جمهوری اسلامی ایران یهودیان را مورد «ارعاب» قرار می‌دهد و آشکارا حاکمیت دولت‌ها را تضعیف می‌کند. این‌ها بخش‌هایی از بیانیه «گروه هفت» شامل هفت کشور صنعتی جهان است که اخیراً به انتشار رسید. اما چرا این بیانیه با واقعیت فاصله‌ای بعید دارد.
نکته مهم درباره این بیانیه، ارائه‌نشدن سندی برای دعاوی مطروحه است. ادعاهای این نهاد درباره ایران، ما را به یاد مواضع گروه‌های برانداز مثل سازمان مجاهدین خلق(منافقین)، سلطنت‌طلبان و سایرین می‌اندازد. تو گویی گروه‌های برانداز خط داده و گروه هفت فقط زحمت نگارش بیانیه را به خود داده‌اند.
اما در این بین چند سوال مطرح است که باید به آنها پاسخ داده شود. اول اینکه جمهوری اسلامی ایران چگونه می‌تواند یهودیان را مورد ارعاب قرار بدهد، در حالی که قانون اساسی کشور آزادی و امنیت همه ادیان ابراهیمی از جمله یهودیان را تضمین کرده است.
بر اساس اصل ۱۳ قانون اساسی «ایرانیان زرتشتی، کلیمی و مسیحی تنها اقلیت‌های دینی شناخته می‌شوند که در حدود قانون در انجام مراسم دینی خود آزادند و در احوال شخصیه و تعلیمات دینی بر طبق آیین خود عمل می‌کنند».
مضاف بر این سوال دیگری که با مشاهده اتهامات گروه هفت به ذهن متبادر می‌شود، معطوف به دخالت ایران در امور سایر کشورها با هدف «تضعیف حاکمیت دولت‌هاست». باید آشکارا پرسید که جمهوری اسلامی ایران تاکنون در امور کدام کشور دخالت کرده یا خاک کدام کشور را مورد حمله تروریستی قرار داده است؟
به نظر می‌رسد اعضای گروه هفت نمی‌خواهند یا نمی‌توانند رژیم صهیونیستی که مهم‌ترین خطر برای امنیت بین‌المللی است را به باد انتقاد بگیرند و در عوض آمده‌اند سراغ آدرس غلط.
این رژیم در تمام عمر منحوسش، همواره یکی از عوامل مهم در به چالش‌کشیدن حاکمیت دولت‌ها در منطقه غرب آسیا بوده است. تنها ظرف دو سال اخیر که از عملیات طوفان‌الاقصی می‌گذرد، این رژیم به طور مرتب حاکمیت دولت‌های لبنان، سوریه، عراق و اخیراً قطر را به چالش کشیده و در مقابل از پاسخگویی نسبت به اعمال نامشروع خود طفره رفته است.
