رسول بهروش با انتشار یادداشتی در تک به تک نوشت: شاید هیچ کاری در دنیا به اندازه مدیر و مربی و بازیکن استقلال بودن آسان نیست. در این حالت شما میتوانید با بالاترین دستمزد، مفتضحترین عملکرد ممکن را داشنه باشید، اما آخرش چهار تا لگد به پرسپولیس بزنید تا فوج فوج لایک و هوار و هورا متوجهتان شود. تازهترین مثالش هم خسرو حیدری است؛ عضو کادرفنی ناکام استقلال که سوپرجام را داده، سنگینترین شکست تاریخ باشگاه را به ثبت رسانده، برای صعود از مرحله گروهی سطح دوم آسیا به مشقت افتاده و حتی تیم ده نفره دسته دومی را در جام حذفی با آژانکشی برده، اما روی آنتن زنده یقه پرسپولیس را میگیرد که: «میخواهند ما را پایین بکشند تا آنها بالا بیایند.»
بعد چه کسی میخواهد شما را پایین بکشد؟ همانی که مالکیتتان را به ثروتمندترین هلدینگ کشور سپرد؟ همانی که اجازه داد یک تیم بیست میلیون دلاری ببندید؟ همانی که گفت فقط در یک فقره صدها هزار دلار توی جیب سیدورف بریزید که راحتتر دنیا را بگردد؟ همانی که ناگهان نصف محرومیت چهار ماهه ساپینتو را بخشید؟ دیگر چه میخواستید که از سیزده بازی لیگی فقط پنج تا را نبرید و چپ و راست مساوی نکنید؟
از همه عجیبتر اما، زمان انجام این مصاحبه است؛ درست ساعتی پس از آن که آبیها با بحثبرانگیزترین داوری فصل، از شکست در خرمآباد جستهاند. چقدر بیشرمی میخواهد چنین نطقی در چنان شبی. گیریم که چهار تا تعریف و تمجید از بدنه کمسال هواداری هم گرفتید، اما به خدای احد و واحد بزرگترین دشمن استقلال خود شمایید؛ شما که سالهاست این تفکر فرافکن بیمار را در تیم جا انداختید و طولانیترین و بزرگترین ناکامیهای تاریخ را تئوریزه کردید. آنجا، در استقلال دیگر کسی انگیزهای برای جنگیدن و بهتر کردن اوضاع ندارد. فرمول ساده است؛ هر گندی خواستید بزنید و با دو تا فحش به پرسپولیس، به عرش برسید!
