گروه اجتماعی- دوران کودکی متولدین دهه 50 و 60 بسیار متفاوت از متولدین دهه ها ی70 و 80 و حتی 90 است زیرا بسیاری از ما بازی هایی مانند فوتبال، قایم باشک، هفت سنگ و ... را با همسالان در کوچه ها به یاد داریم اما چند سالی است که این بازی ها تقریبا منسوخ شده و کمتر بچه ای درباره آنها اطلاعاتی دارد.
به گزارش افکارنیوز، در سال های اخیر بازیهای رایانه ای به یکی از سرگرمی های مهم کودکان، نوجوانان، جوانان و حتی بزرگسالان تبدیل شده و این بازیهای مهیج ساعتها و بدون وقفه فرزندانمان را مقابل صفحه نمایشگر می نشانند.
رئیس انجمن مددکاران اجتماعی ایران درباره علل گرایش کودکان و نوجوانان به بازی های رایانه ای گفت: امکانات تفریحی ارزان و مناسب برای همه اقشار جامعه وجود ندارد و بسیاری از خانواده ها نیز توان اقتصادی پرداخت هزینه های کلاس های تفریحی و ورزشی را ندارند بنابراین ترجیح می دهند با تهیه یک رایانه و ی گوشی فرزند خود را در خانه سرگرم کنند.
دکتر مصطفی اقلیما با بیان این مطلب اظهار کرد: متاسفانه خانواده ها از اینکه فرزندانشان در محیط خانه با بازی های رایانه ای سرگرم می شوند احساس رضایت و خشنودی می کنند زیرا این بچه ها دائم در خانه بوده و والدین می پندارند هیچ خطر و آسیب اجتماعی نم یتواند آنها را تهدید کند بنابراین رایانه را جایگزین تفریحات سالم و فعالیت های بدنی مود نیاز کودکان می کنند.
وی افزود: وقتی کودکان و نوجوانان مشغول بازی های رایانه ای می شوند،معمولا گذشت زمان را به هیچ وجه احساس نمی‌کنند و ساعات طولانی در این وضعیت به سر می برند در حالی که این مساله تبعات منفی مانند درونگرا و منزوی شدن کودکان و نوجوانان به دنبال دارد.
این آسیب شناس اجتماعی بیان کرد: پس از منزوی شدن شاهد افت تحصیلی این عده می شویم و در نهایت کودکان و نوجوان به رایانه اعتیاد پیدا کرده و از آن جدا نمی شوند.
وی ادامه داد: کودکان و نوجوانانی که مدام در خانه بوده و خود را با انجام بازی های رایانه ای سرگرم می کنند جامعه گریز می شوند و توان ارتباطی خود را با سایر افراد جامعه از دست می دهند البته این مساله تنها به کودکان و نوجوانان خلاصه نمی شود بلکه متاسفانه اکنون بسیاری از افراد جامعه اوقات خالی خود را در دنیای مجازی می گذارنند و گشت و گذار در طبیعت و ورزش و فعالیت های جسمانی و ... به فراموشی سپرده شده است.
اقلیما عنوان کرد: متاسفانه در کنار این موارد باید گفت دولت نتوانسته امکانات مناسب و ارزان تفریحی را برای گروه های سنی مختلف جامعه فراهم کند به طوری که خانواده ها برای ورزش کردن در باشگاه ها و مجموعه های ورزشی باید مبالغی را بپردازند که هزینه ای را به سبد خانوار تحمیل می کند.
وی گفت: بسیاری از خانواده ها توان مالی تامین مایحتاج روزانه فرزندانشان را ندارند بنابراین تفریح و ورزش و ... را از سبد خانوار حذف می کنند در حالی که فعالیت بدنی و فیزیکی جزو موارد مهم زندگی کودکان و نوجوانان است.
