منصور قنبرزاده درباره فعالیت‌های باشگاه نفت تهران، جایگاه ورزشی در استان تهران، ارزیابی عملکرد اداره ورزشی این استان و برخوردهای «غیر منطقی» و «غیر منصفانه» برخی فوتبالی‌ها با جامعه داوران، سخن گفت. مشروح این گفت‌وگو را در ادامه می‌خوانید:
* این روزها فوتبال ایران باز هم دچار حاشیه‌های تلخی شده است. رویانیان علیه کمیته داوران موضوع شدیدی گرفته و به شدت به عملکرد این کمیته انتقاد کرده و حتی تهدید به خارج کردن تیمش از لیگ برتر کرده است. نظر شما درباره این رویداد چیست؟
- اصلا نمی‌خواهم درباره باشگاه خاصی صحبت کنم و وارد جزئیات این اتفاق شوم، اما به نظرم هم برخی افراد متاسفانه اعتراض محترمانه را با غوغا سالاری اشتباه می‌گیرند. باید این حقیقت را بپذیریم که داوران هم مانند سایر اقشار فعال در فوتبال اشتباه می‌کنند. مگر بازیکنان یا کادر فنی تیم‌ها اشتباه نمی‌کنند؟ همیشه گفته‌ام که اگر داور را با قاضی مقایسه کنیم متوجه سختی کار داوران می‌شویم. یک قاضی برای صدور رای جلسه می‌گذارد و مستندات را بررسی می‌کند، اما داور باید در کسری از ثانیه رای خود را صادر کند. اکنون تقریبا همه پذیرفته‌اند که اشتباه‌های داوران عمومی نیست.
* سطح فوتبال ما هم چندان بالا نیست.
- دقیقا همین طور است. چطور مدیران ما انتظار دارند که داوری ما در حد اروپا باشد، ولی فوتبالمان در سطح درجه دو آسیا هم نباشد؟! از طرف دیگر در احکام اسلامی آمده که قاضی باید تامین باشد تا تحت تاثیر مسایل جانبی قرار نگیرد. مگر ما به داوران چه داده‌ایم که از آنها انتظار زیادی داریم؟ در چرخه فوتبال پول‌های زیادی در گردش است، اما از این پول چقدر برای داوران خرج کرده‌ایم؟
* شما معتقدید که حق الزحمه پایین داوران در عملکردشان موثر است؟
- متاسفم که بگویم پولی که به داوران می‌دهیم به اندازه تاکسی سرویس هم نیست! اگر زندگی داور تامین باشد، در هنگام داوری دغدغه کمتری خواهد داشت و با آرامش بیشتری سوت می‌زند. مثلا یک تیم فوتبال برای بازی در شهری مانند تبریز دو روز زودتر عازم این شهر می‌شود، اما داور سعی می‌کند تا جایی که شده دیرتر برود تا یک شب کمتر پول هتل بدهد چون هزینه‌اش را باید از جیب بدهد.
* چه کار باید کرد؟
- کمیته داوران باید از محل درآمدهای فوتبال برای داوران کلاس‌های متعدد برگزار کند. در یک سایت خارجی خواندم که در اروپا داوران را در تعطیلات نیم فصل به همراه خانواده به سفرهای تفریحی می‌فرستند که آرامش روانی خود را بازیابند. همان طور که تیم‌ها در نیم فصل به اردو می‌روند تا شرایط روحی و روانی بازیکنانش ترمیم شود، داوران هم به این مساله نیاز دارند. ما کدام یک از این کارها را برای داورانمان کرده‌ایم؟ علاوه بر این‌ها، داوران در جامعه ما بر خلاف موازین اسلامی، عرفی و انسانی در مظان اتهام قرار می‌گیرند. تا وقتی مساله یک اختلاس میلیاردی کاملا روشن نشود، قانون
اجازه نمی‌دهد که نامی از متهم منتشر شود اما در فوتبال ما بدون سند و مدرک، داوران را متهم می‌کنند. این رفتار خلاف اخلاق جوانمردی است.
* منتقدان می‌گویند که کمیته انضباطی هم در این زمینه اهمال می‌کند.
