امام صادق علیه السّلام در روایتی به خاصیت تسبیح تربت امام حسین (علیه السلام) اشاره کرده‌اند.
روایت زیر از کتاب «من لایحضره الفقیه» منتشر شده است.
امام صادق علیه السلام:
اَلسُّجُودُ عَلی طِینِ قَبْرِ الْحُسَیْنِ علیه السلام یُنَـوِّرُ إِلَی الْأرْضِ السّـابِعـَةِ وَ مَنْ کانَ مَعَهُ سُبْحَةٌ مِنْ طِینِ قَبْرِ الْحُسَیْنِ علیه السلام کُتِبَ مُسَبِّحا وَ إِنْ لَمْ یُسَبِّحْ بِها.
سـجده بر تربت قبر حسـین علیه السلام تا زمین هفتم را نورباران می کند و کسی که تسبیحی از خاک مرقد حسین علیه السلام را با خود داشته باشد، تسبـیح گوی حـق محسوب می شود، اگرچه با آن تسبیح هم نگوید.
من لایحضره الفقیه، ج ۱، ص ۲۶۸
