احسان حدادی: در این دولت به من بی‌مهری شد

به گزارشافکارنیوز،احسان حدادی پرتابگر دیسک ایران گلایه دارد که چرا مسئولان ورزش هزینه‌های اردوی او در آمریکا را پرداخت نمی‌کنند. حدادی به ایران برگشته اما با دلخوری. او مدال نقره بازی‌های المپیک را در دوومیدانی گرفته و توقع دارد حداقل خواسته‌هایش برآورده شود اما می‌گوید کسی به او توجهی ندارد.

حدادی چند ماهی در آمریکا اردو داشت اما مسئولان ورزش ایران حاضر نیستند هزینه‌هایی را که او تقبل کرده، پرداخت کنند. حدادی نه مربی دارد و نه انگیزه‌ای برای ادامه تمرینات. شاید به همین دلیل است که در دو مرحله اول دایموند لیگ، پرتا‌ب‌های امیدوارکننده‌ای نداشت.

رکورد ورودی مسابقات قهرمانی جهان در پرتاب دیسک، ۶۶ متر است اما پرتاب‌های حدادی پایین‌تر از این بود. حدادی به خبرگزاری تسنیم می‌گوید تا زمانی که هزینه‌هایش را پرداخت نکنند در هیچ مسابقه‌ای شرکت نمی‌کند و دلیلی ندارد که به رکورد ورودی برسد.

همه می‌دانند دلخوری و این حرفت را که دیگر برای ایران مسابقه نمی‌دهی به حساب ناراحتی‌ات گذاشته‌اند.


من دیگر حرفی برای گفتن ندارم. آقای داوری رئیس فدراسیون باید جواب بدهد. من یک بار گفته‌ام هزینه‌ کرده‌ام و تا این هزینه‌ها پرداخت نشود، دیگر به اسم ایران جایی مسابقه نمی‌دهم.

فدراسیون دوومیدانی و کمیته ملی المپیک اعلام کردند که طلبت را قسط‌بندی کرده‌ و یک قسط را هم داده‌اند.

در این مدت ۳۲ یا ۳۵ میلیون تومان به حسابی که در ایران دارم واریز کرده‌اند ولی من ۵۰ هزار دلار هزینه کرده‌ام.

مسئولان شواری برون مرزی گفته بودند که بدون مجوز این شورا به آمریکا رفته‌ای. بعدا هم گفتند اگر به اسم ایران مسابقه ندهی دیگر مجوز خروج از ایران را به تو نمی‌دهند.

من بدون اجازه رفتم؟ مگر بچه‌ام که اجازه بگیرم؟ باید می‌گفتم آقا اجازه می‌دهید که بروم تمرین کنم؟ من هیچ وقت این کار را نمی‌کنم. اگر من هم می‌خواستم منتظر اجازه دادن باشم، مثل آقای سجادی با یک مدال، ورزشم را تمام می‌کردم. من برنامه دارم و باید تمرین کنم.

فکر می‌کنی سجادی با رفتن تو به آمریکا مخالف بوده؟

من با هیچ‌کس مشکلی ندارم. سه سال پیش آقای سجادی به من اجازه نداد به اردوی‌ آفریقا بروم. آن موقع می‌گفت مگر احسان، مدال المپیک دارد که می‌خواهد به اردوی خارجی برود. الان که مدال المپیک دارم برای چه مخالفت می‌کند؟!

دلیل این مخالفت‌ها را می‌دانی؟

من نمی‌دانم. شاید هم این بار آقای سجادی چیزی نگفته باشد. برای رفتن به آمریکا از کسی مجوز نگرفته بودم.

شاید به همین دلیل نمی‌خواهند هزینه‌ها را پرداخت کنند.

مهم نیست. من هزینه‌اش را داده‌ام. آنها اجازه ندادند، هزینه هم نکرده‌اند، پس دیگر توقعی هم نداشته باشند.

شاید با روی کار آمدن دولت جدید در مدیریت ورزش هم تغییراتی ایجاد شود.

هر وقت تغییرات انجام شد، من هم در مسابقات شرکت می‌کنم. کار روحانی درست است و اگر مردم دوستش نداشتند، ۱۸ میلیون رای نمی‌آورد. من هم او را دوست دارم. در دولت کنونی به من خیلی بی مهری شد. امیدوارم در دولت جدید این طور نشود.

شاید برای تو مسابقات آسیایی شاید خیلی مهم نباشد اما مسابقات قهرمانی جهان را هم به این ترتیب از دست می‌دهی.


چرا مسابقات آسیایی برایم مهم نیست؟ دوست دارم در این مسابقات شرکت کنم و مدال بگیرم. علاوه بر این می‌خواهم در رقابت‌های جهانی هم شرکت کنم اما این کار را نمی‌کنم. وقتی برایشان مهم نیست برای چه باید مسابقه بدهم.

به نظر می‌رسد بیشتر از اینکه هزینه‌هایت را نداده‌اند، از اینکه با تو هیچ تماسی نداشته‌اند، ناراحت هستی؟

اصلا نیازی ندارم کسی با من تماس بگیرد. از این به بعد هم با هزینه خودم و بدون منت کسی در دایموند لیگ‌ شرکت می‌کنم. کسی هم نیست که بگوید چرا با ۴ متر اختلاف به «هارتینگ» باختی.

بهرام افشارزاده، دبیرکل کمیته ملی المپیک گفته بود با تو صحبت کرده و هزینه‌ها هم پرداخت می‌شود.

یک بار زنگ زد و من هم گفتم با این شرایط مسابقه نمی‌دهم. ایشان گفتند درست می‌شود اما دیگر از ایشان خبری نشد. یک بار هم داوری زنگ زد. او هم قول داد، همین.

اگر امروز پول بدهند، مسابقه می‌دهی؟

الان دیگر فایده‌ای ندارد و به درد نمی‌خورد. متاسفانه کسی از من حتی یک بار از من نپرسید چه کار می‌کنی، با چه کسی تمرین می‌کنی، درد داری، آسیب‌دیده‌ای؟!

کجا تمرین و زندگی می‌کردی؟

یک خانه اجاره کرده بودم. مدتی هم یک مربی گرفتم. اما بعد از آن با یکی از دوستانم به نام مارتین، تمرین کردم. در این مدت، مربی و ماساژور نداشتم. شرایط سختی بود اما از وضعیتم خیلی راضی‌ام.

موضوع نداشتن مربی را چطور حل می‌کنی؟

خودم به صورت انفرادی تمریناتم را پیگیری و در دایموند لیگ شرکت می‌کنم. شاید دوم، سوم یا شاید هم اول شدم.

با این شرایط، ادامه کار، سخت نیست؟

این را به مسئولانی بگوئید که از اولین مدال المپیک دوومیدانی ایران تعریف می‌کردند. آنهایی که قرار بود جایزه، طلا و برلیان بدهند! من حرف‌هایم را زده‌ام و دیگر هم حرفی ندارم.

نمی‌‌توانی خودت مربی بگیری؟

نه. نمیتوانم هر ماه ۹ هزار دلار پول برای مربی بدهم.