص نمی کنند. دوبازی را می برند ناگهان در باز سوم فاجعه. شاید حق با پیرمرد عصبی مزاج باشد؛ هیچکس بهتر از او برای این تیم در شرایط موجود پیدا نمی شود. فقط اوست که می تواند با سوپرایزهایش همه را شگفت زده کند. منتظر نیم فصل دوم باشید روزهایی که کریمی و پولادی و احتمالا رضا حقیقی روی نیمکت کنار هم می نشینند تا آقا زمانی، نقی زاده و فشنگچی ها
فرصت " بازی با قدمت یک باشگاه " را پیدا کنند. نیم فصل دوم در چشم برهم زدنی از راه می رسد. احتمالا در اواسط راه چند خائن دیگر توسط مانوئل کشف می شوند. یکی مثل رضا حقیقی پتانسیل بالایی دارد تا اجیر کرده کروش شود برای زمین زدن پیرمرد پرتغالی.