- به نظر من کمیته انضباطی در این مساله کوتاه آمده و به درستی حق داوران را نگرفته است. این کمیته همچنین گاهی عملکردی دوگانه داشته است. یک فوتبالیست به خودش اجازه می‌دهد که بگوید داور باید افتخار کند که برایش داوری کند و جملات بسیار بدی هم به کار می‌برد، اما چون کمی مطرح است با او کاری ندارند. در حالی که بازیکن ما فقط به داور گفته بود «مگر عروسی است که این قدر کارت می دهی؟!» که با کارت قرمز مستقیم داور جریمه شد و دو هفته هم محرومش کردند. کمیته انضباطی باید با عدالت رفتار کند. نباید با یک مربی به دلیل داشتن پایگاه رسانه‌ای برخورد نکند. به نظرم این کمیته در
برخوردهایش به شخص متخلف توجه می‌کند نه جایگاه سازمانی او.
* رقابت لیگ قهرمانان آسیا هم تا چند روز دیگر شروع می‌شود. تیم شما پارسال تا آستانه کسب سهمیه آسیا پیش رفت، اما در یک قدمی آن متوقف شد و قافیه را به صبا باخت.
- لیگ امسال نسبت به پارسال خیلی متفاوت است. اگر این دو لیگ را تحلیل آماری کنیم، معلوم می‌شود که این تفاوت چقدر است. پارسال تیم صبا با ۵۰ امتیاز چهارم شد و سهمیه گرفت و نفت با یک امتیاز کمتر موفق به این کار نشد. امسال برخی تیم‌ها مثل فولاد سرمایه‌گذاری بیشتری کردند و شرایط به گونه‌ای شد که فاصله تیمهای بالای جدول با تیمهای میانی رفته‌رفته زیاد شد. پارسال تلاش زیادی کردیم که سهمیه آسیا را بگیریم، اما برنامه‌ریزی ما برای رسیدن به آسیا پنج ساله بود.
* امسال، سومین سال حضورتان در لیگ برتر است. یعنی تا دو سال دیگر قصد رسیدن به آسیا را ندارید؟
- اهداف و سیاستگذاری‌ها باید با منطق سازگار باشد. تیمی که می‌خواهد آسیایی شود، باید در حدی باشد که وقتی به آسیا رفت، انتظارات را برآورده کند. پارسال خیلی دوست داشتیم که آسیایی شویم، اما خودم ترجیح می دادم وقتی آسیایی شویم که زیر ساخت‌های کافی را داشته باشیم و بتوانیم برای حریفان آسیایی رقیب جدی باشیم. امسال هم برای کسب سهمیه آسیا تلاش می‌کنیم و بازی‌ها را با قدرت دنبال می‌کنیم، اما شرایط آسان نیست. رقابت چهار تیم بالای جدول و تیمهای پنجم و ششم شدید است. برای رسیدن به سهمیه آسیا ناامید نیستیم، اما برای این هدف فشار روانی هم روی بازیکنان و کادر فنی
نیاورده‌ایم. شرایط حریفان ما خیلی خوب است. در حالی که ما پس از چند باشگاه مثل گهر و فجرسپاسی کمترین هزینه را داشته‌ایم.
* ابتدای این هفته قرار بود جلسه‌ای با حضور مدیران عامل چهار باشگاه نفت تهران، راه‌آهن، پیکان و سایپا برگزار شود، اما شما در آن جلسه حاضر نشدید. دلیل برگزاری این جلسه و علت غیبت شما چه بوده؟
- من یکی از پیشنهاد دهندگان برگزاری این جلسه بودم، چون برخی مسایلی هست که باید بین تیمهای تهراین بررسی شود. تیمهای تهرانی باید در برخی موارد با هم تعامل و تفاهم داشته باشند. خیلی دوست داشتم که در این جلسه باشم، اما زمان این جلسه با بازی تیم‌مان تلاقی کرد و چون باید بالای سر تیم می‌بودم نتوانستم در جلسه حاضر شوم.
* علت این که چنین جلسه‌ای را پیشنهاد دادید، چه بود؟ چه مواردی از نظر شما باید مورد بررسی قرار بگیرد؟
- یکی از بحث‌هایی که قرار بود در جلسه مطرح شود، رعایت قوانین AFC بود. اکنون تیمهای استقلال و پرسپولیس در بازی‌های رفت و برگشت با تیمهای تهرانی میزبان هستند که شرایط خوبی برای سایر تیم‌ها نیست. بحثدیگر همکاری تیم ما با آکادمی‌های فوتبال و همکاری مشترک و استفاده از ظرفیت‌های متقابل است. بحثدیگر این است که در فصل نقل و انتقالات، باشگاه‌های تهرانی با هم هماهنگ باشند تا اگر بازیکنی را از یکدیگر خواستند بدون حضور دلال‌ها مذاکره کنند. مانند همکاری ما با استقلال در نیم فصل که من مستقیم با مدیرعامل استقلال مذاکره کردم. فکر می‌کنم این جلسه‌ها برای فوتبال تهران هم
سازنده باشد.
