به گزارش افکارنیوز به نقل از ايسنا، اجراي اين مراسم را كامران ملكي برعهده داشت و در ابتدا از عبدالله اسفندياري ـ فيلمنامهنويس ـ خواست تا با قرائت قرآن، مجلس يادبود بي بي بچههاي ايران را آغاز كند.
پس از تلاوت قرآن، عبدالله اسفندیاری در سخنانی با اشاره به درگذشت پروین دختیزدانیان گفت: خانم یزدانیان از میان ما نرفته است بلکه در کنار سفرهی وسیع الهی حاضر است و ما هم راهی همین سفر هستیم و به دنبال او خواهیم رفت.
وی با اشاره به قرآنی که قرائت کرده بود، سخنانش را اینگونه ادامه داد: قرآنی که خوانده شد در سوگ عزیزی است که مادر بود، مادربزرگ بود و بیبی سینمای ایران بود و مادر تمثیلی سینمای ایران شد.
اسفندیاری یادآور شد: یاد آن مرحوم، اخمهایش و دلنگرانیهایش برای همه ملت ایران، جاودانه و ماندگار خواهد بود و همیشه برای همه زنده میماند.
سپس در ادامهی برنامه، کامران ملکی از مجید سرسنگی مدیرعامل خانه هنرمندان ایران که در برگزاری این برنامه همکاری داشته است، خواست به روی صحنه بیاید.
سرسنگی در ابتدای سخنانش درگذشت پرویندخت یزدانیان را به خانواده پوراحمد تسلیت گفت و ادامه داد: تسلیت مخصوصی هم به دوست گرامیام کیومرثپوراحمد(پسر آن مرحوم) میگویم و امیدوارم روح خانم یزدانیان با اولیا و صالحین محشور باشد و در این ایام عزیز که متعلق به حضرت فاطمه زهرا(س) است، روحشان شاد باشد.
وی سخنانش را با تسلیت به جامعه سینمای ایران، ادامه داد و یادآور شد: طی چند وقت اخیر تعدادی از هنرمندان برجسته کشورمان خانمها فاطمه طاهری، پرویندخت یزدانیان و آقای جواد ذالفنون و … را از دست دادیم.
سرسنگی گفت: دو بانو و مادر سینما خانمها یزدانیان و فاطمه طاهری در ایام فاطمیه از دنیا رفتند.
مدیرعامل خانه هنرمندان ایران در بخش دیگری از سخنانش خاطرنشان کرد: درگذشت یک هنرمند به معنای رفتن یک فرد نیست، چراکه هنرمندان ارزش بسیاری برای ما دارند به خصوص برای جامعه فرهنگی که نخبگان فرهنگیاش را ثابت کرده است و رفتن هر یک از آنها ضایعهای جبرانناپذیر برایمان است.
وی در عین حال گفت: در عرصه فرهنگ باید فقط امید داشته باشیم و مسیری را که توسط این هنرمندان شکل گرفته است، ادامه بدهیم.
سرسنگی با اشاره به ویژگیهای «بیبیقصههای مجید»، توضیح داد: نجابتی که این مادر بزرگ داشت، صفا و صمیمیتی که در نگاههای او وجود داشت، آن چیزی بود که بازیگران در عرصه بازیگری باید سالها به دنبال آنها بروند تا بتوانند با مخاطب ارتباط خوبی برقرار کنند اما همهی اینها در خانم یزدانیان وجود داشت.
وی گفت: امروز روز غمگینی برای همه ماست اما این توفیق را پیدا کردیم تا همه گرد هم بیاییم و یادبودی برای این مادر شریف و بازیگری پرتوان و انسانی خالص برگزار کنیم.
سرسنگی یادآور شد: مرحوم پرویندخت یزدانیان، توانست جای خود را در دل همه مردم باز کند.
مدیرعامل خانه هنرمندان ایران در پایان سخنانش، خطاب به کیومرثپوراحمد، گفت: همه ما در غم شما شریک خواهیم بود و برای شادی روح مادرتان دعا میکنیم و امیدوارم نهایت دینمان به هنرمندان و پیشکسوتان را ادا کنیم.
در ادامه این مراسم، امیراحسان فدایی خواننده با تسلیت به خانواده پوراحمد، قطعاتی را بدون ساز خواند.
سپس کامران ملکی، سیروس الوند کارگردان سینمای ایران را دعوت کرد تا به نمایندگی از برگزارکنندگان برنامه و اهالی سینما سخن بگوید.
