از زمان سقوط حکومت سوریه در سال ۲۰۲۴، رژیم صهیونیستی از هرج‌ومرج سیاسی و بحران‌های معیشتی در جنوب سوریه سوءاستفاده کرده است. در حالی‌که دولت شورشیان سوریه عملاً کنترل مناطق مرزی خود را از دست داده، تل‌آویو اجرای طرح قدیمی خود برای تجزیه سوریه و تضعیف کامل این کشور را آغاز کرده است تا سوریه‌ای ناتوان و غیرقادر بر مقاومت و دفاع از سرزمینش باقی بماند.در ظاهر، رژیم اشغالگر با شعارهایی مانند «حمایت از دروزی‌ها و اقلیت‌ها» تلاش می‌کند اقدامات خود را توجیه کند، اما در واقع نه‌تنها هرگز از آن‌ها حمایت نکرده بلکه علیه آنان سیاست‌های تبعیض‌آمیز و نژادپرستانه اعمال کرده است. از جمله با مصادره زمین‌های متعلق به دروزی‌ها و اجرای قوانینی که برتری نژادی یهودیان را بر ساکنان عرب مناطق جنوبی تثبیت می‌کند.
وضعیت اقلیت‌ها در جنوب سوریه
گزارش‌های میدانی نشان می‌دهد دروزی‌های ساکن روستاهای مرزی سوریه شرایط بسیار دشواری دارند. هویت پراکنده و نداشتن انسجام سیاسی باعث شده که نه دولت مرکزی و نه رژیم اشغالگر، هیچ‌کدام توجهی به آنان نکنند. این روستاها از ابتدایی‌ترین خدمات زندگی مانند آب و برق محروم‌اند و بسیاری از خانه‌هایشان با تهدید تخریب روبه‌روست؛ به‌ویژه به‌خاطر قوانینی مانند «قانون کامینتس» که به رژیم صهیونیستی اجازه می‌دهد ساختمان‌های بدون مجوز را ویران کند.در همین حال، رژیم صهیونیستی زمین‌های این مناطق را برای توسعه شهرک‌های یهودی مصادره کرده است. «قانون قومیت» نیز به‌صورت رسمی، برتری یهودیان بر اعراب را در نظام حقوقی این رژیم نهادینه کرده است.
زندگی در چهار روستای منطقه جبل‌الشیخ بسیار ساده و ابتدایی است. بیشتر مردم از راه کشاورزی و دامداری زندگی می‌گذرانند. آب فقط یک ساعت از هر پنج ساعت در دسترس است، برق بسیار محدود است و مردم برای گرم‌کردن آب مجبورند از آتش استفاده کنند. این شرایط سخت، مردم را در برابر کمک‌های نمایشی رژیم اشغالگر آسیب‌پذیر و وابسته می‌کند.
کمک‌ها به‌عنوان ابزار نفوذ
در این میان رژیم صهیونیستی با سوءاستفاده از بحران‌های معیشتی در جنوب سوریه، تلاش می‌کند ساکنان را وادار به پذیرش واقعیت اشغال و سلطه خود کند. روزنامه «اسرائیل هیوم» گزارش داده است که کاروان‌هایی از گندم، سوخت، مواد غذایی و دارو هر هفته به روستاهای دروزی ارسال می‌شود و این اقدام از طریق واحدی نظامی ویژه هماهنگ می‌گردد. این کاروان‌ها صرفاً کمک‌های انسانی نیستند، بلکه ابزاری برای نفوذ سیاسی و جلب وفاداری بخشی از ساکنان محلی محسوب می‌شوند تا آنان را متقاعد کنند حضور اشغالگران برای بقایشان ضروری است.گردان موسوم به «حِرِف» مسئول تأمین امنیت این کاروان‌هاست و در میان نیروهای آن، سربازان دروزی حضور دارند که برخی از آنان در همان مناطق خانواده دارند. این اقدام با هدف ایجاد «اعتبار محلی» برای این کمک‌ها و تشویق جوانان به پیوستن به ارتش اشغالگر طراحی شده است. در نتیجه این سیاست، شمار جوانان دروزی که به ارتش پیوسته‌اند به‌طور چشمگیری افزایش یافته و در ماه‌های اخیر به حدود ۱۵۰ نفر رسیده است.
گسترش کنترل بر جبل‌الشیخ
همچنین رژیم صهیونیستی به کمک‌های ظاهری اکتفا نکرده و دامنه سلطه خود را در جبل‌الشیخ گسترش داده است. پیش‌تر تنها ۷ درصد از این منطقه در اشغال بود، اما اکنون کل منطقه زیر کنترل تل‌آویو قرار گرفته است. نیروهای نظامی دائماً در منطقه مستقرند و تحرکات دمشق و مناطق پیرامون آن را رصد می‌کنند. وزیر جنگ رژیم صهیونیستی، یسرائیل کاتس، اعلام کرده که «ارتش آماده است برای مدت نامحدود در منطقه بماند»، که بیانگر طرح بلندمدت این رژیم برای سلطه بر جنوب سوریه و کل منطقه است.
هدف نهایی: تجزیه و تضعیف سوریه
تمام این اقدامات – از سیطره نظامی تا ارسال کمک‌های نمایشی – بخشی از طرحی قدیمی برای تضعیف سوریه و جلوگیری از احیای آن به عنوان کشوری مستقل و نیرومند است. اشغالگران می‌کوشند با استفاده از فشار اقتصادی و معیشتی، نفوذ خود را تثبیت کرده و زمینه تقسیم سوریه را فراهم کنند.آنچه امروز در جنوب سوریه جریان دارد، نشان‌دهنده سیاست اشغالگری است که پشت نقاب «حمایت از اقلیت‌ها» پنهان شده است. در واقع، همان اقلیت‌ها از تبعیض، مصادره زمین و تهدید به کوچ اجباری رنج می‌برند. رژیم صهیونیستی با به‌کارگیری سیاست «فشار از یک سو و آرامش از سوی دیگر»، در پی آن است که این اقلیت‌ها را ساکت و وابسته نگه دارد و در سایه این وابستگی، اهداف توسعه‌طلبانه خود را در خاک سوریه پیش ببرد.
