در بیانیه وزارت امور خارجه روسیه آمده است: در تاریخ ۲۶ سپتامبر، شورای امنیت سازمان ملل متحد در مورد پیش‌نویس قطعنامه ارائه‌شده توسط روسیه و چین مبنی بر تمدید شش‌ماهه اجرای برنامه جامع اقدام مشترک ( برجام ) و قطعنامه ۲۲۳۱ شورای امنیت، رأی‌گیری نمود.
این سند بر اهمیت دستیابی به راه‌حل دیپلماتیک از طریق گفت‌و‌گو در چارچوب قطعنامه ۲۲۳۱ تأکید نموده و ضرورت فراهم‌آوری زمان اضافی برای مذاکرات متمرکز را خاطرنشان ساخته است. همچنین توافق نهم سپتامبر میان جمهوری اسلامی ایران و آژانس بین‌المللی انرژی اتمی در قاهره مورد استقبال قرار گرفته و بر تداوم همکاری در این چارچوب تأکید شده است.
از عناصر کلیدی این پیش‌نویس، درخواست صریح از کلیه اعضای اصلی برجام برای ازسرگیری فوری مذاکرات مربوط به قطعنامه ۲۲۳۱ و تعهدات مندرج در آن بوده است.
روسیه از حمایت قاطع الجزایر و پاکستان تقدیر نموده و موضع کره جنوبی و گویان را که علی‌رغم فشار‌های خارجی از این ابتکار عمل حمایت نمودند، مورد تقدیر قرار می‌دهد.
در شرایط تشدید سریع تنش‌ها پیرامون برنامه هسته‌ای ایران، اهمیت و ضرورت این ابتکار عمل روسیه و چین غیرقابل انکار بود.
در مقابل، انگلیس، آلمان و فرانسه، با هدف بازگرداندن تحریم‌های سازمان ملل متحد علیه ایران که یک دهه پیش لغو شده بودند، از مسیر‌های غیرقانونی عمل کردند. آنها همراه با ایالات متحده، که پیش‌تر از برجام خارج شده و مسیر نقض قطعنامه ۲۲۳۱ را در پیش گرفته است، با این ابتکار مسکو و پکن مخالفت ورزیدند.
این گروه از کشور‌ها عملا مسیر دیپلماسی را کنار گذاشته و به سیاست تحریک، فشار و تهدید روی آوردند. کشور‌های غربی به صورت مغرضانه کوشیدند اعضای غیردائم شورای امنیت را وادار به همراهی با رویکردی فرصت‌طلبانه، مغایر با اصول حقوق بین‌الملل و در بنیاد نادرست خود کنند. سیاستی که موجب بی‌ثباتی در امور بین‌الملل و تضعیف بنیان‌های امنیت بین‌المللی می‌شود.
در بخشی دیگر از بیانیه وزارت خارجه روسیه آمده است: ما بر این باور راسخ هستیم که استفاده از روش‌های قهری و فشار در حوزه عدم اشاعه هسته‌ای باید کنار گذاشته شود. این رویکرد‌ها نه‌تنها بی‌ثمر و زیان‌بار هستند، بلکه خطرناک‌اند، زیرا می‌توانند به تشدید اختلافات و در نهایت به درگیری‌های غیرقابل کنترل با پیامد‌های تراژیک و جبران‌ناپذیر منجر شوند.
حامیان سیاست «فشار حداکثری» علیه ایران در تلاش‌اند تا با انحراف افکار عمومی از بار گناه حملات ماه ژوئن به تأسیسات هسته‌ای ایران که تحت پادمان‌های آژانس قرار داشت شانه خالی کرده و ایران را به‌عنوان تهدیدی جدی معرفی کنند. در این مسیر، هرگونه پیشرفت مثبت در همکاری ایران و آژانس مانعی در برابر پیشبرد دستورکار ضدایرانی آنان محسوب می‌شود. تجربه نشان می‌دهد که طرف‌های اروپایی در گذشته نیز توافقات ایران و آژانس را نقض کرده‌اند.
انگلیس و دو کشور دیگر اروپایی نه‌تنها به برجام آسیب زدند، بلکه با نقض آشکار قطعنامه ۲۲۳۱ و دور زدن روندی که بر اساس اجماع در شورای امنیت مورد توافق قرهر گرفته بود، به اعتبار خود نیز لطمه وارد کردند. به همین دلیل، نه درخواست آنان در تاریخ ۲۸ اوت (۶ شهریور) برای فعال‌سازی «اسنپ‌بک» و نه پیش‌نویس قطعنامه‌ای که در تاریخ ۱۹ سپتامبر (۲۸ شهریور) به شورای امنیت ارائه شد، با الزامات قطعنامه ۲۲۳۱ انطباق نداشت و از منظر حقوق بین‌الملل فاقد اعتبار بوده و هیچ تعهدی برای دیگر کشور‌ها ایجاد نمی‌کند.
در انتهای این بیانیه آمده است: بدیهی است که فعال شدن «اسنپ‌بک» را نمی‌توان تحقق یافته تلقی کرد. قطعنامه ۲۲۳۱ و برجام همچنان تا ۱۸ اکتبر (۲۶ مهر) معتبر و لازم‌الاجرا هستند. دبیرخانه سازمان ملل نیز هیچ مبنای حقوقی یا اختیاری برای بازنگری یا عدول از مفاد این قطعنامه ندارد.