الوند سخنانش را با قطعه شعری آغاز کرد و یادآور شد: همیشه رابطه آقای پوراحمد با مادرش برایم خیلی جالب بود و به رابطه آنها فکر میکردم.
وی با اشاره به تفاوت سینمای قبل و بعد از انقلاب ایران، اضافه کرد: ما در سینمای قبل از انقلاب خودمان، همیشه نوامیس خود را از سینما دور میکردیم و خیلی دوست نداشتیم به سینما بیایند اما در سینمای بعد از انقلاب به راحتی این اتفاق افتاد که من فکر میکنم، پیشقراول این اتفاق آقای کیومرثپوراحمد بود که با آوردن مادرش نشان داد که سینمایی که این روزها عدهای فکر میکنند فاسد است، اتفاقا سینمای نجیبی است.
الوند تاکید کرد: حضور این بانوی هنرمند و امثال ایشان و دیگر هنرمندان هم باعثاین نجابت شده است. اتفاقا زمانی که آنها را از دست میدهیم، تازه متوجه میشویم که جایگزین کردن آنها به سادگی نیست.
وی اظهار امیدواری کرد: کسانی که به سینما آمدهاند و به نوعی پرچمدار سینمای ایران هستند، قدر و ارزش آن را بدانند و راهی را که طی این ۳۲ سال با فراز و نشیب سپری شده، ادامه بدهند.
به گزارش ایسنا، در این مراسم علاوه بر جمع کثیری از سینماگران و هنرمندان، شخصیتهای فرهنگی چون سید محمد بهشتی، احمد مسجد جامعی هم حضور داشتند.
در ادامهی مراسم داوود رشیدی رییس انجمن بازیگران سینمای ایران سخنانش را با ابراز تاسف از درگذشت، پرویندخت یزدانیان، آغاز کرد و خطاب به اهالی سینما، گفت: متاسفم که اولین دیدار ما در بهار امسال به خاطر از دست دادن یک مادر است.
وی از آشناییاش با کیومرثپوراحمد یاد کرد و افزود: من آقای پوراحمد را از سال ۵۲ میشناسم و مثل برادر کوچکترم همیشه او را دوست داشته و دارم. ولی از همه این حرفها گذشته، صحبت مادر او شیرینی دیگری دارد آن هم مادری که خانواده بزرگی را اداره میکرد.
رشیدی گفت: زمانی که آقای پوراحمد از مادرش خواست در «قصههای مجید» ایفای نقش کند، نمیدانم عکسالعملش چه بود و چگونه توانست او را راضی کند، اما فکر میکنم خانم یزدانیان بیشتر برای کمک به کیومرثاین کار را انجام داد.
وی تصریح کرد: خانم یزدانیان همیشه خودش بود، مهربان و دلسوز و همیشه دلشورههای مادرانه را در چهرهاش به همراه داشت، او نقش خودش را همیشه باور میکرد.
داود رشیدی در پایان سخنانش گفت: برای از دست دادن پرویندخت یزدانیان غمگین هستیم و به خانواده آن مرحوم و به همه شما تسلیت میگویم و امیدوارم روحش شاد و یادش گرامی باشد.
سپس اصغر هاشمی کارگردانی که در فیلم «مهریه بی بی» با پروین دختیزدانیان همکاری داشته است، در سخنانی گفت: حالا که در این مکان گرد هم آمدهایم تا یاد و خاطره مرحوم یزدانیان را گرامی بداریم باید بگویم، او اختر مادران در عرصه زندگی و نماد محبت مادرانه در عرصه تلویزیون و سینماست و هرگز از میان ما نرفته است، چراکه یاد و خاطرش همیشه برایمان زنده است.
وی تصریح کرد: خانم یزدانیان با آثاری که از خود برجای گذاشت، در حافظه تاریخی جامعه ثبت شده بنابراین او از میان ما نرفته و به زندگی معنویاش ادامه میدهد.
اصغر هاشمی در بخش دیگری از سخنانش با اشاره به همکاریاش با پروین دختیزدانیان یادآور شد: ۱۵ سال پیش برای نقش بیبی در فیلم «مهریه بی بی» به دنبال بازیگر میگشتم تا بتوانم کسی را انتخاب کنم و به خوبی از عهده نقشش بربیاید.
