ناکامی جودوکاران، تلخ تر از قهوه تلخ

به گزارش افکارنیوز، تیم ملی جودوی ایران با ۵ نماینده با امید به کسب مدال جهانی پس از ۶ سال عازم ریودوژانیرو شده بودند اما همه این امیدواری ها با عملکرد غیر قابل قبول جودو کاران کشورمان بر باد رفت گرچه از این تیم انتظار سکو نشینی و کسب مدال نمی رفت ولی قبل از اعزام مسئولان فدراسیون انتظارشان از ملی پوشان کسب حداقل ۱۵ برد انفرادی و خسوس بین بهم دال محجوب بودند اما برزیل برایشان خوش یمن نبود و حاصل کار ۵ جودو کار تیم ملی فقط سه برد انفرادی آن هم مقابل نمایندگانی از کشورهای امارات، السالوادور و آنگولا بود که هیچ فرقی برای زدن در جودو ندارند سوال این جاست که چرا روز به روز جودوی ایران ضعیف و ضعیف تر می شود؟

چرا کسی پاسخگو نیست؟

جودویی که در سال های پیش مدال طلای جهان را کسب کرده بود ودر هر مسابقه ای از این تیم انتظار مدال می رفت چرا به این روز افتاده که مسئولان با یک برد و انفرادی هم خوشحال می شوند؟ پاسخی که از کادر فنی و ملی پوشان شنیده می شود موضوع عدم حضور در مسابقات و میادین بین المللی است که با توجه به اینکه هر پنج ملی پوش اعزامی به رقابت های قهرماین جهان پیش از این چندین مسابقه برون مرزی را تجربه کرده بودند و پیش زمینه ای از رقابت های بین المللی را در کارنامه خود داشتند نمی توان خیلی هم این علت را پاسخی برای این سوالات در نظر گرفت، در این مسابقات سعید مولایی به نماینده تایوان باخت و حذف شد. الیاس علی اکبری که قبل از این مسابقات به قهرمانی کوراش آسیا رسیده بود در گام نخست به نماینده چک باخت تا ثابت کند که موفقیت در کوارش تضمینی برای موفقیت در جودو نیست. سعید مرادی هم چند دقیقه بیشتر طول نکشید تا از مسابقات قهرمانی جهان خداحافظی کند. امیر قاسمی نژاد هم که کاپیتانی تیم ملی را با خود یدک می کشید با دو برد و یک باخت مقابل گرجستان به کار خود در این رقابت ها پایان داد. جواد محجوب پر امیدترین جودوکار ایران هم در این رقابت ها چند دقیقه بیشتر حضور نداشت و حذف شد علت این باخت ها را باید در جای دیگری جستجو کرد.

یکی از علل آن را می توان اصرار مسئولان جودو برای استفاده از مربیان داخلی است که چندان حرفه ای و به روز نیستند و از دانش و علم جودوی دنیا بهره چندانی نبرده اند و تنها به صرف اینکه چند مدال آسیایی و جهانی دارند برای استفاده از آنها اصرار می ورزند، جودوی امروز از نبود یک مدیر لایق یک مربی با تجربه و مجهز به علم روز دنیا رنج می برد در این میان درد مشخص است و راه درمان معلوم. آنچه در این میان نادیده گرفته می شود زمان است که به سرعت می گذرد، ولی مسئولان به فرداهای نیامده دل خوش کرده اند، انتظار می رود مسئولان ورزش کشور نگاه جدی تری به این اتفاق داشته باشند تا بتوان کمکی به این ورزش رزمی کرد.