به گزارش افکارنیوز، شاید اسم سودا، بلغم و… را بارها شنیده باشید ولی ندانید شما جزو کدام دسته از طبایع محسوب می شوید. این بار دکتر مهدی فهیمی متخصص طب سنتی شما را با مزاج سوداوی و تاثیر آن بر پوست آشنا می کند.

سودا چیست؟

سودا، ماده ای است سیاه رنگ که در جگر تولید می شود و جایگاه اصلی آن طحال است. طبع آن مانند خاک سرد، خشک و مزه آن گس متمایل به تلخی است. سودای طبیعی همان رسوباتی است که در خون ایجاد می شود و تیرگی خون از آن است. سودای طبیعی بعد از تراوش از جگر دو قسمت می شود، قسمتی که همراه خون است و وجود آن در خون باعثنیرومندی و استحکام آن و تغذیه استخوان ها می شود. قسمت دیگر سودای طبیعی از خون خارج می شود و به طحال می رود و سبب تقویت دهانه معده می شود و آن را به وسیله ترشی خود تحریک می کند و سبب آگاهی انسان از گرسنگی و تحریک اشتها می شود.

خصوصیات افراد سوداوی چیست؟

سوداوی مزاج ها پوست تیره ای دارند و لاغر اندام هستند. بافت بدن شان سخت و خشک است و نبض باریک و مویی دارند. سوداوی مزاج ها مستعد ابتدا به دوره های بدبینی، افسردگی، دلتنگی و ناامیدی هستند و عبوس و ترشرو می شوند هنگام تلاش برای تشخیص مزاج یک فرد، انواع بینابینی یا ترکیبی از دو یا چند مزاج بیشتر از یک مزاج خالص مشاهده می شود.

سودا چه تاثیری روی پوست دارد؟

این بسته به طبع افراد است. سودا در عناصر مختلف بدن کارایی مختلفی انجام می دهد. یکی از آنها تیرگی پوست است که امروزی بسیاری از افراد درگیر آن هستند چون هوایی آلوده استنشاق می کنند. از طرفی رژیم های غذایی متغیر است و باعثمی شود که سموم از بدن دفع نشود. وقتی طبیعت به طرف فصل سردی و خشکی می رود، غلظت این سموم بالا می رود و بدن اینها را به زیر پوست می فرستد. کبد، وظیفه پالایش بدن را به عهده دارد. پوست همه به عنوان یک پالاینده شناخته می شود. وقتی سموم در بدن زیاد می شوند، به سطح پوست می آیند و خشکی ایجاد می کنند و اگر بدن نتواند توسط ارگان های دیگر این سموم را دفع کند، سموم زیر پوست ایجاد خارش می کند. خارش، یکی از آژیرهای بدن است و به عنوان نشانه بیماری محسوب می شود. برخی از بیماران در مراجعه به پزشک می گویند باید آن قدر پوست شان را بخارانند تا خون بیاید و آرام بگیرند. اینجا پوست وارد عمل می شود تا بتواند آن سموم را دفع کند و بیماری های زیادی مثل اگزما ایجاد می کند. وقتی سم به سطح پوست می ریزد، تیرگی به وجود می آورد. در فصل پاییز و زمستان عروق سطحی بدن بسته می شود و افت گردش خون در سطح بدن وجود دارد بنابراین این تیرگی بهتر دیده می شود. بدن متوجه ارگان های درونی اش است که حرارت را در آنها تنظیم کند. پوست چند لایه دارد و معمولاً از عمق شروع می شود. وقتی سودا بالا می رود رسوب می کند و باعثمی شود که تعریق در بدن کم شود، پوست دیگر زیاد عرق نکند و خشک می شود. وقتی خشکی پوست به بالاترین حد خودش می رسد با خارش همراه است. این خارش و تیرگی پوست ممکن است باعثایجاد لکه های پوستی سکه ای شکل شوند. در سودای مزمن افرادی که درگیر غلبه سودا هستند، بعد از چند سال پوست شان در نواحی خاص مثل سرشانه ها و کتف جوش می زند و لکه پوستی ایجاد می کند. با توجه به زندگی مدرن امروز طبیعت و ذائقه انسان تغییر کرده است. این دلیلی برای شیوع بیماری های مختلف است که منشا بسیاری از آنها می تواند مزاج و طبع هر شخصی باشد. متاسفانه این روزها بسیاری از افراد بیمار هستند و دلیل آن را نمی دانند. حالا اگر نسبت به سیستم بدن خود اگاهی پیدا کنند، تنش درونی شان کمتر می شود. طب اسلامی در این زمینه پاسخگوست.

این مشکل چطور درمان می شود؟

علاج فوری و قطعی آن کوبیده دنبلان است. یک دنبلان تازه را بکوبید، آن را روی زخم بگذارید و پس از یک ساعت بردارید و این عمل را روزی یک بار تکرار کنید؛ پس از چند روز برطرف می شود. می توانید دنبلان را پوست کنده، ورقه های نازک کنید و روی زخم بگذارید. اگزمای پشت گردن نیز با این دستور معالجه می شود. به شرطی که ورزش گردن را نیز به آن اضافه کنید. سر را به شدت به راست و چپ بگردانید. تا با این اعمال ورزشی چربی پشت گردن از بین برود. چنان که اگزما در مورد بانوان باشد، این عمل را نباید انجام دهند زیرا این معالجه باعثمی شود موهای صورت آنها زیاد شود.

دم کرده برگ و گل های افنان سر در مورد معالجه اگزمای مزمن موفقیت کامل به دست آورده است. مقدار مصرف آن پنجاه گرم در یک لیتر آب است. روزی سه تا شش فنجان آن را بنوشید. این معجون مقوی قلب و تصفیه کننده خون و ملین است.

صد گرم «مریم گلی» را در یک لیتر آب مدت ده دقیقه بجوشانید و اگزما یا جوش پوست را با آن شستشو دهید. نعناع به علت داشتن اسانس و عطر مخصوص، میکروب کش قوی است. برای معالجه امراض پوستی مخصوصاً اگزما و خارش های جلدی است. ضمناً نعناع برای سوختگی و برطرف کردن سرخی و خارش پوست مفید است.

۷ روز زندگي/ شماره ۱۸۸/ نيمه اول اسفند ماه ۹۲/ دکتر مهدي فهيمي/ صفحه ۳۴