وی ادامه داد: سال ۷۲ زمانی که «قصههای مجید» از تلویزیون پخش میشد و بازی مرحوم یزدانیان را میدیدم، احساس میکردم چقدر باورپذیر نقش خود را ایفا میکند، او با عکسالعملهای درست خود، دیالوگهای روانش و از همه مهمتر حس صحنه که تماشاچی را به خود جذب میکند، ماندگار شد.
هاشمی گفت: در ابتدا نگرانیام از این بود که خانم یزدانیان نقش بیبی در فیلم مهریه بیبی را نپذیرد، اما سرانجام یک روز از آقای پوراحمد پرسیدم که آیا مادرتان به غیر از شما با کارگردان دیگری همکاری میکند؟ سرانجام آقای پوراحمد از مادرشان پرسید و به من اطلاع دادند که ایشان قبول کرده است.
کارگردان «مهریه بی بی» یادآور شد: خانم یزدانیان از زمانی که کار را آغاز کردیم، خیلی زودتر از آنچه که فکر میکردم با گروه اخت شد و توجه همه را به خود جلب کردند. حضور آن مرحوم در سر صحنه مثل یک نفس بود، آرام و بیآزار و حیاتی.
وی در عین حال گفت: خیلی وقتها برایم جای سوال داشت که راز موفقیت او در چیست، چرا همه او را دوست دارند. بعدها با شناختی که از زندگی او پیدا کردم، متوجه شدم که او نه دوره بازیگری دیده و نه تحصیلات داشته و باز هم این پرسش برایم باقی ماند که چرا اینقدر خوب و باورپذیر نقشهای خود را ایفا میکند؟
اصغر هاشمی در بخش دیگری از سخنانش گفت: زمانی که زندگینامه هنرمندان موفقی همچون خانم یزدانیان را میخوانیم، متوجه یکسری مشترکات هنری در آنها میشویم که رمز موفقیت آنهاست.
وی ادامه داد: اگر به اطراف خود نگاه کنیم میبینیم افرادی را که سالهاست عمر خود را در این راه گذاشتهاند ولی هنوز به این میزان محبوبیت نرسیدهاند و برایم همیشه سوال است که راز این شدن و نشدن، در چیست؟ مرحوم یزدانیان همیشه کارش را دوست داشت و به آن اهمیت میداد. وی نگاه نافذ و چهره دوستداشتنی داشت و فهم و شناخت او از زندگی، یک ذات هنری در او ایجاد کرده بود.
اصغر هاشمی تاکید کرد: «بیبی قصههای مجید» صاحب آنی بود که توانست دل میلیونها مخاطب را به دست بیاورد و یادش را همیشه در دلها زنده نگه دارد.
این کارگردان سخنانش را با تسلیت مجدد به خانواده پوراحمد به پایان رساند.
سپس منوچهر محمدی سخنگوی شورایعالی تهیهکنندگان سینما گفت: راستش را بخواهید من قرار نبود سخنرانی کنم اما به خاطر آقای پوراحمد دلم خواست حتما، صحبت کنم.
وی یادآور شد: من هم حدود هشت ماه است که مادرم را از دست دادهام. دوستانی که مرا میشناسند، تصویری که از من دارند به عنوان یک فردی خشک و عبوس است اما شش ماه آخر پایان عمر، مادرم که روزهای سختی را میگذراند برای شاد کردنش هر وقت به خانهاش میرفتم دایره میزدم و میرقصیدم تا او شاد شود، چراکه شاد کردن پدر و مادر، کار بزرگی است.
منوچهر محمدی در بخش دیگری از سخنانش با اشاره به «قصههای مجید» گفت: خواستم در این مراسم صحبت کنم، به خاطر کار بزرگی که آقای پوراحمد در «قصههای مجید» کرد.
وی تصریح کرد: به عقیده من زبان هنر کیومرثپوراحمد در «قصههای مجید» کمک بزرگی کرد تا ارتباط خوبی بین نسلها برقرار شود. در واقع معنای درست مدیریت فرهنگی آن چیزی است که ما در رابطه بین مجید و بیبی در قصههای مجید دیدیم که به نظرم میتواند مثال مهمی باشد که در هر عرصه که عدهای خود را رییس میدانند.
وی تاکید کرد: هر رابطهای اگر با محبت شکل بگیرد، مطمئنا همه حرمتها حفظ میشود و استعدادها هم شکوفا میشود
منوچهر محمدی در بخش پایانی سخنانش گفت: خانم یزدانیان از میان ما نرفته و امیدوارم با حضور کیومرثپوراحمد، فرهنگ بیبی در این کشور همیشه ماندگار باشد.
