همه کارگردان‌هایی که بازیگر شدند

: لابد وسوسه می شوند. دلشان می خواهد بعد از سال ها پشت دوربین بودن جای بازیگرهایی باشند که خودشان آنها را هدایت می کنند. البته بیشتر آنها به جای «بازیگری» در فیلم خودشان، فقط یک «حضور» چند دقیقه ای دارند.

سنتی که در سینمای غرب هم برقرار است و غیر از آلفرد هیچکاک که همیشه عادت داشت در فیلم هایش نقش سیاهی لشکر را داشته باشد، کارگردان هایی مثل سیدنی پولاک، رومن پولانسکی و تارانتینو هم علاوه بر بازی در بعضی فیلم های خودشان، در آثار فیلمسازهای دیگر هم بازی کرده اند.

بهروز افخمی

در فیلم های خودش مثل هیچکاک حضور چند ثانیه ای داشته. بارزترین حضورش هم در فیلم «روز شیطان» بود که نویسنده و کارگردان خودش بود و ۱۸ سال پیش روی پرده سینماها رفت. می گویند افخمی در چندتا از فیلم ها و سریال های دیگری هم که خودش ساخته به طور نامحسوس در میان سیاهی لشگرها حضور داشته.

داریوش مهرجویی

بعد از بسم الله تیتراژ «نارنجی پوش»، آقای کارگردان در سواحل دریای شمال کشور قدم می زند و رو به دوربین با دلی پردرد از «آشغال زایی» و بی توجهی مردم به نظافت طبیعت می نالد. این مستندواره یکی دو دقیقه ای تا قبل از شروع تیتراژ فیلم با روایت مهرجویی پیش می رود و خودش شروع می کند به جمع آوری آشغال ها تا همه حرف فیلم را سرراست همان اولش گفته باشد. اواسط فیلم هم به عنوان بازدیدکننده سر از نمایشگاه «حامد آبان» در می آورد.

مانی حقیقی

اولین بار اصغر فرهادی پای او و پیمان معادی را با» درباره الی» به دنیای بازیگری باز کرد. حقیقی که قبلش کارگردانی و نویسندگی اش نمره قبولی گرفته بود، در فیلم فرهادی هم موفق عمل کرد. دومین تجربه بازیگری او در «ورود آقایان ممنوع»، فیلم کمدی رامبد جوان بود که در کنار رضا عطاران حضور داشت. او جلوی دوربین خودش هم رفت و در «پذیرایی ساده» که هنوز اکران نشده، طولانی ترین نقشش را بازی کرد.

محمدحسین لطیفی

نمای بسته دوربین از محمدرضا گلزار که در هیبت یک روحانی بر مسند قضاوت نشسته کم کم باز می شود و کارگردان کات می دهد. محمدحسین لطیفی فقط در همین یک صحنه «توفیق اجباری» نقش کارگردان فیلمی را بازی می کند که گلزار در آن نقش یکی از سوپر استارهای سینما را دارد.

پرویز شهبازی

در سکانس آخر «نفس عمیق» آیدا و منصور که به شمال رفته اند، تصادف می کنند و به نظر می رسد که در سد غرق می شوند. در همین نما که در واقع همان نمای اول فیلم است. مردی به بقیه می گوید این دو نفر رفته اند ته دره. این نابازیگر همان پرویز شهبازی است که در ۴۰ سالگی جلوی دوربین فیلم خودش رفته بود.