لیگ برتر حرفهای از پاییز ۱۳۸۰ به راه افتاد. مرحوم ناصر حجازی در یک جمله ماندگار اعلام کرد از حرفهای بودن، فقط شمارههای پیراهن ما انگلیسی شده و بعدها در تکمیل این جمله همه باور داشتند که از فوتبال حرفهای ما فقط پول گرفتن را بلدیم!
نوع نمایش بازیکنان و نوع افکار مربیان، مکمل میزان کارآمدی مدیران فوتبال ماست. از امکانات و زیرساخت تا تفکر حرفهای، استراحت و تغذیه، حتی نوع پوشش مسابقات فوتبال، هیچ کدام را نداریم اما با یک پیشوند فرهنگی قبل نام باشگاه و با یک پسوند حرفهای بعد از کلمه لیگ و فوتبال، خودمان را گول زدهایم!
عمق فاجعه آنجاست که مربیان مدعی فوتبال مدرن و حرفهای، در عمل هیچ راهی برای گلزنی شاگردانشان ندارند و میبینیم که با استخدام اوت انداز، سعی در رسیدن به گل از روی اتفاق یا شلوغی جلوی دروازه یا اشتباهات مدافعان حریف دارند.
اما از حق نباید گذشت؛ یک نوآوری نیز در این عرصه به نام فوتبال ایران ثبت شده است، روشی که نادر محمدی هر سال به واسطه تبحر در آن قراردادهای خوب میبندد و میلاد محمدی در جام جهانی ۲۰۱۸ روسیه سعی در جهانی کردن آن داشت، اما مایه تمسخر شد!
