زیارت، فقط گام‌نهادن بر خاک نیست؛ طواف دل است گرد نوری که در میانه تاریخ درخشید و هنوز پس از قرن‌ها، مشعل راه آزادگان عالم است. زیارت سیدالشهدا علیه‌السلام، نقطه تلاقی عشق و حقیقت است و زیارت اربعین ، بزرگ‌ترین تجلی این حقیقت در قامت یک امت.
اربعین، تنها یک مناسبت تقویمی نیست؛ نمایش هویت است، بازخوانی عهد است و تجدید بیعتی دوباره با خون‌خواه حسین. آن هنگام که امام عصر عجل‌الله‌تعالی‌فرجه در طلیعه ظهور، خود را با جمله «ألا یا أهل العالم إن جدّی الحسین قتلوه عطشانا» معرفی می‌کنند، این یادآوری برای ما حجتی است روشن که شناخت امام عصر از شناخت اباعبدالله می‌گذرد و شناخت قیام جهانی حضرت، بدون شناخت قیام عاشورا ممکن نیست.
راه کربلا، راه شناخت است. شناخت حقیقت، شناخت ولی، شناخت دشمن و شناخت وظیفه. اگر روزی رسانه‌های دنیا از «پیاده‌روی اربعین» سخن می‌گفتند با لحنی از تعجب یا تحقیر، امروز ناگزیر از اعتراف به عظمت آن‌اند و فردا خواهند فهمید که اربعین، نطفه شکل‌گیری تمدن نوین اسلامی است.
قرابت و هم‌افزایی ملت‌های ایران و عراق در بستر اربعین، نه‌فقط تقویت وحدت شیعی بلکه فرصتی راهبردی برای اتحاد دو تمدن بزرگ اسلامی است. دو ملت هم‌خون در کربلا، در کنار هم می‌توانند زمینه‌ساز بزرگ‌ترین رویداد جهانی عصر شوند؛ ظهور.
برای ایران، برکت اربعین نه‌تنها تقویت قدرت نرم ملی است، بلکه مجالی است برای صدور انسانیت، فطرت، و منطق مظلومیت و مقاومت. اجتماع اربعین، قدرت الهی توده‌های مردم را به رخ سردمداران قدرت‌طلب عالم می‌کشد و هر گام زائر، تیری است به قلب رسانه‌هایی که می‌کوشند دین را عاطفه‌ای خاموش معرفی کنند.
اکنون وظیفه ماست که این گوهر بی‌بدیل را قدر بدانیم، معرفتش را گسترش دهیم و زیرساخت‌های فرهنگی، رسانه‌ای، اقتصادی و سیاسی آن را تقویت کنیم. چه زیباست اگر اربعین، فقط یک حرکت موسمی نماند؛ بلکه به یک جریان مستمر در جان مردم و جانِ کشور بدل شود.
زیارت، آغاز حرکت است، نه پایان آن.
