سرمربی تیم ملی فوتبال کشورمان در نشست خبری بعد از دیدار مقابل ازبکستان، که با نتیجه مساوی بدون گل در وقت‌های قانونی به ضربات پنالتی کشید و درنهایت با شکست ایران به پایان رسید، تاکید کرد از بازی تیم تحت هدایت خود بسیار راضی است.
نکته مهم درباره امیر قلعه‌نویی ، بیش و پیش از عملکرد فنی تیم ملی و نتایج به‌دست‌آمده، مواضعی است که او در نشست‌های خبری می‌گیرد. امیرخان نه فقط با مفاهیمی چون عذرخواهی و پذیرفتن مسئولیت غریبه است، که جلوجلو به منتقدان حمله می‌کند و هرگونه نقد را بی‌انصافی و دشمنی می‌داند.
این رویه نه فقط درمورد بازی دیشب، که از همان ابتدای سکان‌داری او بارها تجربه شده است. به بیان دیگر، این‌طور نیست که بگوییم منتقدها آن‌قدر بدِ تیم قلعه‌نویی را گفته‌اند که او حالا و پس از ۳ سال به ستوه آمده و دیگر اجازه انتقاد نمی‌دهد، بلکه از همان ابتدای دست‌دادن با مهدی تاج چنین رفتاری در پیش گرفت و حالا قبل ازین‌که کسی چیزی بگوید شخصا تکلیف ناراضیانِ احتمالی را مشخص می‌کند.
در تازه‌ترین مورد، سرمربی تیم ملی که هنوز ساعتی از واگذارکردن دوباره نتیجه به ازبکستان نگذشته بود، صحبت‌هایش را با تحسین بازی شاگردانش شروع کرد و روند کلی تیم ملی را ستود. قلعه‌نویی تنها ایرادِ تیم ملی کشورمان را غیبت برخی بازیکنان مصدوم دانست و تاکید کرد با اضافه شدن این نفرات، این تنها نقص هم برطرف می‌شود. گو این‌که رقیبانِ ایران همواره با همه نفرات‌شان در زمین حاضر می‌شوند یا به او تضمین داده شده هرگز تیم ملی در روز نیاز و بازی‌های مهم‌تر، غایب و مصدومی نخواهد داشت!
اما شگفتانه‌ی صحبت‌های دیشب او آن‌جا بود که به صراحت بیان کرد اگر کسی انصاف داشته باشد باید از بازی خوب ایران تعریف کند.
قضاوت درباره عملکرد و نتیجه‌گیری تیم ملی را کنار بگذاریم؛ چه بسا درکی از فوتبال نداریم و هیچ‌کدام از بازی‌ها را هم ندیده‌ایم، اما چه‌طور می‌شود مسئولی تا این‌حد تصمیم‌های خود را بی‌نقص بداند؟ فرض کنید پروژه‌ای سفارش داده‌اید و پیمانکار هربار می‌گوید من از نتیجه خیلی راضی هستم و اگر انصاف داشته باشی باید از کارم تعریف کنی! حیرت‌آور نیست؟
مگر نه این‌که سرمربی تیم ملی مسئول تیمی متعقل به همه ایرانیان است و باید در قبال رضایت اکثریت و البته نظر کارشناسان پاسخ‌گو باشد؟ آقای قلعه‌نویی که هربار به‌نحوی حریفش را به عرش می‌برد تا عملکرد تیمش را قابل‌توجه نشان دهد و این‌بار از «کلین‌شیت‌های بااقتدار» سخن گفته، درنهایت اصرار دارد بازی‌ها دوستانه بوده و برد و باخت مهم نیست! مگر فوتبال علاوه بر اعتبار ورزشی و آبروی مدیریتی کشور، سرگرمی و دل‌خوشی مردم نیست؟ اگر نه، پس این‌همه تورنمنت تورنمنت و فینال فینال گفتن، و رسانه و مردم را همراه کردن هیچ توجیهی ندارد.
