خواسته‌ای که خیلی زود اجابت شد و این ستاره سینما با دعوت کمیته پارالمپیک ، با حضور در کمیته با فعالیت‌های مختلف این حوزه آشنا شد.
الیکا عبدالرزاقی در جریان حضورش از کمیته پارالمپیک از موزه ملی ورزش بازدید به عمل آورد و تاکید کرد که می‌خواهد سفیر جنبش پارالمپیک باشد.
الیکا عبدالرزاقی در این باره اظهار داشت: سفیری جنبش پارالمپیک برایم افتخار است و تلاش می‌کنم در حد بضاعتم نشردهنده افتخار آفرینی ورزشکاران پارالمپیکی کشورمان باشم.
عبدالرزاقی درباره معلولیت پای چپش گفت: ۱۱ساله و محصل کلاس پنجم بودم که این اتفاق افتاد. یک روز که از مدرسه به خانه برمی گشتم متوجه شدم مثل همیشه نمی‌توانم راه بروم و زمانی که به منزل رسیدم بر روی زمین افتادم.
فلجی موقت
بعد از آن اتفاق سه روز به صورت کامل از کمر به پایین حس نداشتم و دچار فلج موقتی شدم. آن زمان در رشت زندگی می‌کردیم و در بیمارستان همان شهر بستری شدم و پزشکان علت این اتفاق را سندرم «گیلن – باره» تشخیص دادند که نوعی اختلال نادر است و منجر به حمله سیستم ایمنی به اعصاب بدن و از کار افتادن عضلات می‌شود.
وی افزود: بعد از این اتفاق حس پای راستم آرام آرام برگشت اما پای چپم از قسمت مچ به پایین کاملا بی‌حرکت شد و از آن زمان تا کنون در همان حالت باقی مانده است.
عبدالرزاقی در ادامه بیان کرد: می‌توانم بگویم بزرگ‌ترین شانسی که در زندگی‌ام داشته ام، خانواده‌ام بوده اند. من هم مثل همه افرادی که با شرایط جدید جسمی مواجه می‌شوند، بهم ریختم و کمی خودم را باختم اما برگ برنده من فضای خانواده‌ام بود که به خاطر شوخ طبعی و روحیه بانشاطی که داشتند و دارند، به من کمک کردند که سریع با شرایط جدید کنار بیایم.
معمولا در مواجهه به معلولیت دو اتفاق می‌افتد؛ یا فرد به صورت ناخودآگاه خودش را محدود می‌کند و یا از سوی خانواده و اطرافیان با محدودیت‌ها مواجه می‌شود.
وی گفت: بعد از این اتفاق و تغییر مسیر زندگی‌ام فکر می‌کردم شاخه‌هایی مثل شعر، ادبیات و نویسندگی را انتخاب کنم. یکی از علاقه‌های من در دوران نوجوانی مطالعه مجلات سینمایی به خصوص مجله فیلم بود و همین علایق باعث شد تا مادرم مرا برای ورود به دوره‌های بازیگری و تئاتر تشویق کند.