* زمانی فوتبال تهران بسیار پویا بود و تیمهای زیادی در این استان فعالیت می‌کردند که همگی دارای تشکیلات و مدرسه فوتبال بودند. آیا احیای فوتبال تهران هم جزو اهداف این گونه جلسات است؟
- قطعا یکی از اهداف ما همین است، اما متاسفانه فوتبال در تهران بر خلاف سایر استان‌ها در هیاهو و غوغا گم شده است. در استان تهران به جز استقلال و پرسپولیس از تیمهای دیگر حمایت نمیشود. در استانی مثل خوزستان، لرستان و … مجمع نمایندگان استان، امام جمعه، استاندار و همه متولیان استان با تمام وجود از تیم استان حمایت می‌کنند و اگر کمک مالی هم نمی‌کنند، حداقل در ورزشگاه حضور پیدا می‌کنند و از نظر معنوی حامی تیم هستند. جالب است که در تهران اگر همایش هم ترتیب داده می‌شود، از باشگاهی مثل نفت تهران دعوت نمیشود!
* به «باشگاه بودن» نفت تهران اشاره کردید. می‌دانیم که استقلال و پرسپولیس آن طور که باید و شاید باشگاه نیستند، ولی با این حال حمایت‌ها از این دو تیم بیش از سایر باشگاه‌های تهرانی است.
- اگر به نام باشگاه خودمان اشاره کردم به این دلیل است که ما به جز فوتبال در ۱۵ رشته ورزشی دیگر هم فعال هستیم. تیمهای شنا، شیرجه، واترپلو، دوومیدانی، ووشو ما قهرمان کشور هستند. ما در سطح تهران چندین استخر استاندارد داریم که در آنها آموزش می‌دهیم. ۷۰ درصد قهرمانان نوجوان و جوان شیرجه کشور در استخرهای ما آموزش دیده‌اند. چار سال پیش به افرادی شنا یاد دادیم و یک تیم واترپلو تاسیس کردیم که همان تیم اکنون سوم ایران است و تعدادی از بازیکنانش به تیم ملی جوانان دعوت شده‌اند.
* با این حال می‌گویید اداره ورزش و جوانان استان تعامل با شما ندارد؟
- ۲۰ سال مدیر تربیت بدنی مناطق نفت خیز جنوب بودم. در آن زمان اتفاق فکری تشکیل داده بودیم که اگر لازم می‌شد، استاندار خوزستان هم در جلساتش شرکت میکرد. در تهران اما این طور نیست و شاید دلیل اصلی‌اش تغییرات زیاد و مکرر مدیران ورزش استان باشد. در شش سالی که مدیرعامل باشگاه نفت تهران هستم حتی یک بار هم به اداره ورزش استان دعوت نشده‌ام! تهران امکانات زیادی دارد، اما جوانان استان از آن محروم هستند چون این امکانات عمدتا برای قشر خاصی است. بیشتر استعدادها از دل اقشار مستضعف بیرون می‌آیند، اما چون هزینه‌ها زیاد است این استعدادها فرصت بارور شدن پیدا نمی‌کنند.
* باشگاه نفت در رشته کشتی هم فعال بود، اما امسال تیمی در لیگ کشتی نداشت و همین مساله باعثشده بود که استان تهران نماینده ای در کشتی نداشته باشد.
- کشتی که مساله خاصی داشت. در وزارت نفت شش تیم کشتی معرفی شده بود که فقط دو یا سه تیم کیفی بود. به همین علت وزارت فقط به یک تیم اجازه حضور در لیگ کشتی را داد که تیم گاز مازندران بود. نکته اینجاست که اگر نفت تهران تیمهای دوومیدانی، شنا، شیرجه و واترپلو و ووشو را از لیگ بیرون بکشد، استان تهران در این رشتهها نماینده نخواهد داشت. البته وضع کشتی فرق داشت چون پرسپولیس تیم داده بود، ولی بر خلاف قانون تیمش از مازندران شرکت میکرد. نمیشود که امتیاز یک باشگاه در تهران ثبت شود، ولی یک تیمش از استان دیگر بیاید. این هم به دلیل اهمال اداره ورزش استان تهران بود.
