به گزارش افکارخبر، وزنه‌‌برداری که این روزها حسرت یک چیز را زیاد می‌خورد؛ حسرت از دست رفتن رکورد دنیا که در دست حسین رضازاده بود و حالا متعلق به روس‌هاست: «بعد از رضازاده خیلی از ایرانی‌ها بودند که می‌توانستند رکوردش را بزنند. خودم این توانایی را داشتم و در 20 سالگی به رکورد 215 و 260 رسیدم اما او تنگ نظر بود و هرگز اجازه این را نداد تا من وزنه بزنم. رضازاده همیشه می‌گفت باید پسرم این رکورد را جابه‌جا کند.»
در کل کم‌پیدا هستید و خیلی وقت است که از سعید علی‌حسینی خبری نیست.
من الان مشغول تحصیلات هستم و دارم روی پایان‌نامه‌ام کار می‌کنم. یک مدت هم در آذربایجان مربیگری می‌کردم اما چون به تحصیلاتم لطمه می‌زد، برگشتم تا درسم را تمام کنم.
دوباره برمی‌گردی؟
در ارتباط هستم. البته تیم ملی آذربایجان نیست اما یکی از باشگاه‌های این کشور است که دارم با آنها همکاری می‌کنم.
مثل خودتان و مثل بچه‌های ایران هستند؟
نه، البته آنجایی که ما هستیم، بچه‌های تیم ملی‌شان هستند. آنها دارند روی جوانان و نوجوانان‌شان کار می‌کنند تا بتوانند در سال‌های آینده حرفی برای گفتن داشته باشند.
مسابقات جهانی آمریکا را دیدید؟ چطور بود؟
چون بچه‌هایی مثل سعید، سهراب و بهداد نبودند، ایران از لحاظ مدالی و تیمی افت داشت اما از لحاظ اینکه بچه‌ها نتوانستند در بهترین شرایط وزنه بزنند، می‌شود چند فاکتور را در نظر گرفت؛ یکی بدشانسی است و یکی مشکلات روحی و یا هر دلیل دیگری. این را باید از خود بچه‌ها سؤال کرد یا از مربیان. من چند روز پیش که مصاحبه بچه‌ها را می‌دیدم، می‌گفتند رکوردهایشان در تمرینات بالاتر از آن چیزی بود که در آمریکا وزنه زدند. حالا باید از خودشان یا از مربیان آنها سؤال کرد که چرا این اتفاق‌ها افتاده است.
بدون شک در این رقابت‌ها تنها امید ایران کیانوش رستمی بود که آن هم وزنه از روی دستانش افتاد.
کیانوش ماشاءا... همیشه یک ثبات داشته است. آن روز هم به نظر من از بدشانسی‌‌اش بود. در وزنه‌‌برداری اگر یک لحظه اشتباه کنی، وزنه می‌افتد. من خودم می‌گفتم که تمام شد و وزنه را زد اما نمی‌دانم چه اتفاقی افتاد که وزنه از پشت سرش افتاد؟ این هم از اتفاقات ورزش است و نمی‌شود روی عملکرد رستمی گذاشت.
در سنگین وزن هم بهادر مولایی رکوردهایی را زد که این رکوردها را در رده سنی جوانان و نوجوانان زده بود.
بهادر خودش را قبلاً ثابت کرده است. او به خاطر مشکلات زانویش که برایش پیش آمد، از آمادگی کامل به دور است. این هم زمانبر است و تا بیاید به خودش برسد و در شرایط مسابقه قرار بگیرد، یکی، دو سالی طول می‌کشد. من مطمئن هستم که بهادر در المپیک بهتر از اینها ظاهر می‌شود.
اتفاق مهمی که در این رقابت‌ها افتاد، این بود که روس‌ها رکورد حسین رضازاده را شکستند.
روس‌ها که همیشه برای سنگین وزن برنامه دارند و روی آن به شدت کار می‌کنند اما باید بگویم ما پس از حسین رضازاده هم بچه‌هایی داشتیم که می‌توانستند رکوردش را بزنند. خودم زمانی که 20 سالم بود، 215 کیلو در یک ضرب و 260 کیلو در دوضرب را زده بودم. اگر ادامه می‌دادم، می‌توانستم رکورد رضازاده را بزنم. من اگر آن زمان 27 ساله بودم، قطعاً بیشتر از این وزنه می‌زدم اما خب شرایطی را به وجود آوردند که من در این رشته ورزشی نباشم.
این یک اتفاق بد است. در شرایط فعلی تنها امید ایران برای زدن رکورد، بهداد سلیمی است که آن هم مصدوم است و شاید نتواند با آمادگی خیلی بالایی در المپیک شرکت کند.
بهداد در تمرینات این رکورد را زده است. 217 کیلو در یک‌ضرب و 265 کیلو در دوضرب، اما به خاطر شرایط مسابقات وقتی مدال می‌گرفت، دیگر رکورد نمی‌زد. این تفکر خود بهداد بوده است. الان هم که زانویش مصدوم است اما امیدوارم بتواند رکورد را بشکند.
