کمتر کسی پیش‌بینی می‌کرد که در ستون گلزنان بازی تراکتور و پرسپولیس نام مارکو باکیچ هم دیده شود. به نظر می‌رسید این هافبک میانی اهل مونته نگرو، تا قبل از بازی پنج‌شنبه شب مقابل تراکتور، همه هنرهایش را رو کرده باشد.
او یک هافبک دونده، پا به توپ، پاسور و حتی تدافعی است که به خاطر سبک بازی‌اش در چند پست و انواع چینش ها می‌تواند به میدان برود. او تنها بازیکن پرسپولیس است که در تمام دقایق بازی‌های تیمش به طور کامل به میدان رفته است.
اما پنج‌شنبه شب یک وجه دیگر از بازی باکیچ را دیدیم. او در نیمه اول بازی یک بار با یک ضربه کاشته از گوشه محوطه جریمه، توپ را به تیر افقی پرسپولیس کوبید. البته اگر تاثیرگذاری بیرانوند نبود، این توپ وارد دروازه تراکتور می‌شد.
شاید این طور به نظر می‌رسید که باکیچ آن ضربه را به شکلی اتفاقی به آن زیبایی زد اما گلی که در وقت‌های تلف‌شده زد و پرسپولیس را از شکست در تبریز نجات داد، نشان داد که او یک متخصص ضربات ایستگاهی است.
ضربه او از پشت محوطه جریمه به جایی رفت که دست‌های کشیده بیرانوند هم به آن نرسید. خیلی از فوتبالی‌ها با دیدن این گل به یاد سوپرگل معروف دکلان رایس در بازی آرسنال مقابل رئال مادرید افتادند و این دو گل را با هم مقایسه کردند. با کمی تخفیف می‌توان گل زیبای باکیچ را یک «های‌کپی» باکیفیت از گل دیدنی رایس به رئال دانست.
