پس از بازگشت استقلال به بازار نقل و انتقالات و چند خرید دهان پرکن، تجمع و اعتراض عجیب عده‌ای از هواداران پرسپولیس به عملکرد رضا درویش و مدیران این باشگاه کلید خورد. عجیب از این نظر که انگار در تمام سال‌های اخیر تیم محبوب آنها در لیگ برتر انگلیس یا لالیگا حضور داشته و به یکباره سطح این تیم آنقدر پایین آمده که اینطوری خرید می‌کند و اینطوری تیم می‌بندد.
در واقع انگار این هواداران سختگیر طرفدار منچستریونایتد و رئال مادرید بوده‌اند و قرار بوده با منچسترسیتی و بارسلونا رقابت کنند که هر لغزشی در نقل و انتقالات بازتاب جهانی پیدا می‌کرد و مدیران و مالکان باشگاه حق هیچ گونه اشتباهی نداشتند.(فارغ از اینکه دنیای ورزش و فوتبال ایران پر از اشتباهات بزرگ و کوچک مدیران است و تا وقتی این خطاها خیلی ضربه زننده و هزینه‌ساز نباشد صدایش در نمی‌آید!)
اعتراض هواداران دوآتشه پرسپولیس البته غیرمنطقی است چرا که هر طور به روند نقل و انتقالات باشگاه و عملکرد درویش در این زمینه توجه کرده و جزئیات را مرور کنید، پی به این خواهید برد که اتفاقات خیلی عجیبی در این زمینه رخ نداده و اتفاقاً شرایط تا حدود زیادی قابل قبول است.
رضا درویش مثل فردی مارگزیده در پی اعتراضات گسترده هواداران به عملکردش در نقل و انتقالات تابستان 1403، امسال خیلی زود دست به کار شد و در روزهایی که باشگاه‌های رقیب تازه مذاکرات‌شان را با گزینه‌های خود آغاز کرده بودند پشت سر هم از خریدهای جدیدش رونمایی کرد بطوری که قبل از جنگ 12 روزه پرسپولیس 6 بازیکن جدید گرفت. بعدتر و در حین اردوی ترکیه و تمرینات پیش فصل نیز سه بازیکن جدید دیگر از جمله دو خارجی با رزومه قابل توجه جذب شدند و محمدی عمری هم برگشت.
این یعنی که پرسپولیس به موقع و خیلی زود موفق شد 10 بازیکن جدید جذب کند که اتفاق مثبتی بود. نکته مهم‌تر اینکه در مقایسه با فصل گذشته شرایط در بستن تیم قابل مقایسه نیست. فصل قبل تمرینات پیش فصل از 23 تیر آغاز شد اما اولین بازیکن 27 تیر به پرسپولیس پیوست. در واقع پروسه جذب 12 بازیکن جدید بعد از شروع تمرینات آغاز و تا 19 شهریور که آخرین روزهای نقل و انتقالات بود ادامه یافت. این در حالی است که امسال یک ماه قبل از 19 تیر که تیم پرسپولیس در ترکیه تمریناتش را آغاز کند 6 بازیکن جذب شده بودند.
واقعیت اینکه جذب دو سه بازیکن جدید از سوی استقلال طی روزهای اخیر یکی از دلایل اصلی تحریک این هواداران احساسی برای اعتراض به عملکرد درویش در نقل و انتقالات بوده در حالی که باشگاه استقلال تا همین دو هفته قبل آماج انتقاد هوادارانش بود چرا که تنها یکی دو بازیکن جذب کرده بود. در واقع روند روزهای اخیر استقلال در تکمیل تیم و جذب بازیکنان که صدای اعتراض هوادارانش را فعلاً خاموش کرده چیزی است که دو ماه قبل در پرسپولیس اتفاق افتاده بود و هر طور نگاه کنید پرسپولیس حداقل از رقیب مستقیمش پیش است و باید شرایط را با تراکتور و سپاهان مقایسه کرد.
نکته دیگر اینکه هواداران پرسپولیس با شعارهای خود مقابل ساختمان باشگاه خواستار استعفای درویش هستند یا از کنسرسیوم بانکی به عنوان مالک باشگاه می‌خواهند که درویش را کنار بگذارد و سراغ مدیر دیگری برود اما این اعتراض چشم بسته و احساسی از سوی عده‌ای هوادار جوان و نوجوان که احتمالاً تحت تأثیر برخی صفحات اینستاگرامی یا کانال‌های تلگرامی هستند به دو دلیل منطقی نیست
اول اینکه در فوتبال ایران تعداد مدیران کاردان، موفق، باتجربه و کم‌اشتباه که زیر و بم این فوتبال را بشناسند و البته هزینه‌های کمتری به بار بیاورند به تعداد انگشتان یک دست نمی‌رسد و طبیعی است اگر کنسرسیوم بانکی درویش را کنار بگذارد، دایره انتخاب گسترده‌ای نخواهد داشت بلکه این دایره آنقدر محدود خواهد شد که همین کنسرسیوم از تصمیمش عقب‌نشینی کرده و عطای تغییر را به لقایش می‌بخشد. این اتفاقی بود که حدود دو ماه قبل هم در باشگاه پرسپولیس رخ داد اما کنسرسیوم با علم به اینکه گزینه‌ای بهتر از درویش وجود ندارد از تصمیم اولیه خود عقب‌نشینی کرد.