همین که بهداد به این رکوردها حمله نمی‌کرد، این شائبه را به وجود می‌آورد که به او اجازه این کار داده نمی‌شود.
بحث بهداد با من خیلی فرق می‌کند. رضازاده به من اجازه این کار را نمی‌داد اما با بهداد مشکلی نداشت. تفکری وجود داشت که رضازاده دوست ندارد هیچ کس در ایران رکوردش را بشکند. او به بهداد این اجازه را می‌داد تا وزنه بزند، اذهان عمومی را برگرداند و بگوید من مشکلی با زدن رکوردم ندارم.
یعنی شما...
بهداد یک‌ضرب‌زن خوبی است اما دوضرب‌زن خوبی نیست. به تمام مسابقات نگاه کنید، او بیشتر از 250 کیلوگرم نتوانسته بزند. البته در تمرینات خوب بوده است اما در شرایط مسابقه...
رضازاده بارها گفته بود رکورد من را پسرم ابوالفضل می‌زند.
همان زمانی که من وزنه می‌زدم، کمتر از 215 کیلو نمی‌زدم. او خودش بارها گفته بود دوست دارم پسرم رکوردم را بزند. شاید فکرش را نمی‌کرد که یک جوان 20 ساله به رکوردهای او حمله کند. او به خاطر تنگ‌نظری‌هایی که داشت، اجازه نمی‌داد تا من رکوردش را بزنم.
پس از اینکه این رکورد شکسته شد، احساست چه بود؟
من مثل همه مردم از اینکه رکورد برای ایران نماند، ناراحت شدم. من به مردم و پرچم کشورم نگاه می‌کنم و دوست دارم تمام افتخارات برای ایران باشد. مسئولان باید حواس‌شان باشد. سنگین‌وزن دسته حساسی است که باید حمایت‌های زیادی شود. اگر حمایت نشود، سرانجامش به اینجا می‌رسد که رکورد از دست ایرانی‌ها خارج می‌شود.
در این مسابقات جای خودت خالی نبود؟ اگر بودی چه اتفاقی می‌افتاد؟
جای من همیشه خالی است. وقتی با 248 طرف می‌‌آید سوم جهان می‌شود، دیگر حرفی نمی‌ماند. وزنه‌هایی که من می‌زدم، همیشه روی مدال بود.
نظرت درباره المپیک چیست؟ فکر می‌کنی بچه‌ها بتوانند در این رقابت‌ها نتیجه لازم را بگیرند؟
بچه‌ها روحیه خوبی دارند و اگر روز خوب‌شان باشد، می‌توانند به خوبی بجنگند. مثلاً رسول تقیان. او 212 کیلوگرم را زده است که وزنه کمی نیست. نواب 235 کیلو را زده است و جابر هم همین طور. مهم این است که کادر فنی این وزنه‌برداران را برای رقابت‌های المپیک آماده کند تا در آن مسابقات عرض اندام کنند. رکوردهای تمرینی بچه‌ها بالاست اما مهم این است که آنها خودشان را برای المپیک آماده کنند.
اگر حرفی باقی مانده ...
من الان تمرین می‌کنم. خیلی از مردم فکر می‌کنند من کلاً وزنه‌‌برداری را گذاشته‌ام کنار اما این طور نیست و بدنم آماده آماده است.
در حال حاضر رکوردت چقدر است؟
من الان رکورد و وزنه‌های سنگین که نمی‌زنم، چون وزنه‌های سنگین احتمال آسیب‌دیدگی‌‌اش بالاست. من بدنم آماده است. در حال حاضر منتظر هستم تا ببینم فدراسیون می‌خواهد پیگیری کند یا نه؟
یعنی احتمال این وجود دارد که با پیگیری‌های فدراسیون دوباره سعید علی‌حسینی به وزنه‌‌برداری برگردد؟
یک قانون 8 ساله آمده است که برای محرومیت‌های دفعه دوم بیشتر از 8 سال حکم نمی‌دهند. من خودم از نادوی ایران استعلام کردم. اگر واقعاً این طور است، من 2017 محرومیتم تمام می‌شود.
علی مرادی خودش پیگیر است و...
این قانون را باید پیگیری کنند. اگر شامل من شود، آماده هستم. نمی‌دانم، آقای مرادی قبل از اینکه رئیس شود، از من تعریف می‌کرد و می‌گفت سعید علی‌حسینی اسطوره است و رضازاده خرابش کرد. امیدوارم حالا که رئیس شده است، قول‌هایی که داده را یادش نرود. من انگیزه‌های زیادی برای بازگشت دارم. مردم باید بدانند تلاش می‌کنم. اگر کارم را درست کنند، برمی‌گردم و بعد از محرومیت با مدرک دکترا برمی‌گردم و خیلی چیزها را به خیلی‌ها ثابت می‌کنم. برمی‌گردم و اگر تا آن زمان رکورد را کسی نزده بود، رکورد ایران را پس می‌گیرم.
