بازی بزرگ هفته سوم در اهواز بود. لیگ بیست و پنجم با هزینه‌های سرسام آور و چند برابر همیشه در تیم‌های بزرگ و مدعی، همه را هیجان زده کرده بود که قرار است فوتبال‌های تماشایی و جذاب با استاندارد روز ببینیم. به خاطر فیفادی شهریور لیگ تعطیل شد و فرصتی بود تا ستاره‌های تازه وارد با تیم‌های جدید هماهنگ و به آمادگی جسمی کامل برسند.
همه این‌ها به علاوه پیشینه دیدارهای تیم‌ها باعث شده بود که منتظر هفته سوم و شروع دوباره لیگ باشیم. اما متاسفانه در اهواز شاهد صحنه‌هایی بودیم که در گذشته دور و فوتبال آماتوری هرگز سابقه نداشت و طی دهه‌های اخیر در فوتبال حرفه‌ای، هرگز ریشه کن نشده و انگار قرار هم نیست بشود!
در دقایق آخر مسابقه که استقلال خوزستان ۱۰ نفره بود، هر بار رامین رضاییان و استقلالی‌ها برای زدن کرنر می‌رفتند بارانی از بطری بر سر آنها باریدن می‌گرفت. در وقت‌های تلف شده مسابقه امید افشین دروازه‌بان میزبان به شکل کاملاً ناشیانه و آشکار قصد وقت کشی داشت و روی زمین خوابید. همان صحنه‌ای که در نهایت منجر به اخراج رامین رضاییان شد.
فحاشی و توهین در ورزشگاه هم که تبدیل به شناسنامه لیگ برتر ما شده! اما اتفاق نوبرانه پرتاب سنگ و بطری وقتی با شیوه بازی ناجوانمردانه و توأم با وقت کشی همراه شود، دیگر واویلاست! در هفته دوم تراکتور در رفسنجان مقابل مس بدون گل متوقف شد و اسکوچیچ بعد از بازی، حسابی از وقت کشی بازیکنان میزبان گلایه داشت.
البته که نه رسول خطیبی و نه امیر خلیفه اصل، شاید هرگز دستور وقت کشی به بازیکنان خود نداده باشند. تحت فشار مسابقه در این سطح، عضله بازیکن می‌گیرد و ممکن است واقعاً مصدوم شود، اما برآیند نمای بیرونی این صحنه‌ها همانی بود که رامین رضاییان و اسکوچیچ تصور کردند.
امیدواریم این آخرین باری باشد که در لیگ برتر شاهد چنین صحنه‌هایی هستیم. بازیکن و مربی پول کلانی می گیرند تا فوتبال بازی کنند و مردم برای تماشای بازی وقت می گذارند. با این اتفاقات، خیلی زود دیگر فوتبال ما بیننده‌ای نخواهد داشت.