در همین رابطه خوب است به هواداران پرسپولیس یادآوری شود که آنها در مقطعی علیه یحیی گل‌محمدی هم شعار دادند به سمتش بطری پرتاب کردند و مقابل چشمانش علیه او شعار «حیاکن رها کن» سر دادند اما دو ماه بعد از آن وقتی یحیی پس از چهار سال درخشان از پرسپولیس رفت، فهمیدند چه جواهری را از دست داده‌اند و چقدر پیدا کردن یک جانشین حتی نزدیک به او دشوار است. البته که قیاس درویش و یحیی گل‌محمدی در دو حوزه مدیریتی و سرمربیگری شاید مقایسه چندان جالبی نباشد اما به هر حال می‌توان پیش‌بینی کرد که در صورت کنار گذاشتن درویش و حضور مدیر جدید بعد از چند ماه، همین هواداران دلتنگ درویش و اقداماتش شوند.
نکته دوم اینکه اعتراض هواداران پرسپولیس می‌تواند کنسرسیوم بانکی را دلسرد کرده و دوباره مثل یکی دو ماه قبل این مجموعه بانکی را از تیمداری ناامید کند. در تمام سال‌هایی که این هواداران میلیونی پای تیم محبوب‌شان ایستاده‌اند فقط یک سال است که پرسپولیس آنقدر پول دارد که نگران رزرو هتل، گرفتن زمین تمرین، تجهیز محل تمرین، پرواز چارتر، پرداخت پول رضایتنامه بازیکن جدید، پرداخت حقوق بازیکنان و کادر فنی، رسیدگی به امور آکادمی، تیم بانوان، فراهم آوردن امکانات اردویی، تمرین و... نباشد. این آسوده خاطر بودن در مورد جذب بازیکنان خارجی و گرانقیمت هم مشهود بوده و تازه یک سال است که پرسپولیس بالاخره کمی پولدار شده و شرایطش بحرانی نمی‌شود.
با این حال اگر اعتراض هواداران کنسرسیوم بانکی را فراری بدهد، با توجه به تجربیات یک سال اخیر کدام نهاد یا مجموعه‌ای حاضر است سالی بیش از هزار میلیارد تومان برای پرسپولیس هزینه کند و مدیرانش باز هم انتقاد و ناسزا بشنوند؟
در نهایت اینکه فهرست تیم پرسپولیس هنوز تکمیل نشده و این می‌تواند نقص یا ضعف باشگاه در پیش بردن نقل و انتقالات به حساب بیاید اما با در نظر گرفتن پروسه کنار گذاشتن بازیکنان مازاد و جذب نفرات جدید و پیچیدگی‌های آن، این کند بودن و بعضاً انفعال، طبیعی است ضمن اینکه پرسپولیس نهایتاً دو یا سه بازیکن دیگر می‌خواهد که بزودی جانشین دو سه بازیکن مازاد خواهند شد و در واقع همین حالا هم اسکواد پرسپولیس قدرت ورود به فصل تازه و مقابله با رقبای خود را دارد و اصلاً از آنها عقب نیست بلکه نیاز به تقویت در یکی دو پست طبق سلیقه هاشمیان دارد.
هواداران پرسپولیس به چه معترض باشند؟
واقعیت این است که تیم پرسپولیس در نقل و انتقالات عقب نیست و تنها اگر هواداری آرمانگرا باشید، می‌توانید به نقایص باقیمانده در اسکواد تیم اشاره کرده و خواستار تکمیل شدن فهرست تیم در آستانه فصل تازه باشید. با این حال عملکرد درویش و مدیران باشگاه در نقل و انتقالات بی‌عیب و ایراد هم نبوده و شاید بهتر باشد هواداران به شکلی منطقی و دور از هیجان به این موارد اعتراض کنند:
* چرا مارکو باکیچ با هزینه 600-500 هزار دلاری برای پست هافبک دفاعی جذب شد در حالی که او ذاتاً هافبک دفاعی نیست؟
* چرا کاظمیان، بیفوما، شکاری، صادقی و حتی فخریان به عنوان وینگر جذب شدند در حالی که مشخص بود عمری هم برمی‌گردد.
* چرا باشگاه پرسپولیس 50 میلیارد تومان برای جذب حسین ابرقویی هزینه کرد اما فرشاد فرجی و گولسیانی را نگه نداشت؟
.* موضوع سردار دورسون و احتمال جدایی او و جایگزینی یک بازیکن بلند قامت و سرزن هم نکته مشخص و قابل بحثی است. آیا پرسپولیس می‌تواند بهتر از او را خریداری کند؟
