هنوز بیش از یک هفته تا آغاز یکی از حساس‌‌ترین دیدارهای فوتبال ایران، یعنی دربی پایتخت، باقی مانده است اما فضای پیرامون این مسابقه از مدت‌ها پیش به جای تمرکز بر تاکتیک و آمادگی فنی به میدان جنگ اظهارات تند و اتهامات متقابل تبدیل شده است. درحالی که پرسپولیس با پیروزی دشوار مقابل شمس آذر سه امتیاز مهم کسب کرد حواشی این بازی هم از دید رسانه‌ها پنهان نماند، مانند بسیاری از مسابقات دیگر لیگ برتر اشتباهات داوری در دیدار شمس آذر و پرسپولیس نیز به ضرر هر دو تیم رخ داد اما این پایان ماجرا نبود. بلافاصله بعد از بازی فعالان رسانه‌ای و مدیران دوطرف شروع به فضاسازی کردند که البته با برخورد چکشی ارکان قضایی فدراسیون مواجه شدند.
همین حالا که این گزارش نوشته می‌شود این تنش‌ها ادامه دارد. تنشی که اکنون شاهد آن هستیم نمایشی از یک الگوی تکراری در فوتبال ایران است که پیش از هر دربی یا بازی مهم به اوج می‌رسد. در این مورد خاص به محض سوت پایان بازی پرسپولیس و بعد از اظهارات کارشناسان داوری توپخانه طرفین فعال شد! روز بعد اظهارنظر کنایه‌‌آمیز ریکاردو ساپینتو، سرمربی استقلال در نشست خبری پیش از دیدار با فولاد مبنی بر اینکه «داور یک برد به پرسپولیس هدیه داد» آتش زیر خاکستر را دوباره شعله‌‌ور کرد. این اظهارات بلافاصله با واکنش شدید هواداران و رسانه‌های منتسب به پرسپولیس مواجه شد که در مقابل یادآوری کردند که در جام حذفی تیم استقلال از داوری به نفع خود سود برده و سر تیم پادیاب را بریدند! این تبادل آتش کلامی زمانی به اوج خود رسید که سخنگوی پرسپولیس و یکی از اعضای هیات‌مدیره استقلال به دلیل اظهارات تند و مستقیم علیه باشگاه رقیب با محرومیت‌‌هایی از‌سوی کمیته انضباطی مواجه شدند.
اینانلو، مدیر پرسپولیس در مورد داوری دربی اظهار نگرانی کرده بود و علی نظری جویباری درخواست کرد داور خارجی برای دربی درنظر گرفته شود! که البته همان‌طور که گفته شد هر دو طرف با محرومیت موقت مواجه شدند. این محرومیت‌ها نشان می‌دهد که مرز میان اظهارنظر ورزشی و اتهام‌زنی شخصی تا چه حد در فضای فعلی فوتبال ما مخدوش شده است. اما نکته‌ای که در این میان گم شده نگاهی واقع‌‌بینانه به شرایط عمومی جامعه است. ما در کشوری زندگی می‌کنیم که مردمش روزانه با چالش‌‌های بسیار جدی‌تری دست و پنجه نرم می‌کنند. آلودگی هوا، کمبود بارش‌ها و بحران‌های زیست‌محیطی و مهم‌تر از همه فشارهای اقتصادی طاقت‌فرسا ذهن اکثریت جامعه را به خود مشغول کرده است.
مردم به اندازه کافی انرژی روانی برای مدیریت مشکلات واقعی زندگی ندارند. در چنین بستری، تبدیل شدن فوتبال به ابزاری برای تخلیه هیجانات منفی و دامن زدن به تنشهای بی‌پایان نه تنها کمکی به حل مشکلات نمی‌کند، بلکه فضای عمومی را ملتهب‌‌تر می‌سازد. آیا واقعا ارزش دارد که تنها برای چند روز تیتر یک بودن یا کسب یک برتری روانی موقت این حجم از انرژی و اعصاب جامعه را صرف کنیم؟ دربی باید جشن فوتبال باشد نه میدان جنگ هیجانات کاذب. همین حالا بابت خانه به دوشی دربی و برگزاری این دیدار مهم با حداقل امکانات و تماشاچی در یک شهر غیر از تهران از اعتبار این دیدار نمادین به اندازه کافی کاسته شده است. شاید بهتر باشد حداقل مدیران دو باشگاه بی‌خیال مطرح شدن در فضای هواداری بشوند و بیش از پیش تیشه به ریشه این مسابقه نزنند. مسوولان و اهالی فوتبال باید درک کنند که آرامش جامعه از شور و هیجان مصنوعی این رقابت‌‌ها بسیار مهم‌تر است.
