استقلال به عنوان طرف بازنده دربی، تقریبا همه چیزش را از دست داد و در فاصله 3 هفته تا پایان، امیدش برای قهرمانی حتی از شاخص بورس هم بیشتر سقوط کرد.
* اشتباه اول، اشتباهِ آخر است
ترکیب استقلال ، دقیقا همان چیزی بود که در تمام طول هفته احتمالش داده می‌شد؛ پیمان بابایی به جای ارسلان مطهری. بابایی در ترکیب اصلی قرار گرفت چون یک 45 دقیقه درخشان برابر هوادار داشت ولی ساپینتو، اشتباه کرد. مطهری جزو دربی‌بازها بود و قدرت پرس بیشتری روی یک سوم دفاعی رقبا داشت درحالیکه بابایی، مهاجمی است برای زمان توپ داشتن تا بتواند از هوشش برای باز کردن درهای خط دفاعی رقبا استفاده کند. طعنه‌آمیز اینکه آخرین حضور فیکس بابایی قبل از دربی هم مربوط است به بازی با سپاهان که یک باخت 6 امتیازی دیگر برای آبی‌ها داشت.
تغییر ترکیب برنده، کاری بود که ساپینتو انجام داد و تاوانش، شکست در دربی. کمتر کسی فکر می کرد که ساپینتو چنین اشتباهی را انجام دهد اما او این اشتباه را انجام داد و زمانی مطهری را به زمین فرستاد که هم بازیکنان استرس داشتند و هم خود مطهری. البته درباره اشتباهات تاکتیکی ساپینتو، زیاد می شود نوشت اما یک سوال مهم این است که چرا ساپینتو،فکر کرد پرسپولیس، هوادار است یا در نیمه دوم شبیه به هوادار بازی می کند؟
* وداع با جام؟ به احتمال قریب به یقین
شکست در دربی برای استقلال فاجعه‌ای تمام عیار بود؟ بله! آنها حالا کاملا از جریان قهرمانی دور شده اند و کم شانس هستند اما بی شانس نیستند. در فاصله 3 هفته تا پایان فصل، استقلال 2 امتیاز از صدرنشین و یک امتیاز از تیم دوم کمتر دارد و البته مسیر پیش رویش هم نسبت به دو رقیب دیگر، سخت‌تر است: صنعت نفتِ تازه جان گرفته و در آستانه رسیدن به بقا، مس رفسنجان که بردنش حتی برای پرسپولیس و سپاهان هم سخت بود، هر چند هر دو با کمک جریان داوری حاکم بر بازی، برنده بازی شدند. (پنالتی عجیب برای پرسپولیس در رفسنجان و گل اول سپاهان به مس رفسنجان که آفساید بود). استقلال با تراکتوری هم بازی دارد که خودش داعیه سهمیه دارد و در کل به نظر می رسد استقلال بدون روحیه لازم وارد چالش این سه بازی می شود. اگر بخواهیم واقع‌بینانه نگاه کنیم، استقلال به احتمال قریب به یقین با جام لیگ برتر خداحافظی می‌کند. هر چند که ساپینتو به بازیکنانش گفته باید در جام حذفی به فینال برسند تا بلکه پرسپولیس هم فینالیست شود تا انتقام بگیرند.
* باخت تمام‌عیار
شکست در دربی، به بدترین شکل ممکن رقم خورد. درحقیقت پرسپولیس با نسخه‌ای برنده بازی شد که فقط ساپینتو می توانست برای استقلال بپیچد. دست زدن به ترکیب برنده شروع کننده بازیهای استقلال، آن چیزی بود که یحیی گل محمدی می‌خواست. استقلال بعد از خوردن گل، به گوشه رینگ رفت و در نهایت همه امتیازات برای استقلال محو شد. اینکه استقلال برای اولین بار در نیم‌فصل دوم گل نزد، اینکه ماشین گلزنی آنها بعد از حدود 500 روز خاموش شد، اینکه باخت در نیمه مربیان رقم خورد و اینکه گل تعیین‌کننده بازی را یک بازیکن تعویضی زد، برای ساپینتو و استقلالی ها مطمئنا سنگین است. حالا استقلال حتی بر فرض محالِ هم امتیاز شدن با پرسپولیس و سپاهان، دست پایین را برابر هر دو رقیب دارد چون در بازیهای رودررو، کفه ترازو به نفع پرسپولیس و سپاهان است. استقلال باید منتظر بماند تا حداقل دو تیم چهار امتیاز از دست بدهند تا قهرمان لیگ شود!
* تردید در بازیهای بزرگ
دبل شدن برابر سپاهان، باختن در دور رفت به تراکتور و در دور برگشت به پرسپولیس؛ این یعنی با احتساب مربع قدرت صدر جدول، استقلال از 5 بازی‌اش برابر مدعیان سنتی و در رویارویی‌های 6 امتیازی تنها صاحب یک امتیاز شده است: تساوی در دربی رفت! و این آمار یعنی تردید در توانایی‌های استقلال و ساپینتو. استقلالِ مجیدی در لیگ قبلی قهرمان شد چون اولا به هیچ رقیبی نباخت چه رسد به شکست در بازیهای 6 امتیازی و مهمتر اینکه از 6 بازی‌اش برابر تیمهای دوم، سوم و چهارم جدول یعنی پرسپولیس و سپاهان و گل‌گهر، صاحب 12 امتیاز شد؛ نزول از کسب 67 درصد امتیازات بازیهای مرگ و زندگی به 7.6 درصد آنها. ساپینتو مربی بزرگی است، او حتی مربی بسیار بزرگی است ولی کارنامه‌اش در تمام سالهای مربیگری چندان سنخیتی با قهرمانی و جام نداشته است؛ 2 قهرمانی در طول یک‌دهه که نیمی از آن صرفا یک تک بازی سوپرجام روی نیمکت استقلال بوده و دیگری هم جام حذفی بلژیک؛ او هیچگاه در هر تیمی که بوده قهرمان لیگ نشده و این طلسم بعید است این فصل هم برای او شکسته شود. او می‌تواند امیدوار باشد که استقلال در جام حذفی جام بگیرد تا تعداد جام های عمرش بعد از جام حذفی را به عدد سه برساند.
