آچار فرانسه بلژیکی‌ها تراکتور را قهرمان لیگ می‌کند؟

یکی از شباهت های عجیب هواداران رئال مادرید و تراکتورسازی در این است که تقریبا هیچکس آنان را راضی نگه نمی‌دارد. اگر سرمربی های داخلی در تبریز نتیجه نمی‌گیرند، احتمالا یک نام خارجی سکو های یادگار امام را خوشحال خواهد کرد؛ فرضیه ای که تقریبا رد شده است. رد شدن این فرضیه را می‌توان در رفت و آمد تونی اولیویرا، ساغلام و جان توشاک در کنار یحیی گل محمدی و امیر قلعه نویی جستجو کرد. اخراج هایی که در نهایت به حضور محمد تقوی منتهی شد. کسی که در چند سال اخیر خودش را یکی از باسوادترین مربیان احتمالی فوتبال ایران در آینده نشان داده بود، خودش را به تبریز رساند تا هدایت تیمی را برعهده بگیرد که هزینه هایش برای مدعی بودن تمامی نداشت. محمد تقوی روی نیمکت تراکتور نشست و مهره های ملی پوش و اروپایی اش را درون زمین چید تا نتیجه بگیرد. او در 9 بازی، پنج برد، دو تساوی و دو باخت به دست آورد و اگرچه درصد پیروزی هایش بیش از 50 درصد بود، اما اعصاب پولادینش در گرمای طاقت فرسای حواشی تراکتور ذوب شد. از رسوایی و افسردگی مهاجمان اروپایی‌اش تا احتمال حضور سرمربی تیم ملی روی صندلی او، در کنار هوادارانی که هر روز پرچم یک کشور را به ورزشگاه می آوردند، باعث شد تا تقوی، بیرمنگام را به تبریز ترجیح دهد و قبل از این که برف زمستانی تبریز را ببیند، چترش در انگلیس را باز کرده باشد. خروج او از تراکتور به معنای حضور سرمربی جدیدی بود که ظاهرا با مدیوم های تراکتورسازی سازگاری بیشتری داشت؛ جرج لیکنز.

بلژیک؛ بزرگ‌ترین افتخار

سرمربی 69 ساله بلژیکی بیشتر از آن که روی نیمکت درخشیده باشد، مدافع موفقی بوده است. او 9 سال در کلوب بروژ بازی کرد. در 278 بازی، 8 گل زد و افتخاراتی به دست آورد که محدود به دهه 70 میلادی بود؛ پنج قهرمانی لیگ بلژیک، یک قهرمانی در جام حذفی بلژیک و صعود به فینال لیگ قهرمانان اروپا 1978 و شکست مقابل لیورپول. او سه سال هم عضو تیم ملی بلژیک بود اما تنها در سه بازی برای کشورش به میدان رفت. لیکنز در 35 سالگی و پس از 17 سال حضور در سطح نخست فوتبال بلژیک، کفش هایش را آویخت و خیلی سریع روی نیمکت نشست. اندرلخت، تربوزان‌اسپور، خنت و کلاب بروژ مشهورترین باشگاه هایی بودند که لیکنز هدایت آنان را برعهده گرفت. او در دو دوره متفاوت سرمربی تیم ملی بلژیک هم بود که هر بار ضعیف‌تر از قبل نتیجه گرفت. لینکز ابتدا از سال 1997 تا 1999 سرمربی تیم ملی بلژیک بود و در 29 بازی تنها 10 پیروزی کسب کرد تا بلژیک او در جام جهانی 98 فرانسه در همان دور گروهی حذف شود. پس از آن، سال ها بعد و پس از خروج دیک ادکوات از تیم ملی بلژیک، در سال 2010 دوباره به عنوان سرمربی شیاطین بلژیک معرفی شد. حضور دو ساله او این‌بار هم نتایج مشابهی رقم زد. او در 19 بازی تنها 8 پیروزی کسب کرد و حتی از صعود به یورو 2012 هم بازماند. رفتار های جنجالی او با ادن هازارد، هرگز از ذهن فوتبال بلژیک پاک نخواهد شد.

لیکنز پس از آن که برای دومین بار از تیم ملی کشورش کنار گذاشته شد، برای مدتی کوتاه و برای بار دوم به صندلی سرمربی باشگاه قدیمی‌اش، کلاب بروژ، بازگشت. اما حضور چند ماهه او در بلژیک خیلی زود به پایان رسید و لیکنز راهی تونس شد. پس از یک سال هدایت تیم ملی تونس، به بلژیک بازگشت تا هدایت لوکرن را برعهده بگیرد. باشگاهی متوسط در سطح نخست فوتبال بلژیک که نتایجش با لیکنز هم چنگی به دل نزد. او حالا به یک سرمربی درجه سه اروپایی تبدیل شده بود که پس از سال ها هدایت باشگاه های مختلف کشورش، حالا هر پیشنهادی را قبول می کرد. این را می توان از پذیرش هدایت تیم ملی الجزایر، مجارستان و باشگاه ساحل تونس هم فهمید. لیکنز در دو سال اخیر، روی نیمکت سه مجموعه متفاوت نشسته و تنها 14 بازی را هدایت کرده است.لیکنز که از 5 آذر یک سرمربی بدون تیم شناخته می‌شد، روز گذشته هدایت تراکتورسازی را برعهده گرفت.

همان فرمول تکراری با نامی بزرگ‌تر

او با فوتبال خاورمیانه ناآشنا نیست چرا که در سال 2009 به عنوان سرمربی الهلال عربستان مشغول به کار شد هر چند حضور او در تیم ریاضی به چند ماه هم نکشید. عباس الیاسی، رییس هیات مدیره باشگاه تراکتورسازی اعلام کرده مدت قرارداد لیکنز به همراه دستیارش، پاتریک دی وایلد، ۲ سال و نیم است و با توجه به اینکه مالک باشگاه تراکتورسازی با این مربی به توافق نهایی رسیده، شاید هزینه حضور او در تراکتورسازی فاش نشود. تراکتوری ها در تابستان هزینه های هنگفتی کردند تا مدعی قهرمانی لیگ برتر هجدهم باشند اما در نهایت صدر جدول به پرسپولیس، سپاهان و پدیده نزدیک تر شد. جنجال های نقل و انتقالاتی تراکتور در زمستان هم بازار را گرم نگه داشته است و جذب 7 میلیون دلاری کوین کنستانت، بازیکن سابق آث میلان، نشان می دهد زنوزی و دوستانش برای قهرمانی دسته کم در جذب ستاره ها شوخی ندارند. جدیت این سرمایه‌گذاری را می توان در شادی عجیب سرمربی بلژیکی هم در جستجو کرد. لیکنز شب گذشته و در شرایطی میان هواداران تراکتور پا به تبریز گذاشت که انگار پیش از آمدن به ایران، جزوه «چگونه در تبریز یک سرمربی محبوب باشیم» را خوانده است. او حالا یک سرمربی کم نام و نشان خارجی در ورزشگاه یادگار امام است که با واکنش های احساسی و عجیبش برای مدتی هواداران تراکتور را سرگرم خواهد کرد. فرمولی تکراری که مشخص نیست تراکتوری ها چه زمانی از آن دست خواهند کشید تا حضور امثال محمد تقوی ها روی نیمکت‌شان به بیشتر از یک نیم فصل کشیده شود.