هشتم و نهم دی ماه در تاریخ جمهوری اسلامی ثبت شد. ایامی که آخرین بازماندگانی که باید سوار کشتی نجات می‌شدند و تا آن روز متحیرانه صحنه را می‌دیدند، صف خود را از فتنه گران، به مدد اباعبدالله علیه‌السلام جدا کردند. کشتی نجات حرکت کرد و عده‌ای سوار نشدند و به هلاکت رسیدند؛ همان‌ها که توهین کنندگان به عزای اباعبدالله را خداجو نامیدند و صف خود را علی رغم تاکید چندباره رهبر انقلاب، از دشمن، جدا نکردند. آری «من اتاکم نجی و من لم یأتکم هلک». صحنه عادی نبود، غبارآلود و مرموز بود و تنها کسانی می‌توانستند زیر بیرق حق بایستند که اهل بصیرت و صبر بودند «الا و لا یحمل هذا العلم الا اهل البصر و الصبر» در آن ایام بود که مرد از نامرد معلوم شد و قدر و اندازه افراد، در این تحولات سخت، معین شد همانگونه که امیرمؤمنان فرمود فِی تَقَلُّبِ الاَْحْوَالِ، عُلِم جَوَاهِرِ الرِّجَالِ
تقلب را بهانه کرده بودند برای تغلب علیه حکومتی که با قدرت برآمده از انتخاب مردم سال‌ها ریشه دوانده بود و اینگونه مرتکب گناهان نابخشودنی شدند. رهبر فرزانه انقلاب در مراسم بیست و پنجمین سالروز رحلت حضرت امام خمینی (ره)، فتنه تغلب را اینگونه تبیین فرمودند: "هیچ قدرت و غلبه‌ای در مکتب امام که از تغلب و از اِعمال زور حاصل شده باشد، مورد قبول نیست. در نظام اسلامی قهر و غلبه معنا ندارد؛ قدرت معنا دارد، اقتدار معنا دارد، اما اقتدارِ برخاسته از اختیار مردم و انتخاب مردم؛ آن اقتداری که ناشی از زور و غلبه و سلاح باشد، در اسلام و در شریعتِ اسلامی و در مکتب امام معنا ندارد؛ آن قدرتی که از انتخاب مردم به‌وجود آمد، محترم است؛ در مقابل آن، کسی نبایستی سینه سپر بکند، در مقابل او کسی نباید قهر و غلبه‌ای به کار ببرد که اگر یک چنین کاری کرد، اسم کار او فتنه است".
در این فتنه، افراد باسابقه، زمین خوردند و از قضا هم به دشمن سواری دادند و هم دوشیده شدند تا آنجا که نماینده دشمن ترین دشمنان ایران و سرمایه آنان قلمداد شدند. بیانیه‌ها و اجتماعات، یکی پس از دیگری کار را برای مفتون‌های اولیه و فتنه گران ثانویه سخت کرد؛ موج سواری دشمن و تحریکات و تحرکات عناصر داخلی و اذناب آنها کار را به جایی رساند که در روز عاشورا چونان یزیدیان، هلهله کنان، به توهین و تمسخر پرداختند. شاید بتوان گفت آنجا دیگر فتنه‌ای در کار نبود؛ پرده‌ها کنار رفت، غبارها نشست، حرها و زهیرها که اشتباهاً در میدان حق نبودند یا در صف مقابل ایستاده بودند به خیل حسینیان پیوستند و امت حسینی با غیرتی حیدری پیوند خود را با ولایت، محکم‌تر کرد.
مسعود پیرهادی