در ادامهی برنامه که با حضور هنرمندانی چون رضا کیانیان، رویا تیموریان، گلاب آدینه، رضا میرکریمی، محمد مهدی عسگرپور، فرهاد توحیدی، محمد سریر، مرضیه برومند، علیرضا داودنژاد، فرشته طائرپور، امین تارخ و… برگزار شد، هوشنگ مرادی کرمانی، نویسنده قصههای مجید از «بی بی قصههای مجید» سخن گفت.
هوشنگ مرادی کرمانی نویسنده یادآور شد: یکی از سوالهایی که همیشه از من میپرسند، این است که آیا مجید و بیبی همانی هست که خودت نوشتی؟ به نظرم هر نقشی که در کتابها است، به دنبال فردی میگردد که مثل لباس بر تن آن برود. بدون تعارف همیشه گفتهام و آقای پوراحمد با هنرنمایی، لباس را بر تن کسانی پوشاندند(پروین دختیزدانیان و مهدی باقربیگی) که واقعا برای خودشان دوخته شده بود.
این نویسنده سخنانش را با خاطرهای از بی بی ادامه داد و گفت: خانم یزدانیان یک خاطره از زندگی خصوصیاش برایم تعریف کرد که همیشه آن را به یاد دارم. او میگفت به خاطر ۱۲ فرزندی که داشتم هر روز صبح ساعت چهارونیم صبح سفره ما پهن میشد و تا ساعت یک نیمهشب جمع میشد. هرکدام به مرور و در ساعتهای مختلف وعدههای غذایی را میخوردند و سفره غذای ما همیشگی و دائمی بود.
هوشنگ مرادی کرمانی اظهار امیدواری کرد: سفره بیبی همیشه برقرار باشد.
سپس هوشنگ گلمکانی منتقد سینما با تاسف از درگذشت بی بی سخنانش را آغاز کرد و گفت: من یک بیبی داشتم که او را دو بار از دست دادم، یک بار در سال ۷۱ بود و یک بار هم امسال دوباره او را از دست دادم.
وی خاطرنشان کرد: بیبی در ادبیات کهن ما به عنوان بانوی خانه به کار رفته است ولی در فرهنگ عامیانه ما بیشتر مختص فرهنگ روستایی کاربرد دارد چراکه بچهها در روستا به مادربزرگشان بیبی میگفتند و من به یاد ندارم که در تهران کسی مادربزرگ خود را با اسم بیبی صدا بزند.
او با توصیف مرحوم پرویندخت یزدانیان ادامه داد: بیبی و مجید برای من از نوع خودآگاه بود و یکی از مهمترین مسائلی که باعثمیشد غرق این مجموعه بشوم، حضور خود خانم یزدانیان بود. حضور وی در «قصههای مجید» مورد خودآگاهش بود و مورد ناخودآگاهش این بود که زمانی که خبر فوت او را شنیدم، مثل اینکه برق مرا گرفت.
گلمکانی در پایان خاطرنشان کرد: بیبی عزیز از دست رفته ماست ولی خوشحالیم که حضور او ادامه دارد و هرگاه دلمان تنگ میشود، میتوانیم «قصههای مجید» را ببینیم تا خاطرات او برایمان زنده شود.
حبیب احمدزاده نویسنده و مستندساز که در «اتوبوس شب» به عنوان یکی از فیلمهای عرصهی دفاع مقدس با کیومرثپوراحمد همکاری داشته است، خاطرهای از زمان جنگ و بیبیاش گفت و حس عجیبی که وقتی خاطرات بیبیاش را مرور میکند با بی بی قصههای مجید، او را متصور میشود.
احمدزاده با مقایسه فیلم «مادر» و «قصههای مجید» گفت: زمانی که فیلم «مادر» حاتمی را با «قصههای مجید» مقایسه میکردم، همیشه یک تفاوت در آنها میدیدم و آن هم مادر ایستا و مادر پویا بود.
در بخش پایانی برنامه کامران ملکی علاوه بر تشکر از مدیرعامل خانه هنرمندان از سینماگرانی که بانی برگزاری این برنامه بودند، تشکر کرد و نام برد از؛ محمد مهدی مهدی عسگرپور، فرهاد توحیدی، خادم و …
سپس کیومرثپوراحمد کارگردان و پسر زندهیاد پرویندخت یزدانیان در سخنانی گفت: خودم را در این جمع میهمان میدانم، میهمان سینمای ایران.
