به گزارش افکارنیوز، در این یادداشت آمده است:
تیم فوتبال استقلال در شبی که میتوانست یک نتیجه انتقادبرانگیز پیش چشم ۶۰ هزار هوادار کسب کند، با یک تساوی از زمین خارج شد تا در نهایت صدر جدول را در اختیار داشته و امیدوار باشد تا به عنوان قهرمانی رقابتهای این فصل لیگ برتر برسد. اما آنچه جالب، عجیب و البته انتقادبرانگیز است گفته های سرمربی استقلال در نشست خبری است.
قلعهنویی در این نشست، این نتیجه را بیعدالتی در فوتبال عنوان و تعریف جدیدی از عدالت ارائه میکند. سال گذشته وقتی «پپ گواردیولا» در بازی با چلسی شکست خورد، تیم تدافعی انگلیسی را متهم به دفاع صرف نکرد و نیز این همه موقعیت بارسا را که وارد دروازه نشد بیعدالتی نخواند. گواردیولا به تیم حریف تبریک گفت و آنها را سزاوار برد خطاب کرد. استقلال روز دوشنبه در بازی خانگی و پیش چشم بیش از ۶۰ هزار تماشاگر بازی پرانتقادی را ارائه کرد و چیزی نمانده بود به سپاهانی ببازد که با یک یار کمتر بازی میکرد. باخت در این دیدار یعنی از دست رفتن تقریبی قهرمانی.
اما قلعهنویی بعد از بازی حرفهایی به زبان آورد که عجیب و دور از ذهن است. از این پس باید در فوتبال قانونی وضع شود مبنی بر اینکه اگر تیمی حملات خطرناک داشت برایش پیروزی ثبت کنند. اینکه استقلال ظرف دو هفته در دو بازی مقابل سپاهان در ورزشگاه آزادی نمیتواند تیمی را شکست دهد که ۱۰ نفره بوده و اتفاقا در هر دو بازی هم با یک یار کمتر به استقلال گل زده است، موضوعی است که قلعهنویی ترجیح داده درباره آن در نشست خبری صحبت نکند و باز به زمین و زمان بتازد و پای خبرنگار(اجنبیپرست) را به میان بکشد.
سرمربی استقلال بازی بینظم و عجولانه این تیم را بهترین بازی لیگ برشمرده و از سویی گفته موقعیت ۲۰ درصدی سپاهان به گل تبدیل شده است؛ صرف نظر از اینکه موقعیت سپاهان، موقعیت ۲۰ درصدی نبود و بحق باید گفت یکی از زیباترین صحنههای خلقشده در فوتبال ایران بود. آیا این بیاحترامی به تیم رقیب نیست؟
آنجا که موقعیتهای استقلال با بیدقتی مهاجمان این تیم وارد دروازه سپاهان نمیشود، بیعدالتی در فوتبال است اما آنجا که مدافع حریف با اشتباه فاحش دروازه تیم خودی را باز میکند، عدالت در فوتبال رعایت شده است؟
به نظر میرسد قلعهنویی در دنیای دیگری سیر میکند؛ دنیایی پر از تناقض و چندگانهگویی؛ در جایی میگوید فرهاد مجیدی را تحت تاثیر تماشاگران به زمین نفرستاده و در جای دیگر میگوید به احترام هواداران به مجیدی بازی داده است. کمتر مشاهده شده که یک مربی فوتبال در پایان بازی از بازیکن خاصی نام ببرد و وی را تخریب کند اما قلعهنویی در هر بازی، انگشت اتهام را به سوی بازیکن خاصی نشانه میرود؛ زمانی آرش برهانی و موسوی و زمانی، سیاوش اکبرپور و فرزاد حاتمی. اینها با اصول حرفهایگری و اخلاق در فوتبال مغایرت دارد. مسوولیت نتیجه در هر بازی با مربی است. اینکه ابر و باد و مه و
خورشید باید در کار باشند تا قلعهنویی نتیجه بگیرد از آن چیزهای مندرآوردی است که فقط از این مربی شاهد هستیم.
قلعهنویی اگر به سکوها نگاهی بیندازد، خیلی چیزها دستگیرش میشود. استقلال در این روزها نیاز دارد که از همان ابتدای بازی با سکوهای پر به استقبال حریفان برود اما واقعا این اتفاق افتاده است؟نوع رفتار سرمربی استقلال با هوادار، بازیکن، خبرنگار و همه و همه نه تنها منصفانه نیست بلکه برخی اوقات توهین هم تلقی میشود. هیچکس حق انتقاد ندارد، هیچکس نباید لام تا کام حرف بزند و هیچکس نباید گوش به فرمان نباشد. عدالت یعنی استقلال در همه بازیها برنده باشد. عدالت این نیست که قلعهنویی مطالعه کند و ببیند چطور الاهلی عربستان ظرف یک هفته میتواند هشت بار دروازه سپاهان را باز کند اما
این تیم با یک یار بیشتر هم قادر به انجام این کار نیست. عدالت یعنی اگر دروازهبان شما بیکارترین بازیکن میدان بود پس حتما باید سه امتیاز را به حساب شما واریز کنند. عدالت یعنی استقلال نباید در آزادی به الهلال میباخته چون تیم بهتر میدان بوده و در عربستان هم با شایستگی محض این تیم را شکست داده است. عدالت یعنی...
قلعهنویی در دنیایی دیگر سیر میکند؟
قلعهنویی در این نشست، این نتیجه را بیعدالتی در فوتبال عنوان و تعریف جدیدی از عدالت ارائه میکند. سال گذشته وقتی «پپ گواردیولا» در بازی با چلسی شکست خورد، تیم تدافعی انگلیسی را متهم به دفاع صرف نکرد و نیز این همه موقعیت بارسا را که وارد دروازه نشد بیعدالتی نخواند.