سعید حجاریان از تئورسین‌های بخش رادیکال جناج چپ درباره جنگ ۱۲ روزه در مجله آگاهی‌نو نوشت:
تصور برخی، خواه تحت تأثیر باور و تحلیل‌شان، و خواه به‌واسطه خوراک تبلیغاتی این است که دخالت خارجی امری است بدون درد و خون‌ریزی! در یک شب شماری از افراد کلیدی کشور حذف می‌شوند، و تا قبل از طلوع آفتاب خارجی‌ها تعدادی کماندو وارد خاک کشور می‌کنند و عملیات را روی زمین به پایان می‌رسانند. یعنی ظرف چند ساعت تغییر اتفاق می‌افتد و وضع مطلوب به‌وجود می‌آید.
اینجا باید بپرسیم آیا یک نیروی سیاسیِ ایران‌دوست حاضر است به قیمت ریخته شدن خون یک ایرانی و ورود کماندوهای بیگانه تن به تغییر بدهد؟ پاسخ من منفی است.
یک نیروی سیاسی با اصول، ضمن آن‌که با نظام سیاسی مستقر زاویه فکری و حتی مخالفت صریح دارد، چنین تغییری را جایز نمی‌داند. مرحوم مدرس می‌گفت: هرکس به خاک ایران تجاوز کند، اول او را می‌کشیم و بعد می‌بینیم که مسلمان بوده است یا خیر. اگر مسلمان بود او را به روش اسلامی دفن می‌کنیم! نگاه به دخالت خارجی از زمان مدرس به این شکل بوده و خارجیِ رهایی‌بخش نه‌تنها جذابیت نداشته بلکه مطرود هم محسوب می‌شده است.