وی ادامه داد: به عنوان عضوی از خانواده سینمای ایران از همکارانی که سالیان سال زیر سایه خانه سینما همکاری داشتیم، کمال تشکر را برای برگزاری این مراسم دارم.
وی سخنانش را با قدردانی از پزشک معالج مادرش، دکتر نوروزیان که در این سالهای بیماری همراه خانوادهشان بوده است، ادامه داد و خاطرنشان کرد: بعد از فوت مادرم، هرکس مرا میدید به من تسلیت میگفت، در صورتی که من یکی از ۱۲ فرزند خانوادهام هستم و تکتک فرزندان و حتی نوهها در پرستاری مادرم، نقش بزرگی داشتند و طی این سالها کمک بسیاری کردند و همیشه آماده به خدمت بودند.
او از خواهرش «توران» که در این سالها در کنار مادرش بوده است، یاد کرد و گفت: با وجود اینکه او ۱۰ سال کوچکتر از من است، اما حالا دیگر کوچک و بزرگی معنی ندارد چراکه به خاطر ارزش و احترامی که دارد برایم جای مادرم است.
وی یادآور شد: خواهرم توران، زندگیاش را تعطیل کرد و همراه با همسر و فرزندش به خانه مادرم آمد و شبانهروز از او پرستاری کرد. پرستاریای که او از مادرم کرد، هیچکدام از ما هرگز نمیتوانیم از دین او در بیاییم و حالا هم به اندازه مادرم برایم حرمت دارد و امیدوارم همیشه پایدار باشد.
پوراحمد تاکید کرد: اصلا دلم نمیخواهد از مادرم یک بت بسازم اما واقعیت این است که مهرش خیلی عزیز است، البته گاه گداری قهرم داشت و ما را در بچگی کتک میزد اما کتک او، برایمان حکم هشدار را داشت چراکه او همیشه ما را با انبر کتک میزد که درد نداشت.
وی یادآور شد: مادر من سواد مکتبخانههای قدیم را داشت ولی همان سواد کم او برایم ارزش زیادی داشت. او حتی در روزهای پایانی فیلمبرداری هم هیچگاه تفاوت بین فیلمبرداری و تمرین را درک نکرد، اما با تمام این مسائل همیشه نقشهایش را خوب بازی کرد.
وی ادامه داد: این زن مادر من است. او زن عامی بود و خیلی راحت توانست خودش را در دل مردم جا کند. او هنوز هم در میان ما حضور دارد و یادش همیشه زنده است.
برنامهی بزرگداشت «بی بی قصههای مجید» علاوه بر سخنرانیها با پخش سه فیلم کوتاه از مقاطع مختلف زندگی پروین دختیزدانیان همراه شد.
علاوه بر هنرمندانی که سخنرانی کردند، جمع کثیری از اهالی سینما همچون محمدرضا موینی، بابک برزویه، محمدرضا سکوت، مازیار میری، امید روحانی، جعفر پناهی، ابراهیم آبادی، ابراهیم مختاری، مجتبی میرطهماسب، جعفر صانعیمقدم، هارون یشایایی، اردشیر رستمی، مسعود مهرابی، محمدرضا هنرمند، محمد احمدی، بهمن فرمانآرا، سیدجمال ساداتیان، محمد نوریزاد، نقی نعمتی، محسن خانجهانی، محمدرضا شرفالدین، ناصر ممدوح، حسن فتحی و… حضور داشتند.
در پایان مراسم هنرمندان در دفترچه یادبودی برای بی بی قصههای مجید و به یادگار برای کیومرثپوراحمد نوشتند.
براي اين مراسم دستگلهايي از سوي تهمينه ميلاني، بنياد سينمايي فارابي، خانه هنرمندان و ... فرستاده شده بود.
شناسه خبر:
۹۶۶۸۷
کیومرثپوراحمد: نمیخواهم از مادرم بت بسازم
اهالی سینمای ایران و هنرمندان، عصر امروز ۲۴ فروردین ماه در خانهی هنرمندان ایران گردهم آمدند تا یاد پروین دختیزدانیان، «بیبیقصههای مجید» را دو هفته پس از درگذشتش گرامی بدارند.
۰