در چند سال گذشته ورزشکاران و هنرمندان زیادی از دست دادیم که داغ سنگینی به دل مردم با احساس کشورمان گذاشت.
این اتفاقات آنقدر تلخ بود که تا مدت ها به لحظات زیبایی که این نفرات برایمان ساختند فکر می کردیم و حتی حرف می زدیم اما مساله ای که باعث شد این اتفاق تلخ، کام ما را تلخ تر کند، گوشی های تلفن همراه بود که در دست عزاداران دیده می شد.
انگار این مسئله به خورد مردم رفته که هر جا رفتند باید گوشی خود را با شارژ کامل و مموری خالی ببرند که خدایی ناکرده صحنه ای از چشم تیزبین شان جا نماند! انگار همگی بالفطره عکاس خبری هستند و وظیفه شان ثبت لحظه است!
گوشی هایی که انگار فقط برای گرفتن عکس با شرکت کنندگان شاخص در مراسم آمده بودند. با آنهایی که نمی توانستند به خواسته هواداران شان جواب منفی بدهند و در بدترین لحظه تصویرشان ثبت شد.
این کار آنقدر زیاد انجام شد که ظاهرا حاضران زیادی یادشان رفته بود کجا حضور دارند و برای چه مساله ای آمده بودند. همین مساله انتقادات زیادی به دنبال داشت اما باز هم رعایت نشد و ادامه پیدا کرد. به صورتی که در روز درگذشت منصور پورحیدری هم شاهد آن بودیم.
در روزی که هواداران فوتبال، چه استقلالی و چه پرسپولیسی، وقتی پیکر منصور پورحیدری در آمبولانس به سردخانه منتقل می شد باز هم یادشان رفته بود چه کسی را از دست دادند و گوشی ها را بدون درنگ درآوردند تا لحظه تلخ انتقال اسطوره فقیدشان به سردترین و تلخ ترین جای دنیا را ثبت کنند.
لااقل امروز که روز تشییع آن مرد فقید است گوشی های تلفن همراه مان را کنار بگذاریم و به یاد بیاوریم که فقط برای عزاداری آمدیم. عزاداری برای مردی که تا همین چند روز پیش برایش زیارت عاشورا می خواندیم که باز هم کنارمان باشد اما دست روزگار او را به دیار ابدی برد.
