سایت «AFTONBLADET» سوئد مصاحبه امروز خود را به امید نظری، بازیکن سوئدی و ملی‌پوش سابق ایران، اختصاص داده است.
در مقدمه این مصاحبه آمده امید پس از بازی در لیگ قهرمانان اروپا به تیم ملی ایران و اخیراً به لیگ فیلیپین رفته و راهی طولانی را در 24 سالگی در فوتبال طی کرده است. او در این مصاحبه از مصدومیت‌هایش، بازی در لیگ قهرمانان اروپا و بازی در تیم ملی ایران گفت.
من فوتبالم را از مالمو آغاز کردم و در تیم 16 ساله‌ها به همه چیز دست پیدا کردم. من با تیم 21 ساله‌های مالمو قهرمان شدم و در حالی که فقط 17 سالم بود، با تیم اول تمرین می‌کردم اما پارگی رباط 14 ماه مرا از فوتبال دور کرد.
به این ترتیب تا 19 سالگی فوتبال بازی نکردم و سپس یک نیم‌فصل با تیم جوانان کار کردم. بعد از آن به طور قرضی به تیم آنجل‌هولم رفتم اما به خاطر عملکرد خوبم به مالمو برگشتم و روزهای خوبی همچون بازی در لیگ قهرمانان اروپا و بازی دوستانه مقابل میلان را تجربه کردم. در مقابل میلان من از ابتدا و برادرم امین از اواسط بازی در خط هافبک مالمو بازی کردیم. همه بازیکنان جوان دوست دارند در لیگ‌های بزرگ بازی کنند اما در فوتبال شانس هم مهم است، البته من شانسم را سرزنش نمی‌کنم، هر چند اگر مصدوم نمی‌شدم، شرایطم بهتر بود اما شاید باید بیشتر تلاش می‌کردم.
با تمام این احوال بعد از یک قدم عقب‌نشینی دو گام به جلو برداشتم. کارلوس کروش به خانه ما در سوئد آمد و از من و برادرم برای حضور در تیم ملی ایران دعوت کرد و من از آنجا که پدرم ایرانی بود، سریعاً قبول کردم. بهترین لحظات فوتبالم را در اردوها و تمرینات تیم ملی ایران تجربه کردم و سال 2013 بهترین سال زندگی‌ام بود.
اما پس از آن، پارگی رباط پای دیگر سراغم آمد. اینجا بود که به این فکر افتادم که آیا فوتبال برای من چیزی دارد یا خیر؟ دیگر از فوتبال لذت نمی‌بردم و تصمیم به فسخ قراردادم با آنجل‌هولم گرفتم تا فقط به مطالعه بپردازم اما بلافاصله تماس باشگاه روزنگارد، فرصت دوباره لذت بردن از فوتبال را به من داد و پس از آن هم به اف‌سی گلوبال فیلیپین پیوستم.
زمانی که از فیلیپین پیشنهاد دریافت کردم، گفتم چرا که نه؟ می‌دانم افراد زیادی نیستند که فوتبال سوئد و اروپا را به مقصد فیلیپین ترک کنند اما الان شرایط فرق کرده و بازیکنان بزرگی به لیگ‌های آسیایی چین و ژاپن می‌آیند. تیم ما در فیلیپین همیشه از تیم‌های مدعی است و شانس حضور در لیگ قهرمانان آسیا را نیز دارد.
من از شرایط در اینجا راضی هستم. اینجا برای بازی متوسط نیامده‌ام، آمده‌ام که نشان دهم هنوز هم آماده هستم. من در اینجا پیراهن شماره 10 را بر تن می‌کنم و طی 6 بازی 4 گل زده و یک پاس گل داده‌ام. اخیراً گفته شده است که می‌خواهم به جای تیم ملی ایران به تیم ملی فیلیپین بپیوندم اما من در حال حاضر هم فقط به تیم ملی ایران فکر می‌کنم.
جالب‌ترین اتفاقات در آنجا برای من رقم خورد و هرگز بازی مقابل کره‌جنوبی در مقابل یکصد هزار تماشاگر را فراموش نمی‌کنم. بعد از فوتبال در رقص هم مهارت دارم و موزیک مورد علاقه‌ام RNB است، البته رقص‌های شادی گلم از پیش تمرین شده نیست اما می‌توانم قول بدهم بعد از قهرمانی تیمم برقصم.
