دنیا بیش از پیش نسبت به این حقیقت واقف شده اند که بدون "دیپلماسی آمریکایی-اروپایی" نیز می تواند برخی چالشهای مهم را در عرصه دیپلماسی برطرف کرد! این همان گزاره ای ایست که حکم یک کابوس سخت را برای دستگاه دیپلماسی اروپا و آمریکا دارد.
غفاری گفت: مقامات غربی در صدد هستند تا با اعمال انواع فشارهای سیاسی و رسانه‌ای و تبلیغاتی یا حتی اقدامات نمایشی در پارلمان اروپا به ایران فشار بیاورند.
غفاری گفت: ما طرف اروپایی را یک طرف متغییر مستقل نمی‌دانیم و دوما متعقد هستیم که اکثر عملیات‌هایی که انجام می‌دهد فرا متنی و محیطی است و ذاتی و مربوط به میز مذاکره نیست. یعنی از طریق عوامل محیطی و بیرونی سعی می‌کند که به خواسته‌های خود در مذاکرات برسد.
کارشناس مسائل بین‌الملل گفت: اقدام اخیر ایران پاسخ جدی به تحریم‌های یکجانبه آمریکا بود که جدیت در پایبندی به خطوط قرمز را نشان می‌دهد.
کارشناس مسائل بین‌الملل با بیان اینکه آژانس بین‌المللی انرژی اتمی هم می‌تواند نقش کاتالیزور و هم نقش بازدارنده در یک توافق خوب را داشته باشد، گفت: نقش‌آفرینی غیرحقوقی آژانس بین‌المللی انرژی اتمی می‌تواند مذاکرات را با چالش روبرو کند.
کارشناس مسائل بین‌الملل درمورد لزوم اتخاذ تصمیم سیاسی از سوی غرب گفت: دولت بایدن و دولت‌های اروپایی باید بین دو گزینه دست به انتخاب بزنند که آیا می‌خواهند همان روال دولت ترامپ را ادامه بدهند و البته عواقب و تبعات آنرا بپذیرند، یا اینکه می‌خواهند به صورت عملیاتی به برجام بازگردند.
کارشناس روابط بین الملل گفت: مذاکره کنندگان کشورمان با تاکید بر رفع تحریم‌ها، تضمین و راستی آزمایی قدرت، بازی غرب را در میدان مذاکرات محدود کردند.
نوع و نحوه هم‌افزایی استراتژیک و تاکتیکی بازیگران در حوزه روابط بین‌الملل، مقیاسی برای سنجش موفقیت آن‌ها در عرصه سیاست خارجی محسوب می‌شود. قطعا این هم‌افزایی، باید معطوف به "دفع تهدیدات" ، "خلق فرصت‌ها" یا " حفظ موازنه قدرت" باشد. در ابتدای هزاره سوم میلادی و خصوصا پس از تحولاتی که در افغانستان و شبه‌قاره هند، منطقه غرب آسیا و دیگر نقاط دنیا رخ داده است، این هم‌افزایی از پیچیدگی‌های اکتسابی ویژه‌ای برخوردار است.
گویا بازی ضد ایرانی آژانس بین المللی انرژی اتمی در زمین واشنگتن و تروئیکای اروپایی تمامی ندارد! طی 6 دور مذاکرات موسوم به «احیای برجام» در وین، آژانس نه تنها نقش یک کاتالیزور در احیای واقعی و اصولی این توافق را ایفا نکرده، بلکه خود به عامل بحرانساز در این معادله تبدیل شده است!
سرانجام آخرین هواپیمای حامل اشغالگران آمریکایی نیز خاک افغانستان را ترک کرد.به‌این‌ترتیب، دو دهه حضور نظامی و رسمی واشنگتن و به‌طورکلی ناتو در این کشور محروم و جنگ‌زده پایان یافت.