به گزارش هورا اسپرت، سردار سابق نیروی انتظامی و سردار این روزهای فوتبال و سردار همیشگی سوخت ایران همیشه در پاسخ به این سئوال که باشگاه پرسپولیس پول خرید مصطفی دنیزلی ترک را از کجا آورد این پاسخ را می داد و می دهد که ما حقیقی را فروختیم و از پول آن دنیزلی را خریدیم.

پرسپولیس که در این فصل بیشتر به یک تیم نفرین شده می ماند، به غیر از داربی ۷۴ که آن هم باید پذیرفت اتفاقی شبیه معجزه شکل گرفت، در هیچ بازی آب خوش از گلوی خودش و هوادارانش پائین نرفته و از ابتدای فصل تا کنون این تیم نتوانسته انتظارات را برآورده سازد. حتی تعویض صفر با صد در کادر فنی هم چاره کار این تیم نشد و آمار و ارقام نشان می دهد که دنیزلی هم نتوانسته کار چندانی برای سرخ ها انجام دهد. در واقع همان نتایجی

در واقع اگر پرسپولیس در زمان مربیگری استیلی از گرفتن نتیجه عاجز بود، شاید دلیلش بیشتر به مشکلات فنی این تیم و نحوه کار و مربیگری و کمبودهای استیلی باز می گشت. اما پرسپولیس این روزها نتیجه نمی گیرد نه به این دلیل که مشکل فنی و ضعف مربیگری داشته باشد. چون انصافا تیم پرسپولیس این روزها فوتبال خوب و پسندیده ای ارائه می دهد. اما باید دلیل واقعی عدم نتیجه گیری سرخ ها را به ضعف مفرط این تیم در چارچوب دروازه اش دانست. در واقع هرچه دنیزلی و گروهش می بافند و ده بازیکن میانه میدانش اجرا می کنند، با ضعف فاحش دروازه بان های پرسپولیس این زحمات هدر رفته و در نهایت ثمری به بار نمی نشیند. میثاق معمارزاده که به نظر می رسید بعد از جدائی حقیقی از پرسپولیس از این توفیق اجباری استفاده کند و بار دیگر در فوتبال ایران اوج بگیرد هرگز نتوانست از این فرصت استفاده کند و برعکس این را ثابت کرد که اگر تا به حال نیز نیمکت نشین حقیقی بوده این نیمکت نشینی تصمیمی منصفانه بوده. میثاق آنقدر ضعیف بود که باز هم به یک نیمکت نشین بدل شد. البته اینبار نیمکت نشین یک دروازه بان گمنام که بعد از سال ها حضور در لیگ دسته اول این توفیق را یافت تا پیراهن پرسپولیس را بر تن کند. هرچند به نظر می رسید که هوشیار می توانست امید ها را در دروازه پرسپولیس بارور نماید، اما این اتفاق هم نیفتاد و هوشیار هم نشان داد که هرگز در حد و اندازه دروازه پرسپولیس نبوده و نیست.

را که استیلی چهارصد پونصد میلیونی برای پرسپولیس می گرفت، دنیزلی دو میلیاردی هم می گیرد. اما باید منصفانه قضاوت کرد و گفت که نتیجه نگرفتن پرسپولیس در زمان مربیگری استیلی با این نتیجه نگرفتن در زمان مربیگری دنیزلی تفاوت های فاحش و اساسی دارد.

حالا که قدری زمان به تحولات پرسپولیس خورده و بهتر می توان روی تصمیمات مدیران پرسپولیس مبنی بر این که یک دروازه بان خوب را فروختند تا یک مربی خوب به تیمشان بیاورند قضاوت کرد. آیا این تصمیم یک تصمیم عاقلانه و مقرون به صرفه بود؟ آیا تصمیم مدیریت پرسپولیس مبنی بر فروش دروازه بان و خرید مربی را نمی توان به تصمیم راننده ای تشبیه کرد که برای خرید بنزین خودرو، لاستیک های اتومبیلش را بفروشد؟ (این مثال را زدیم که یک مسئله فوتبالی را با سردار رویانیان با زبان سوخت و اتومبیل بیان کرده باشیم)