افکارنیوز: خودآگاهی عبارت است از شناخت آدمی نسبت به تواناییها و درک ویژگیهای فردی و اجتماعی خود، باوجود خودآگاهی، فرد قادر است نسبت به نقاط قوت و ضعف، علائق و تمایلات، نیازها و سایر ابعاد وجودیاش معرفت صحیحی به دست آورد. این شناخت در تمامی مراحل زندگی انسان تأثیر بسزایی در رشد، پیشرفت و موفقیتها دارد.

همچنین خودآگاهی زمینه را برای شناخت ارزش‌ها و توانمندی‌های هر فرد فراهم می‌کند. کسی که به ارزش‌های خویش واقف باشد و هدفمند زندگی کند هرگز تباه نمی‌شود. در مقابل کسی که خود را نمی‌شناسد، نیازها، استعدادها و توانایی‌هایش هرگز بر او آشکار نمی‌شود. این عدم شناخت موجب تباه شدن استعدادها و از بین رفتن فرصت‌هاست.

امام رضا(ع) در این باره فرموده‌اند: آن‌که قدر خویش بشناسد، هلاک نشود.
عیون اخبارالرضا(ع)، ج ۲، ص ۵۳

می دانید که:
- بالاترین مرتبه‌ی خردمندی این ا ست که انسان خودش را بشناسد.
- خودشناسی، پایه و محور خداشناسی است.
- شرط اول برای رسیدن به کمال، خودشناسی است.
- در وجود انسان استعدادهای بی‌شماری وجود دارد که اگر شناخته نشوند به تدریج از بین می‌روند.
- با درک و شناخت پیچیدگی درون خود، به عظمت خالق پی می‌بریم.

بیندیشیم:
- نام خود را روی یک برگه‌ی کاغذ یادداشت کن. در سمت راست نامت ویژگی‌های مثبتی که داری و در سمت چپ، خصوصیات منفی‌ات را بنویس.
- به هر یک از آن‌ها نمره‌ای اختصاص بده. نمره‌ها می‌توانند براساس پررنگ بودن این خصوصیت در تو باشد.
- تلاش کن تا نمرهی ویژگیهای منفیات هر روز کاسته شود تا بالاخره بتوانی آنها را از این فهرست حذف کنی! این ارزیابی را پایان هر ماه میتوانی تکرار کنی.